Test Yamaha Tracer 700

Het komt zoals gezegd niet veel voor dat we in deze regio rijden en een introductie is al helemaal een unicum. Het is dat het inmiddels juli is, dan is de meeste sneeuw wel verdwenen. Toch kan het nog goed spoken hier in de bergen, waar we dus zelf ook getuige van zijn. met meer geluk dan wijsheid houden we het tijdens de rit nagenoeg droog. Die paar laatste kilometer met natte weg tellen voor de kleding nauwelijks, voor het weggedrag net genoeg om te weten dat de Tracer zich ook daar voorbeeldig gedraagt. De Pilot Road 4 die standaard gZo in z'n eentje zie je dus helemaal niet welke Tracer dit is. Kun je nog iemand flink mee op het verkeerde been zettenemonteerd zijn doen de rest. Natuurlijk hebben ze daarbij ook het voordeel dat de Tracer het vermogen ruim binnen de perken houdt. Natuurlijk moet je wel werken, zeker heuvel op, maar te weinig is echt iets anders. Sterker, het soort vermogen wat de Tracer aan de weg zet betekent dat je nagenoeg ongestraft het gas vroeg en vol open kunt zetten voor de volgende sprint naar de volgende hairpin.

Nagenoeg, want je zoekt vanzelf de grens op en die komt natuurlijk wel een keer. Het is een herhalend ritueel, elke bocht probeer je nóg wat vroeger gas te geven en wil je nóg iets vlotter doorsturen. Dan heb je op een gegeven moment, ook met een 700 twin, de combinatie hellingshoek en gas te pakken waarbij de achterband ADHD-neigingen krijgt, maar bij zwaardere motoren heb je daar traction control voor nodig. Nu dus gewoon niet. En nog een ander kanttekeningetje: we rijden hier op redelijk grote hoogte, wat meestal niet goed is voor de mengverhouding en dus ten koste gaat vHadden we het gemak al genoemd?an wat vermogen. Kán, want ook daar draait de twin z’n hand niet voor om. Diep in een dal of hoog op een pas, het blokje reageert altijd even nipt op het gas.

Nou wisten we van de MT07 dat de vering daar nogal toeristisch van was afgesteld, op de XSR700 was dat al een stuk opgeknapt met een andere veer achter. In de Tracer is veel meer gebeurd, dus heeft deze ook een compleet nieuwe schokbreker. En het is te merken, ondanks de langere achterbrug en grotere veerweg is de achterkant gewoon strak, zelfs met een hintje stugheid, dus ook de aangepaste link werkt naar behoren. De voorvering sluit daar perfect bij aan. Goed voor eindeloos lang sturen door eh.. streken als deze bijvoorbeeld. Nog eens terugdenkend aan de trip van een jaar eerder krijg ik direct zin in een herhaling om echt uit te zoeken hoe het zit. Een bagagerol past makkelijk achterop, koffers zijn ook mogelijk dus de oversteek van huis naar Alpen gaat net zo makkelijk. Aan gemiddelde snelheid zal het ook niet veel verschillen waarschijnlijk. Dat is meer afhankelijk van de rookbehoefte van je reisgenoten dan van de kruissnelheid tussen tankstops. Onze route voerde ons zo’n 250 kilometer ver en dat lukte met gemak op één tank.

Als je je niet blindstaart op vermogen kan dit ding je wel eens heel erg gelukkig maken