Megatest: Honda CRF1100L Africa Twin Adventure Sports DCT

De tweede dag is in meerdere opzichten het hoogtepunt van deze trip. Hoogtepunt omdat na de eerste dag voornamelijk door olijfboomplantages te hebben gereden we de tweede dag door een puur en ongerept Spanje worden verwend – alsof je in Arizona aan het rijden bent, zo uitgestrekt. Hoogtepunt omdat we op het ene moment rijden op fonkelnieuw asfalt dat kilometerslang golvend rechtuit (zoals de Amerikanen dat mooi noemen: “hidden dip”) gaat, na vlak daarvoor een slingerende bergweg met krappe Dan blijft het bij ons in Nederland toch maar behelpen met de Mergellandroutehaarspeldbochten en ongekend hobbelig asfalt te hebben gehad. Hoogtepunt omdat we ondanks miezerregen en mist in de ochtend het warm en droog weten te houden dankzij thermo ondergoed en de integraalhelm (handig, zo’n topkoffer waar ruim een helm in past). En hoogtepunt omdat aan het eind van de dag ons vooropgestelde doel San Sebastian is bereikt. 

Niet alleen is de reis op zich van de eerste tot de laatste kilometer genieten geweest (en waarvan binnenkort ook een uitgebreid reisverslag online zal worden gezet), maar juist omdat de omstandigheden zo divers zijn geweest heeft het ons veel over de Africa Twin Adventure Sports DCT geleerd. Te beginnen bij het blok, dat ongekend soepel is, zijn vermogen mooi lineair opbouwt en soepel genoeg is om 50 in 6^e versnelling te doen, terwijl als je écht gas geeft voor je het weet al de 160 km/u op beide tellers bent gepasseerd. Maar goed, 4 dagen binnendoor vanuit Nederland en je zit dus hier, weten we nu... Dus, wat let je?Wel had de gasrespons bij lage toeren iets minder fel mogen zijn, stapvoets rijden langs auto’s af (of tussen de file door) mis de daardoor een koppeling die je kunt inknijpen om de motor te laten rollen, maar zodra de wielen serieus aan het rollen zijn heb je daar geen last meer van. Door in dat soort situaties de achterrem te gebruiken wisten we daar mee om te gaan. 

Het blok loopt niet alleen mooi en trillingsvrij en is sterk genoeg om voordat je het weet al ver illegale snelheden te rijden, maar is ook nog eens lekker zuinig (de zuinigste waarde was 1:21,2 en over de hele trip gemeten was de gemiddelde waarde 1:18,7) waardoor je gemakkelijk tussen de 400 – 500 km op een tank kunt rijden. En dat is wel zo handig wanneer je door een uitgestrekt Spanje aan het rijden bent waar je soms 100 kilometer van het volgende tankstation verwijderd bent. Bovendien is de ergonomie en het comfort van het zadel van dusdanig goed niveau dat je aan het eind van de dag nog zo fris als een hoentje van de motor afstapt. 

Ook op het rijwielgedeelte valt weinig op af te dingen. Ja, wanneer je echt gaat knallen loop je al snel tegen z’n beperkingen aan, maar zoals gezegd: in alle eerlijkheid kun je dan beter op zoek naar een ander type motorfiets gaan. Buiten ‘knallen’ is de vering prima voor elkaar en voelt zelfs de Het lijkt wel alsof ik bespied wordslechtste kwaliteit asfalt niet oncomfortabel aan, de smalste bergwegen slingert de Africa Twin speels omhoog net als dat ook een brede overzichtelijke slingerweg prima in sportief tempo te doen is. 

De tweede dag heeft ons echter nog meer dan alleen dat geleerd. De onverharde weg naar Sad Hill Cemetery gaat ons, nu we veel beter in ons vel zitten, super af (Offroad met G mode en knallen maar…) en als kers op de taart moet de laatste bergpas naar San Sebastian na zonsondergang worden afgelegd, waardoor we nu dus weten dat de bochtenverlichting écht toegevoegde waarde heeft. Nu is bochtenverlichting niet bepaald nieuw, veel merken zijn Honda hier al in voorgegaan, maar het is wel voor het eerst dat we d’r ook echt voordeel uit hebben gehaald. Hoewel we wel moeten aantekenen dat je verdomd goed je best zult moeten doen om in ’t pikkedonker op een onbekende weg die 3^eLED aan het branden te krijgen.