Zoeken

Test: Ducati Multistrada 1260 Enduro

Verschil zit 'm in detail

24 oktober 2018

We beginnen met het design en de ergonomie. Een aangepast ontwerp met nu pontificaal 1260 op de tank en two-tone zadel moet ‘m offroad-sportiever hebben gemaakt, terwijl de rijpositie op zich juist is aangepast voor maximaal comfort en fun op straat. Het stuur is om die reden 30 mm lager gemonteerd en dientengevolge is ook de vorm van de tank iets aangepast.
Buiten die joekel van 1260 op de tank zal je twee keer moeten kijken om de verschillen te zien

maar wát ze hebben aangepast heeft wel een enorme impact gehad. De 1260 Enduro is op alle vlakken beter

Of dat het nou ergonomie, motorblok of stuureigenschappen betreft
Het zadel is met 860 mm nu 10 mm lager dan bij de 1200 en ook de rubbers in de voetsteunen (die offroad natuurlijk kunnen worden verwijderd) zijn 10 mm lager dan bij z’n voorganger. Hierdoor is een meer ontspannen zit ontstaan en is de Multistrada dankzij de lagere zit iets toegankelijker. Laat die waarde van 860 mm je trouwens niet afschrikken, de Multistrada is heerlijk smal van bouw, waardoor ik met m’n korte benen nog probleemloos een voet plat aan de grond kon zetten. Als accessoire is trouwens een lager (840 mm) of juist hoger (880 mm) zadel leverbaar.

Het windscherm kan – net als bij de gewone Multistrada 1260 – eenvoudig over een hoogte van 60 mm worden ingesteld, waarbij de hoge stand de winddruk van je schouders haalt. Voor liefhebbers van offroad is bevat het accessoirepakket een lager scherm. Twee 12 Volt aansluitingen zijn voorzien, eentje in de zone van het dashboard en eentje direct onder het zadel van de duopassagier, maar een klein opbergvakje in de kuip (om bijvoorbeeld de contactsleutel van het sleutelloos contact in op te bergen wanneer je net als ondergetekende in offroad outfit offroad besluit te gaan) is de Koffers vol en op naar Zuid-Afrika. Zal 't eens voorstellenMultistrada 1260 Enduro vreemd. Volgens de verantwoordelijke man voor het ontwerp was vanwege de vorm van de koplamp met bochtenverlichting daar geen ruimte meer voor. 

Hoewel volgens Ducati de Human Machine Interface moet zijn verbeterd zijn we vanaf het kasteel van Nipozzano op ongeveer een uur rijden van Florence, de uitvalsbasis van deze test, toch al een poosje aan het rijden voordat ik door heb hoe al rijdend de rijmodus kan worden aangepast. Kwestie van de menuknop jaar rechts drukken en enkele seconden ingedrukt houden, wat simpel is wanneer je ’t weet, maar elke GS rijder weet dat ’t nog veel simpeler kan. Niet dat ik trouwens de behoefte heb om op straat vanaf de default Touring rijmodus al direct te switchen naar de Urban modus voor meer comfort (of de Sport modus voor meer sport), maar meer eigenlijk om de verschillen tussen de rijmodi te voelen. 

De 120 kilometer lange route dwars door Toscane had voor een optimale indruk niet beter kunnen zijn. Het wegdek is van dusdanig slechte kwaliteit dat het rijden in België tot een verademing maakt en alsof dát alleen niet erg genoeg is, beginnen ook hier de bladeren massaal van de bomen te vallen en heeft het overnacht nog geregend, waardoor bijna Denk niet dat er ook maar één lezer is die gelooft dat de wegen écht nat warende complete route de wegen kletsnat zijn. Bijna, alleen langs de noordkant (en dan in open vlaktes) zijn de omstandigheden perfect en tikt de thermometer in het display ook dik 20 graden aan, maar langs de zuidkant is alles nat en met een graadje of 14 ook nog eens een flink stuk frisser. Ideale omstandigheden om het slechtste in een motor naar boven te halen, maar de Multistrada 1260 Enduro deert het allemaal niets. Bij de fotolocatie gearriveerd zijn de collega’s het unaniem met elkaar eens; we denken niet dat we deze zelfde route in dezelfde omstandigheden drie jaar geleden in het tempo hadden gedaan wat vanochtend is ingezet. 

Dát geeft aan hoe ontzettend goed deze Multistrada 1260 Enduro is. De zithouding is heerlijk relaxt en het brede stuur geeft je veel controle en vertrouwen, waardoor de fiets met speels gemak over de Toscaanse heuvels te sturen is, ondanks dat de omstandigheden eigenlijk verre van ideaal zijn. De grip van de banden lijkt ondanks het natte asfalt oneindig te zijn, wat een compliment is aan de Pirelli Scorpion Trail II banden waarmee de Enduro is uitgerust, maar ook aan het rijwielgedeelte en Sachs Skyhook vering die alle oneffenheden op haast perfecte wijze weet te elimineren. Dat laatste is trouwens voor mij nog de grootste verrassing; ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken geen fan van Ducati’s semi-actieve Skyhook vering te zijn, maar voor het eerst heb ik amper reden tot kritiek. Weg die zwabberende achterkant wanneer je op een slechte weg flink aan het poken bent, weg onzeker voorwiel dat naar de buitenkant van de bocht wil dribbelen wanneer je met tempo 120+ wilt insturen en hallo fiets die precies zo reageert zoals je ’t wilt en verwacht.