Test: Honda CRF250 Rally vs. Kawasaki Versys-X 300

Als eerste neem ik plaats op de Honda CRF250 Rally. Wat een gaaf ding is dat om te zien zeg. Als ik er omheen loop is het alsof ‘ie stiekem in m’n oor fluistert “pssst…wij gaan straks lachen samen…” Zijn afkomst verloochent ie niet, want de CRF250L zit er gewoon nog helemaal in, alleen heeft ‘ie nu dan toch wel een heel gaaf jasje gekregen. Geïnspireerd op de 450 Rally motor waarmee Honda al flink wat jaren probeert de hegemonie van KTM in het Rally wereldkampioenschap te doorbreken, maar dan met een geheel eigen aanzicht. Het kuipwerk maakt ‘m dikker zonder al teveel aan te komen. Met een rijklaargewicht van 157 kilo is de Rally toch geen lomperd te noemen. De asymmetrische koplampen onder het praktische ruitje zijn in mijn relatief korte periode met de CRF al voor van alles uitgemaakt. Meestal iets te doen met insecten, Da's dan weer het voordeel van zo'n stille fiets, niemand die er last van heeftmaar bijna altijd positief bedoeld. In het cockpitje huist een mooi compleet en volledig digitaal instrumentarium dat vrijwel alle essentiële zaken inclusief een klokje en brandstofmeter op een duidelijk afleesbare manier weergeeft. Mooie accessoires zijn er al om de GPS netjes en in typische Rally stijl om te kleden. Wat mij betreft is het neusje dus helemaal geslaagd. Terwijl ik naast de motor sta valt het enorm op hoe hoog de CRF stiekem is. En dat is ergens ook niet vreemd, want de vering is ten opzichte van de CRF 250 L met 25 mm verhoogd. De lange veerwegen, maar vooral ook het 21 inch grote voorwiel en 18 inch achterwiel versierd met noppenbanden geven aan dat Honda geen geheim maakt van het inzetgebied voor deze knapperd. De ingeslagen weg is duidelijk… het onverharde pad. Geen Urban bike dus met lichte onverharde pad capaciteiten, maar het omgekeerde dus. Toch zou ik daarmee afbreuk doen aan de Honda’s totaalcapaciteiten, in de periode dat de CRF tot mijn beschikking is valt juist z’n veelzijdigheid ontzettend op.

Ik sla het steeds strammer wordende rechterbeen over het 895mm hoge zadel. De vering voelt zacht en gemoedelijk aan en de algehele ergonomie is ‘Japans’ uitgekiend. Alles zit waar je het verwachten mag en met uitzondering van de korte medemens moet hij iedereen wel passen. Een druk op de startknop en met een mooie roffel ontwaakt het 250cc eencilinder motorblok. De stoute hoog gemonteerde uitlaat is netjes en geeft dus een frisse roffel, toch voel ik dat hier nog veel aftermarket gevolg op komt. Ik heb mij op dat moment nog niet verdiept in het opgegeven vermogen van de Honda en laat mij dus lekker verrassen. Heerlijk vlot roffelt de eencilinder mij van de plek en de soepele zes-versnellingsbak helpt mij al gauw aan de gewenste snelheid. De 24,6 (18kW) beschikbare paardenkrachten lijken ruim voldoende te zijn. Niet in het minste geholpen door het bruikbare koppel van 22.6 Nm.
Het maakt wat tongen los, die asymmetrische koplamp. Display kennen we onder andere van de CB familie

Rally, en dus een schakelaar om eenvoudig het ABS op het achterwiel uit te schakelen

Alsof je op de 450 Rally zit, maar dan met minder pk's

Enkele wavedisk, meer moet het niet zijn. Bak schakelt prima, standaard offroad voetsteunen

Blaffen doet 'ie niet, maar daar zal de uitlaatboer vast een oplossing voor hebben. Hadden we al gezegd dat het ABS achter is uit te schakelen? Het is toch vooral de beleving van een eencilinder die het ‘m doet. Het kent een levendigheid die doet grijnzen. Het dagelijkse traject Zoetermeer-Den Haag is niet het soort jungle dat de Rally aspireert. Toch vormt de snelweg geen enkel probleem voor de Honda. Vlot zit ik aan snelheden tussen de 100 en 130km per uur. Buiten resonantie van de voor dit werk niet geheel handige noppenbanden blijft de CRF mede dankzij de primaire balansas in het vooronder vrij van de niet wenselijke trillingen. Eenmaal in de stad toont de hoge zit een ware troef te zijn in het overzicht dat het biedt op het verkeer. De fijne injectie en de vlotte acceleratie maken de Honda tot een fijne partner in deze dagelijkse sleur. Het brede stuur laat mij makkelijk door het verkeer laveren. Deze zorgeloze bediening van de motor maakt dat ik de aandacht volledig op het verkeer kan richten. Iets dat zeker ook voor nieuwe rijders een echte troef genoemd kan worden.

Tot slot kon ik het natuurlijk ook niet laten om in te gaan op de uitnodigende offroad uitstraling en specificaties van de Rally. Nu valt het niet mee in de Randstad om een niet intentionele schep zand of hoopje aarde te treffen, maar toch is het ons gelukt een stukje ruiterpad toe te eigenen. Vroeg op en ver genoeg weg van iedereen die over geluid zou kunnen klagen. Verslavend leuk was het. Mijn offroad skills zijn niet meer wat ze ooit geweest zijn en ook het paardenpad kent zo z’n beperkingen, maar plezier hadden we zeer zeker wel op de CRF. Het gas moet er flink op blijven want alleen in de hoge toerentallen kan het blok je hier helpen. De noppenbanden kwamen eindelijk tot hun recht en zo trok de Rally zich niets aan van het type ondergrond en ploegde lekker verder. Ik vermoed wel dat in serieus mul zand de prestaties af zullen nemen tot minder wenselijke proporties. Toch ben ik geheel geïnspireerd geraakt door deze Honda CRF Rally en denk ik dat deze onder veel verschillende omstandigheden een ideale partner kan zijn voor een breed aanbod aan rijders die hier en daar een kleine of grote droom waar wensen te maken.