Test Yamaha MT-03

Genoeg in elk geval om het echt heel erg naar de zin te hebben. Dat komt door meer dingen. Zoals gezegd is het na de MT09 een feest om met de 300 te kunnen rijden en niet alleen maar omdat ’t gewoon leuk is straffeloos het blokje tot aan de grens op te winden. Het lage gewicht, d't was aan de Costa del Sol....e stuureigenschappen, zelfs de vering deelt mee in de feestvreugde. We zullen de motor nog eens naast een concurrent zetten om er echt het fijne van te kunnen beoordelen (we kunnen nu al niet wachten, dat wordt dikke pret) maar het lijkt in elk geval dik in orde en het zal zeker spannend worden met bijvoorbeeld de Kawa Z300 wie er uiteindelijk over de beste uitrusting beschikt.

De MT neemt wel alvast punten voor het display mee naar huis, dat is nou eenmaal net wat duidelijker en overzichtelijker dan dat van de Kawa. En warempel… er is zelfs een shiftlight aan boord. Kun je je helemaal concentreren op vasthouden van je tempo, net op tijd schakelen om niet t 
Natuurlijk is er gewoon slim gebruik gemaakt van bestaande zaken, maar wie vindt dat erg? 

Niks wat zegt 'maar een driehonderje', waar je ook kijktegen de toerenbegrenzer aan te lopen, dat werk. Schakelen gaat als door boter, we missen al snel een quickshifter die de feestvreugde net nóg even wat groter zou weten te maken… de zesbak doet alles naar behoren en de gearing is zo gekozen dat een leuke wheelie er ook nog wel in zit als je een beetje probeert.

Ik snap het wel. Waarom we dwars door de stad rijden. Niet alleen omdat motoren uit deze categorie vaak afgeschilderd worden als ‘stadsmotortje’ en we dat dus aan den lijve moeten ondervinden, maar ook omdat dit Benidorm is en de MT een puistige puber met geldingsdrang. Dat moet wel mis gaan en inderdaad weet de Yamaha zich binnen de kortste keren van z’n allerstoutste kant te laten zien. De straten in de stad hebben een pak minder grip dan die in de heuvels, wat dus betekent dat het weinig moeite kost een kekke piep van het rubber uit te lokken. En we zijn met een man of tien…. Reken dus maar uit. Ook al houden we ons netjes aan regels en stoppen we voor rood licht, tussen twee verkeerslichten in is het altijd feest. Tot grote hilariteit van iedereen onder de pensioensgerechtigde leeftijd.