Zoeken

Test: Triumph Tiger 800 XCa

Echte updates

6 april 2018

 

Maar oke, gaan we nog even door. De kenmerkende LED dagrijverlichting in de koplampen is een Triumph ding en steekt in het verkeer echt af tegenover de rest. Qua herkenbaarheid een flinke punt dus. Maar ook dat is bijzaak. We duiken eens in het echte werk. En dat is uiteraard de electronica. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het TFT display kan het weergeven, tot aan zes verschillende layouts aan toe. Ik heb weer heimwee naar Zweden...In de praktijk zul je daar waarschijnlijk snel een voorkeur voor krijgen en de rest laten voor wat het is, maar waar het om gaat: die keus heb je, het is aan jou wat je prettig vindt. Iets minder prettig is de wisseling tussen dag en nacht, oftewel zwarte letters op een witte achtergrond of andersom. De sensor is zo gevoelig dat het soms lijkt alsof het display gewoon puur willekeurig omschakelt, wat toch een beetje neurotisch overkomt. Maar een oplossing is nooit ver weg: je kunt het ook uitschakelen.

Wat al die elektronica ook betekent is dit: het opent een enorm pak motorische mogelijkheden. Gecombineerd met ride by wire, ABS en tractiecontrole is er echt van alles te kiezen: meer of minder ABS, meer of minder tractiecontrole, meer of minder agressieve vermogensafgifte, you name it. En dan is deze XCa ook nog eens uitgerust met twee offroad functies: ‘nogmaal’ (wat je ook op de andere Tigers krijgt) en ‘Pro’. En dat maakt verschil; in Pro modus worden zowel ABS als tractiecontrole volledig uitgeschakeld en is het weer als vanouds aan de rijder en het formaat van zijn testikels hoe succesvol de rit gaat worden. Aan te raden in onverhard, gewoon leuk op het asfalt. Maar met andere modellen ook niet getreurd: er is altijd de zelf samen te stellen ‘Rider’ mode, waar bij je naar hartenlust kunt kiezen tussen gasrespons, mapping, abs en tractiecontrole. In de praktijk is er nog wel een kleine veiligheidsissue: alle opties zijn vrij te selecteren, maar opties die ABS of tractiecontrole helemaal uit zetten enkel bij stilstand en worden weer uitgeschakeld als je het contact uit zet. Fair genoeg. Een samenvatting van alle digitale opties vind je hier.


Of dat stuur nou het verschil maakt of niet, je staat hoe dan ook als een koning

Er zijn ook échte updates. De vering heeft een zetje gekregen en is nu voor en achter volledig instelbaar WP, waar de XR modellen Showa (ook instelbaar) krijgen. Behalve op de goedkoopste XR zijn de Nissin remmen vervangen door Brembo. Het frame is nog precies hetzelfde, maar het stuur is 10 mm naar de rijder toe verplaatst. En dan is er nog het binnenste van het blok, waar vooral op gewichtsbesparing is gewerkt. Dit heeft dan wel weer tot gevolg dat de draaiweerstand binnenin een stuk lager is,
Het zijn niet de meest sexy remmen, maar ze doen het prima. WP reservoir verraadt kwaliteit

Een krachtbron als deze is sowieso een droom. Oetlaatpiep doet 't prima
waardoor het blok vlotter oppakt. Het uitlaatsysteem is ook maar meteen meegenomen, zodat het geluid ook weer iets is aangescherpt. En dan is de eerste versnelling nog wat korter gemaakt, zodat je vlotter van de plek komt, maar dat is voornamelijk onverhard een verbetering, zoals ze zeggen op ‘technische gedeeltes’. Nou is het de vraag of en hoe vaak je zoiets in de praktijk zult tegenkomen, maar voor wie er naar Marokko is geweest voor de introductie zal het een uitkomst zijn geweest.

Nou, dus toch echte opfrissers dus. En hoeveel merken we daarvan in de koude, Nederlandse praktijk? Mwa.. of liever, ik zei al dat ik net even te lang geleden voor het mooie op het vorige model heb gereden, maar slechter is het sowieso niet. Zeker niet. Wat ik zeker wel merk, is dat het motorgeluid anders is. Had de eerste een heel duidelijke, kenmerkende fluit, dat is nu een stuk minder. Het blok kinkt daardoor een soort… volwassener. Het uitlaatgeluid is niet schokkend, maar die vervangingsuitlaat kun je je besparen, het is meer dan mooi genoeg. Qua respons en vermogensopbouw is het natuurlijk nog altijd een driecilinder, dat loopt sowieso geweldig. Tractie over de hele linie is ook ideaal, juist voor een Adventure, dus daar geen klagen. Zeker niet als we uiteindelijk de onverharde bospaden nemen en het zelf kunnen ondervinden. De Tiger geeft in elk geval genoeg vertrouwen om aan het eind van de ene versnelling vanzelf door te willen schakelen naar de volgende… het idee dat we ons beter kunnen inhouden voor medeweggebruikers, recreanten en bewoners die ook het bos delen (en het is nou eenmaal knap stil, dus onze aanwezigheid valt des te meer op) weerhouden me er van. Nipt. Het verschil in positie van het stuur, tussen de oude en de nieuwe versie valt me eerlijk gezegd nauwelijks op, maar ik kan wel zeggen dat het nu oké is. Kilometers onverhard in het Noorden... was met de RNineT al leuk, kun je nagaan met de TigerHet stuur staat op een heel natuurlijke positie, met name als je staat. Staand is de positie nou eenmaal een stuk belangrijker dan zittend. Tegelijkertijd kunnen we genieten van de voetsteunen van de XCa, die een mooi platform bieden voor beide voeten.

Ook typisch Triumph is de werking van de tractiecontrole, die traditiegetrouw een beetje conservatief is aangelegd. Maar niet getreurd, met deze menustructuur is een oplossing in no time gevonden, hetzij door een andere voorkeuze te kiezen, hetzij door het dieper in het menu uit te schakelen. Daarbij wordt het al een stuk leuker als je het TC in offroadmodus zet, dan laat het systeem sowieso al een stuk meer toe. Zodanig zelfs dat je jezelf al een redelijke wheeliekoning waant voordat er ingegrepen wordt. Het ingrijpen zelf gebeurt dan ook weer heel soepeltjes, wat dat gevoel nog eens versterkt. Je zult er geen balanswheelies mee maken, maar dat is meer iets voor gevorderden. Of Pro’s. Oh wacht eens….. ‘Offroad Pro’… zit wat in.