Vergelijk Kawasaki Z300 en Yamaha MT-03

Natuurlijk hebben we hier naar uitgekeken. Sinds de dag dat Yamaha het nieuws bekendmaakte met een 300cc naked te komen stonden we te springen deze eens naast een Z300 te zetten. Diezelfde Z300 die we al een aantal keer eerder zo’n goed idee vonden en waar we ook in een direct vergelijk met de Ninja 300 nog steeds een voorkeur voor hebben. Dus als Yamaha dan uiteindelijk precies hetzelfde dAls ik dit toch eens de hele dag kon... oh wacht, dat heb ik ook gedaanoet met de R3 als Kawa met de Ninja 300 (en KTM met de RC… maar dat verhaal hebben we al eens verteld), dan móet je natuurlijk wel. En jongens, wat hébben we een lol gehad.
Leg de specificaties naast elkaar en het wordt pas echt leuk. Staande twin, rond de veertig pk, net geen 170 kilo, enkel schijfje, voorvork, monoshock, ABS, recht stuur, hier dit, daar dat en ga zo maar door. Het zijn aan alle kanten broeders van een andere moeder. Vinden wij te gek, zou een aspirant koper ook goed uit kunnen komen. Sowieso heb je dus meer keus qua kleurstelling en kun je kopen wat je het liefste zou willen hebben, wetend dat het sowieso nooit slecht kan zijn, zo weinig ontlopen ze elkaar.

Maar leuk en aardig, wij willen wel weten wat nou precies wél de verschillen zijn en wel zo snel mogelijk. De Z kennen we intussen redelijk goed, dat is onze eigen langeduurtestmotor en oh wat zijn we er dol op. Een vestzakmotortje die je nooit laat schrikken, maar enthousiast als een labrador altijd klaarstaat en zodra je rijdt een glimlach op je gezicht tovert. Of je nou laag in toeren door de stad kabbelt of ‘m goed laat janken zodra het kan of op de snelweg, het ding wil altijd en het is altijd leuk. Klein, licht, wendbaar, alsof je weer zestien bent en op je Kreidler zit. Zo ga je je ook gedragen, want niet alleen pas je in elk zichtbare gaatje, dat wordt al snel tweede natuur. Zo’n vrachtwagen zal het ook niet uitmaken of je er voorlangs schiet, die voelt niet eens of hij je raakt dus als je netjes in z’n dode hoek blijft, weet ie niet eens dat je voorbij kwam. Ook omdat je je verworven snelheid niet zomaar weer op wilt geven, blijf je gewoon de kraan openhouden totdat het echt niet anders kan. En eh… we hebben Bridgestone S20, dus dat kan nog wel een poosje. Bovendien is het niet alleen maar standje bromfiets, als het er op aan komt is er weldegelijk hard mee te rijden. IAls KTM hier een cup mee vol krijgt, moeten meer dat toch kunnen?n zesde versnelling loopt de Z zomaar 183 als de toerenbegrenzer ingrijpt. Op de GPS, de 194 op de teller is nóg indrukwekkender.

Dat wéten we. Dat de motor daarentegen is gemaakt om te sturen komt daar dan dus nog eens dik bovenóp. Zie dit monster maar eens bij te houden op een dijkweg of in de bergen. Of nee, dat laatste is misschien niet zo slim met maar veertig pk, daar komt een dikke allroad echt wel overheen. Maar wie heeft de meeste lol? Wie van de twee kan zeggen dat het meest slijtagegevoelige onderdeel van z’n motor de gaskabel is? Nog leuker wordt het op het circuit, ook dat weten we. Om met een roedel losgeslagen Kawa’tjes de omloop van Mettet onveilig te maken, is toch een van de hoogtepunten van dit seizoen. Allemaal met precies evenveel vermogen, superklein en krap baantje en sturen tot je er misselijk van wordt. Dat is de echte fun, dat is het echte circuitrijden. Hier zouden ze een cup van moeten maken, hier leer je echt van motorrijden.

 
Ja, nu is 'ie ineens blauw ja. We reden tegen een elfje aan, ongelukje zit in een klein hoekje

De Yamaha is van hetzelfde laken een pak en de overeenkomsten zijn zoals gezegd legio. Al bij de introductie werd breeduit gewenst er een Kawasaki bij te hebben voor een vergelijk, zo overeenkomstig leek de rit door de achterlanden van Benidorm. Licht, wendbaar, enórm veel lol onderweg met een pak collega’s die allemaal op hetzelfde materiaal rondrijden. Dat doe je nou eenmaal, met zulke machines loopt de pret exponentieel op met het aantal machines dat je hebt. Toch zou het nog even duren voordat we er in eigen land eentje zouden bemachtigen, tNou goed dan, als 't aan mij lag werd het wel een blauweotdat we heel stiekem en ver weg van nieuwsgierige blikken een paar rondjes konden rijden voor een eerste indruk. Dat het toen niet tot een verhaal zoals nu kwam, ligt verborgen in de woorden ‘een paar’. Te weinig voor een sluitende conclusie, dus dat liet nog op zich wachten.

Totdat we nu eindelijk de twee machines naast elkaar konden zetten voor een goed vergelijk. Op de openbare weg, want daar kom je ze waarschijnlijk toch het meest tegen. En kijk ze hier nu staan, het is niet moelijk te bedenken dat dit koppel wel eens flink aan elkaar gewaagd zou kunnen zijn. Nou moeten we wel meteen melden dat de Kawa stiekem niet helemaal standaard meer is, het is de bekende Performance uitvoering en bovendien hebben de standaardbanden plaatsgemaakt voor serieus rubber, maar wat het laatste betreft staat de Yamaha ook op gewone Michelins. Het geluid van de Akra nemen we niet in het vergelijk mee, al zou het hoogstens op een zijspoor iets doorslaggevends hebben. Brutaal is het wel en heerlijk recalcitrant. Maar zo werd Ed er al snel moe van zonder decibelkiller, wat dus zelfs een puntje voor de standaarduitlaat van Yamaha zou betekenen. Je wordt er minder snel door betrapt in elk gaval. En we weten uit ervaring dat de Kawa met deze Akra net iets beter loopt dan standaard, daar houden we wel rekening mee. Dat de motor met dit pakket voor dezelfde prijs verkocht wordt houden we echter óók rekening mee.

Afstapje? Waar afstapje?