Test: Kawasaki Vulcan S in Rotterdam

De Erasmusbrug laten we nog even liggen voor later, we nemen de Willemsbrug. Na daar wat actiefoto’s geschoten te hebben rijden we nog even een rondje over het Noordereiland om te zien hoe Rotterdam vóór het bombardement er uit zag en zetten dan door naar de Kop van Zuid, waar we in de schaduw van De Rotterdam (niet altijd is een naam echt origineel gekozen) nog wat Opgepast, biker in aantocht! poseren met de Erasmusbrug en de noordoever op de achtergrond. Sowieso hebben we nu wel een beetje het mooie deel van de stad te pakken,maar het kan nog nét mooier: bij Hotel New York. Niet vreemd dat het hier stervensdruk is met terrasgangers dus stoppen we hier nu maar even niet. Lastig, zo’n ploeg motorrijders bij je, ik had wel even in het gras willen liggen hier. Niet zo gek dat dit zo’n populaire plek is ook, van hier uit heb je een adembenemend uitzicht over de stad en dat is nog maar vanaf grondniveau. Kun je nagaan als je de hoogte in zou gaan… of misschien juist niet, dit uitzicht is knap uniek in een grote stad, normaliter moét je wel de hoogte in, dankzij de Maas blijft het ook benedenaan ruimtelijk. Nog liever had ik even de brug over gewandeld naar de Kaap voor een biertje en een hapje, dan hadden we ook Hotel New York zelf nog in beeld gehad… maar ja, zoals gezegd: mensen erbij en een programma te volgen. En oh ja, we zijn met de motor.

Met de motor en met collega’s, dus dan kun je erop wachten totdat iemand probeert een burnout te maken bij een volgend rood licht. Of nog zo’n geintje, een dikke streep trekken met de achterrem. Moet je wel eerst het ABS omzeilen, maar dat trucje is snel toegeëigend. Kinderachtig? Absoluut. Maar zó leuk… en de motor maalt er niet om. Tot nu toe doet de Kawa het voorbeeldig. Hard gaat het natuurlijk niet, maar dat hoeft ook niet met dit ding. Je bent wel vlot genoeg weg bij groen licht en de bediening is eenvoudig en licht genoeg om niet te irriteren. En die zithouding is ook nog wel een paar uurtjes langer uit te houden, dus dat doen we dan maar. Op naar de Rotterdam.

Jawel, nóg een Rotterdam. Maar nu het schip, waar we ook nog weer een paar plaatjes schieten. Oh wat is het mooi en zo… dus dat willen de collega’s ook wel even op de foto hebben. Prima, dan rijden we daar toch naartoe? Weer een paar plaatjes, maakt niet uit. Eenmaal klaar zetten we koers naar, jawel daar is ie dan… de Erasmusbrug. Erop en erover en direct door, linksaf, nog eens linksaf en via de Veerhaven rijden we langs de kade naar de Euromast en het typerende gebouw van de Maastunnel.
Voor deze versie heeft Kawa wel een extra beetje haar best gedaan met rimstriping en een frisse

two tone kleurstelling. En dan de extra's natuurlijk, die Arrow maakt het verschil wel

Die groene veer om de schokbreker is dan net weer zo'n detail dat er uit springt Wil je de stad van boven zien, dan is dit een aanrader. Maar dat wist je stiekem al. Dan had je vandaag een zes, zevental witgroene stipjes kriskras door de stad zien trekken. Binnen de lijntjes, dat wel, maar daarbinnen wordt er nogal eens stuivertje gewisseld. Niet zo gek als de fotograaf er tussen rijdt en iedereen toch een keer goed (of juist gek) in beeld wil komen. Versnelling kiezen, derde bijvoorbeeld, en verder niks meer aan doen. Nog meer dan z’n Z of Ninja broertjes is de Vulcan superlui te rijden, van heel laag tot heel hoog in toeren, wat ‘m een enorme souplesse geeft.  En als je niet hoeft te schakelen, kun je dus andere dingen doen… laten we het daar bij houden, maar gelachen hebben we wel.

We rijden direct door, want al dat gestop en gefotografeer heeft nog niks goed gedaan voor de kilometerstand. Onder het spoorviaduct vlakbij Van Nelle, de Schie en Blijdorp nog een paar plaatjes en dan is het gedaan en kunnen we rijden. Brug over, door het industriegebied en koers naar de luchthaven die in de regio gewoon nog steeds Zestienhoven heet. Dan nog heel even overleg, want we hebben tijd over. En aangezien de chef bij Republic Moto een goede lunch heeft beloofd, moeten we hem tijd gunnen. Bovendien zijn we niet ver meer van een van mijn favoriete rollercoasterweggetjes, dus die gooien we er ook gewoon even bij. Door naar Bleiswijk, daar afslaan richting sauna en rijden maar. Ben je de weg kwijt of zo?Nou neem ik die weg normaal omdat je hier echt elke motor in paniek krijgt door de combinatie van hobbels en bochten, dus is het eigenlijk niet eens de schuld van de Vulcan dat die het ook niet meer kan helpen. Integendeel, hij houdt zich nog best kranig. Natuurlijk schiet de vering tekort als je te hard over een drempel heen vliegt en als je dan ook nog eens moet sturen om op je eigen weghelft te blijven kun je het warm krijgen. Maar daar is niks mis mee… de reden dat deze weg zich zo goed leent is de overzichtelijkheid en de aanwezigheid van grasbermen aan weerszijden dus als het al eens anders zou lopen dan gepland, is er nog steeds weinig aan de hand. En gezien de reacties van de collega’s was het geen slechte keus. Volgende keer neem ik een allroad mee, kunnen we helemaal lachen.