Test: Honda Rebel 500

Er is iets met Honda. Terwijl het merk al járenlang het toonbeeld van correctheid weet vast te houden, zijn ze tegelijkertijd stiekem ook nog best innovatief. Natuurlijk vinden we allemaal de NC serie ‘saai’, valt de CBR 650 ‘tegen’ en is de Fireblade ‘te laat, te weinig en niet spannend genoeg’, maar er is ook een keerzijde die we eigenlijk maar zelden in de spotlights zien. Honda heeft wel lef, je moet het gewoon ergens anders zoeken. Bijvoorbeeld bij de DN-01. Bijvoorbeeld bij de Vultus. En recenter bij de X-ADV en de Rebel 500. Wat deze modellen gemeen hebben? Een durf af te wijken van de norm. En dat niet alleen qua concept, maar daadwerkelijk gewoon in productie. Van de DN en Vultus weten we inmiddels dat het zo’n afwijkend idee is geweest dat aan deze kant van de wereldbol er nauwelijks iemand voor warm liep. Oogt best wel simpel, maar dat maakt 'm juist nog leuker. Net als de Rebel trouwensDe X-ADV is het resultaat van de droom van één man die net zo lang heeft lopen zeuren totdat Honda hem een prototype liet maken voordat ze de potentie ervan inzagen en een productie aandurfden. En de Rebel sluit daar nu bij aan.

Nou zul je vragen ‘hoe dan?’, maar het antwoord daarop is niet eens zo moeilijk. Nou is de Rebel aan de andere kant wél de laatste schakel op het 500cc platform en sluit daarmee dus ook naadloos aan bij de CB500F, CBR500 en CB500X, is daarmee dus ook goedkoop in productie en aanschaf, maar toch is het tegelijkertijd een vreemd apparaat. Alleen het silhouet al, wat in het echt nog eens kleiner oogt. En dan heeft de designer het volgens de presskit gegooid op een mix tussen klassieke elementen en moderne features, waardoor dus een soort hybride is ontstaan. Die designer heeft dan ook eerder de Vultus vormgegeven. Zijn we al bang?

En dan komt het: als je de Rebel ziet als moderne versie van de oude motor met dezelfde naam of zelfs maar als modern cruisertje met toevallig hetzelfde blokje (hetzij uit kostenoverweging, hetzij ‘omdat het er toch nog lag’, hetzij omdat het qua vermogen eigenlijk precies past bij wat Honda wilde hebben), dan zit je er toch naast. Want de Rebel is méér. Volgens de designer dan, die niet alleen oud en nieuw heeft willen kruisen, maar ook langzaam en snel. Enzovoort. Daarom hebben we dus wel een lichte, redelijk kleine motor, maar ook een dikke Bobberachtige voorband. Een digitaal display in een ronde behuizing. Een fatbar, maar geen enorme apehanger. En zit je wel laag, maar staan de voetsteunen niet maximaal ver vooruit. Omdat de motor nu dus oud en klassiek is, maar ook nieuw en modern. Is het blokje wel lichtjes aangepakt, maar niet extreem of van z’n topvermogen ontdaan. In andere woorden: ‘fun to ride fast, fun to ride slow’.  En natuurlijk heeft die kreet ook zometeen wat toelichting nodig, maar daar komen we straks op terug.