Vergelijk Kawasaki Z300 en Yamaha MT-03

Met tweemaal een kleine staande twin in het vooronder is het niet gek dat de motoren zo op elkaar lijken. De verschillen in de praktijk zijn dan ook zodanig klein dat het idee dat de berijder z’n dag wel of niet heeft meer van invloed is dan de motoren zelf. In een sprint zal degene die het best kan schakelen nipt voor de ander uit komen, bij een rollende acceleratie wint degene d 
Nou is de Kawa wel erg goed en slim in elkaar gezet,heel compleet dashboard, bijna helemaal goed 
 
afleesbaar (die blokjes links en rechts zijn de zwakke lampjes voor de richtingaanwijzers), de afwerking
 
is super, de uitrusting is best luxe voor een motor van deze prijs. Voor een deel is dat dankzij de extra's
 
van het Performancepakket, maar ook standaard kan het eigenlijk primaie het minst last heeft van z’n lunch. En toch is er wel verschil voelbaar; als je het al anders zou durven noemen, dan is het dat de Yamaha net iets ‘ronder’ loopt, iets –al is het maar een haartje- voller is onderin. Dat kan wel kloppen als je het beredeneert, niet alleen heeft de Yamaha vijfentwintig cc meer, maar dat is ook precies het gebied waar een uitlaat veel verschil kan maken.

Natuurlijk krijg je ‘meer’ met een vervangingsuitlaat, maar de praktijk leert dat dat ergens vandaan moet komen. Halen we onze oude Cagiva Raptor erbij, dan liep die ook merkbaar smeuïger met de standaarduitlaat dan met de vervangingsuitlaat. Aan de andere kant krijg je met zo’n open pijp wel wat meer leven bovenin, een feit dat we opnieuw bevestigd zagen bij de introductie van de Z300. Zoals gezegd, t scheelt weinig, maar we waren juist op zoek naar de verschillen.

Nog zoiets? Stap van de één over op de ander en je merkt dat ze qua dimensies nét wat schelen. Dat is zo weinig dat als je puur naar de zithoogte kijkt je het tegenovergestelde zou denken, maar de Yamaha voelt toch echt nipt groter aan dan de Kawa. Het is echt niet veel, maar wel het verschil tussen ‘oh ja, het is een kleine motor’ (om het niet nog erger te maken) en eh.. gewoon het idee op een normale maar lichte motor te zitten. Dat werkt overigens dóór op andere eigenschappen, maar hier laten we het even bij, dat komt straks.

De kleine schreeuwlelijk in z'n element, met de toerenteller ergens in de dubbele cijfers

Er zijn natuurlijk zat details verschillend. Zo heeft de Kawa een wat beter gevuld eh, middenrif dankzij de omlijsting die doorloopt in het onderkuipje, de MT heeft dat niet en oogt dus wat magerder. De MT heeft een versnellingsindicator én een schakellampje, beide overgenomen van de R3 (en kan dus qua productiekosten op de grote hoop… dat kan Kawasaki ook, maar ze hebben het niet gedaan). Q 
Maar het eerste wat je opvalt aan de Yamaha als je er op zit is dat ook dit een superhoog afwerkings
 
niveau heeft. En een gearindicator en shiftligt. Het MT-sausje komt weer op een mooie manier terug
 
en er is zelfs geld gevonden voor een aluminium achterbrug, da's best chique. De Yamaha oogt slanker
 
doordat er minder plastic rond het blok zit. Maar dat is een kwestie van smaakua gevoel aan het roer kunnen we er nog meer bij optellen. Zowel rem als koppeling voelen anders, waarbij het drukpunt van de rem van de Yamaha een stuk eerder opkomt dan bij de Kawasaki, waarbij het hendel eerst een flink eind naar het stuur toe komt. Dit hadden we al gemerkt op het circuit, waarbij we zelfs onze remgewoonte moesten aanpassen en het hendel met volle hand moesten grijpen om niet klem te komen en voldoende druk te kunnen opbouwen. Daar heeft de MT dus minder snel last van, wat zo lang de hendels niet verstelbaar zijn echt een punt kan worden.

Aan de koppelingszijde gebeurt hetzelfde, de Kawasaki grijpt redelijk laat en abrupt aan, waardoor de Yamaha dus wat doseerbaarder lijkt. Een ander hendeltje met lichtere overbrenging zou de Kawasaki een stuk van opknappen wat dat betreft, al is het voor de onderarmen niet nodig. De slip/assist koppeling doet z’n werk prima en is met een pink nog te bedienen. Ook onderweg doet de antihopfunctie feilloos z’n werk, beter dan de Yamaha waar je niet zomaar van aanneemt dat deze ook van een slipmechanisme is voorzien, volgens de specificaties.

Dat viel op Mettet niet eens zo erg op, want daar gebruik je de koppeling sowieso maar weinig en bovendien op beide machines gelijk. De Yamaha kon pas na een dag Kawarijden worden ingezet en op dat moment waren de lastige punten op het circuit er al ingeslopen. En dus werd er voor de hairpin op beide machines evenvaak teruggeschakeld en de koppeling ook op dezelfde manier bediend. Wat toen ook opviel was de nagenoeg gelijke gearing van de twee motoren, schakelpunten vielen perfect gelijk, beide machines tikten zelfs op precies hetzelfde punt de toerenbegrenzer aan bij omleggen in de snelle knik en zo door. De verschillen zijn écht klein.

De stealthy zwarte, fluisterstille Yamaha volgt op de voet. Voor hooligans is dit de beste oplossing, niemand die je opmerkt

Het gekke is dat destijds de Yamaha wel wat harder stuiterde over oneffenheden en in de aantekeningen als de ‘hardste van de twee’ genoteerd werd, terwijl dat op de openbare weg met de zwarte niet meer opviel, eerder andersom. Al op de terugweg vanuit België zou blijken dat de Z300 ook stevig genoeg was, zeker over een putdeksel of andere oneffenheid. Dit komt dan meer overeen met de praktijk op de weg dan wat ik eerder die middag bedacht… dus voor de volledigheid zouden we het liefst de blauwe en zwarte Yamaha eens naast elkaar willen zetten, aangezien die volgens bovenstaand verhaal het verst uit elkaar zouden moeten staan.

Zo valt wel op dat sommige kenmerken juist op het circuit beter tot uitingen komen en andere weer op de weg, zoals de zithouding of de wendbaarheid. Net als je een beetje gewend bent goed uit de voeten te kunnen op de MT03, stap je over op de Z300 om andermaal verrast te worden door z’n lichtvoetigheid en vermogen op niet veel meer dan een putdeksel 180 graden om te draaien. Niet dat het de Yamaha iets aan draaicirkel ontbreekt, maar de Kawa doet ’t gewoon nog eens andermaal erger. Tel dat op bij de eerder genoemde afmetingen en je hebt echt het idee op een vouwfiets rond te rijden. Zo ga je ‘m ook gebruiken en ik kan me ineens voorstellen dat een beetje prettig gestoorde rijder z’n Z zo meeneemt in de trein. Of ‘effe’ optilt om in de fietsenstalling in het bovenste rek te zetten. Zo makkelijk, zo’n vestzakmotor is de Kawa dat je er echt overal mee komt en durft te komen. misschien wordt dat nog wel erger als de uitlaat minder geluid zou maken, maar met de groene is geen fietspad nog veilig, als ’t toevallig omrijden scheelt ben je er voorbij voordat iemand de veldwachter kan bellen. Anders gezegd, ‘de Kawa is zó klein, daar ga je echt als op een fiets mee rijden’, volgens Ed. Daarmee aangevend dat je dat op de Yamaha minder snel zou doen, maar daar nog eens over nadenkend… wie hou je dan voor de gek? Natuurlijk doe je dat met de MT ook. Zeker in elkaars gezelschap zal de ene rijder niet onder willen doen voor de ander en zal de Yamahacoureur geen kans onbenut laten z’n camouflagekleur en stille uitlaat in te zetten voor alweer de volgende stunt.