Zoeken

Test: Yamaha X-MAX 300

Sluwe vos

18 april 2017

Hoe mooi en hoe goed de nieuwe X-MAX ook in elkaar steekt, alles hangt of staat toch met de rijbeleving. Deze was al heel erg goed, maar Yamaha besloot toch om een paar grote wijzigingen door te voeren. Wijzigingen in de vorm van de nieuwe krachtbron, nieuwe bevestigingspunten om vibraties te reduceren, maar ook nieuwe vering. Aan de voorkant een voorvork die techniek leent met het exemplaar van de TMAX, Denk dat ze hier met een scooter in de wieg worden geborenaan de achterzijde twee dubbele telescopische schokdempers die in vijf standen is te verstellen. Wat gelukkig bij het oude is gebleven is de fijne zithouding. Een ruim zadel, een ruggensteun en ondanks de brede middentunnel genoeg ruimte voor het schoeisel. Met alle journalisten al in de starthouding en de spiegeltjes juist afgesteld maken we ons dan eindelijk op voor die felbegeerde eerste meters.

Ik heb een geheel standaard exemplaar meegekregen waarvan het uitlaatgeluid niet direct heel imponerend overkomt. Nee, het exemplaar van mijn buurman met optionele Akrapovic klinkt meer als een schorre bariton en is daarmee direct een stuk meer aanwezig. Hij kan het best hebben die Akrapovic maar mijn X-MAX ontpopt zich meer als een sluwe vos. Hij klinkt bedeesd maar wanneer je dan de gaskraan opendraait, voel je zeker nadat je snelheid van 60km/u bent gepasseerd, dat je meer vermogen tot je beschikking hebt dan de 250. We moeten ons nog een beetje inhouden Denk aan Amsterdam met z'n fietsen, maar dan anderswant we rijden tussen druk stadsverkeer dat de eerste kilometers vooral een kruip-en-sluip route is geworden. Met een stel fanatieke journalisten bij elkaar is het echter een kwestie van tijd tot de snelheid naar boven wordt verlegd.

Na een eerste foto-stop is het moment dan ook daar. Van een druk centrum, komen we in luttele minuten uit op wegen met weinig verkeer, en het haast puur om bochten draait. Dit gecombineerd met steile hellingen en afdalingen en je begrijpt dat de X-MAX hier flink op de proef wordt gesteld. Het wegdek is ook niet wars van kuilen en gaten maar dit lijkt de X-MAX allemaal niks te deren. Zeker wanneer ik iets verder voorop het ruime zadel ga zitten en daarmee iets actiever op het stuur zit, worden de bochten nog net even makkelijker afgerond. Een groot aandeel hierin heeft de goed op elkaar afgestemde vering en het lage eigengewicht. Zowel de voor- als achterzijde laat je op slecht wegdek echt wel weten wat er onder je gebeurt, echt oncomfortabel wordt het nooit. Yamaha maakt net als de vorige generatie gebruik van een 15” voorwiel, waar er aan de achterzijde een 14” exemplaar is gemonteerd. Ook op de nieuwe 300 blijkt dit een goede combinatie.

Yamaha maakt voor de nieuwe 300 gebruik van fijne Dunlop banden, waarvan ze niet te brede bandenmaten hebben uitgekozen. Dit zorgt er mede voor dat je hem snel van links naar rechts en vice versa van richting laat veranderen. Van de vele bochten kunnen we vervolgens even bijkomen op de snelweg. Alhoewel… ook hier gaat het tempo gelijk omhoog en komt gelijk het grootste verschil ten opzichte van de 250 naar boven drijven. Die 250 liep ook op de snelweg lekker door, maar was wel een stuk gevoeliger voor tegenwind op hogere snelheden. Het extra vermogen en toegenomen koppel zorgen er voor dat de scooter snel naar de 145km/u accelereert, om vervolgens nog verder door te lopen. Ook op deze snelheid is het nog goed uit te houden op de nieuwe Yamaha. Wanneer ik iets naar achter schuif tegen het ruggensteuntje dan zit ik erg comfortabel en geleid het windscherm de wervelingen goed over mijn helm heen. Ben je iets langer dan ik dan is het scherm in een paar minuutjes tijd, 50mm hoger te plaatsen. Ook niet een ingewikkelde maar handige vondst die de nieuwe 300 ten opzichte van zijn voorganger weer laat onderscheiden.

Slimmigheidje

Zitten we hier alleen nog maar met onze loftrompet op en is er echt niks aan de nieuwe Yamaha te ontdekken? Tuurlijk wel. Zo beschikt deze MAX aan de voorzijde over een 267mm grote schijfrem en een 245mm exemplaar achter, beiden zijn gekoppeld aan een ABS systeem. Een systeem dat weliswaar in actie goed zijn werk doet, voor mijn idee komt het systeem wel erg snel in werking. Zeker wanneer je de linker remhendel gebruikt die de voor- en achterrem aanstuurt heb je in no-time een hyperventilerende vertraging in handen. Geloof me, het is hier écht een gekkenhuis met al die scootersMoet je echt een keer diep in de ankers doe je er verstandig aan om alleen die voorrem te pakken, daar het systeem dan veel later pas in werking komt. Gelukkig maar, want over de remmen verder zelf helemaal geen klachten. Doen wat ze moeten doen en vergen bovendien niet teveel kracht.

Een punt waar de X-MAX nooit punten heeft laten liggen was de opbergruimte. Vanaf generatie nummer 1 kon je al twee integraalhelmen onder het zadel kwijt. Met een toegenomen volume van 18 procent naar 45 liter stelt de ruimte onder het zadel ook nu niet teleur. Twee volwaardige helmen kan je er gemakkelijk onder kwijt, niks nieuws onder de zon dus eigenlijk. Wel nieuw onder het zadel is de aanwezigheid van een klein verstopt LED lampje, goed hoor Yamaha! Onder de centrale draaiknop treffen we nog twee knoppen aan waarvan de één is toegewezen voor het openen van het linker opbergvak in het beenschild. Hierin ook gelijk een 12V-aansluiting en een klein slimmigheidje dat ons per toeval door de aanwezige Japanse bedenker werd uitgelegd. Een vaak voorkomend probleem (en zeker bij ondergetekende) is de ruimte voor het snoer van je voeding wanneer je zoals wij even snel een TomTom op de scooter monteert. Zo’n deksel van zo’n kastje krijg je met zo’n snoer ertussen natuurlijk wel weer dicht gedrukt, het snoer wordt er natuurlijk niet mooier of beter van. Klaarblijkelijk had deze Japanner mijn klacht hierover ergens opgevangen of wellicht zelf ondervonden want hij monteerde aan de onderzijde van het opbergvakje een klein afdekdopje. Wat zei je, regent het al weer in Nederland? Deze kan je omvouwen waarna je er gemakkelijk een snoertje door kan voeren zonder dat deze beschadigd geraakt. Simpel, maar daarom zeker wel doeltreffend. Aan de rechterzijde treffen we een vergelijkbaar opbergvak tegen alleen zonder 12V-aansluiting. Beide vakken zijn groot genoeg om een set handschoenen of je smartphone in te vervoeren. Aan ruimte is er dus wederom geen gebrek.

De toegang tot de vulopening van de brandstoftank zit centraal tussen de benen in de brede middentunnel. Hieronder zit een tank verstopt van 13 liter. Na afloop van onze sportieve rit, geeft de verbruiksmeter nog altijd een keurige 1 op 27,5 aan (3,6l/100km). In de praktijk zorgt dit er voor dat je meer dan 350 kilometer kan rijden met een volle tank. Reken bij normaal gebruik in eigen land op een verbruik van rond de 1 op 32 (3,1l/100km) en reken zelf maar uit.