Test: Kawasaki Z1000SX Tourer Edition

“We hebben een prachtige gevarieerde route voor jullie uitgezet van ongeveer 260 kilometer, waarbij alle aspecten de revue zullen passeren zodat de Z1000SX op alle vlakken goed kan worden getest.” Terwijl een ijskoude wind tussen de bergen door waait (en bedankt El Niño) en met elke meter dat we klimmen de temperatuur dichter bij het vriespunt komt, dOp een of andere manier mondt kwiek toeren bij de Groene Jongens altijd uit in een soort van Isle of Man TT. enk ik terug aan die woorden van Joan van Crom Events, organisator van deze presentatie. Het eerste deel door kleine dorpjes vanaf de kust het binnenland in gaf inderdaad een goed beeld van de kwaliteiten op het alledaagse vlak – waar dankzij het soms spekgladde asfalt ook de tractiecontrole enorm werd gewaardeerd, terwijl de twee stukken snelweg me leerden dat tempo 170 aanvoelt alsof je 120 km/u aan het rijden bent en enkel het overige verkeer verraadt dat je de maximum snelheid een tikkie aan het overschrijden bent. Maar dat ik hier boven op de berg iets lulligs als geen handvatverwarming een behoorlijk minpunt zou ervaren had ik op voorhand niet gedacht.

Ik ben dan ook bepaald niet rouwig als in dit waanzinnig gaaf stukje niemandsland, dat in het verleden toneel was voor verschillende Hollywood westerns, een tankstation met aanliggend café opduikt en – we zijn er nu toch – de Z1000SX wordt afgetankt, terwijl ik mezelf probeer op te warmen aan een Café Solo. Het hoge tempo blijkt een aanslag op het verbruik te hebben gedaan. Wat heet, in de 135,5 kilometer die tot nu toe zijn afgelegd is er maar liefst 10,2 liter euro loodvrij door de 1.043cc viercilinder gegaan. Zuinig is anders. En nu ik toch aan het azijn pissen ben, bij 6.000 toeren trilt de vierinlijn best irritant, maar dat is niet vreemd: het motorblok stamt af van de vorige generatie Z1000 waar bewust een mate van trilling was ingebouwd, door de Japanners destijds als karakter uitgelegd. Voor 2016 heeft Kawasaki trouwens een slipper-assist koppeling toegepast, w 
Het geluid van de SX is supervet. Het display mist een versnellingsindicator en ook bediening vanaf het stuur was handiger geweest.
 
De radiale 4-zuiger remmen voldoen prima voor normaal gebruik, maar missen bite voor het betere knalwerk. De veervoorspanning is achteren gemakkelijk aan te passen.at vooral in de stad of in het drukke fileverkeer een welkome aanvulling is. De koppeling is lekker licht te bedienen, maar ook zonder koppeling is de bak prima te schakelen.

Buiten de irritante trillingen om, die steeds minder opvallen naar mate dat je actiever aan het rijden bent, niks dan lof over het motorblok dat een uitstekende initiële gasrespons heeft en tegelijkertijd best fel van z’n plek kan gaan. Op koppel rijden gaat de Z1000SX uitstekend af, maar het wordt pas echt leuk als de versnellingsbak flink aan het werk wordt gezet. De viercilinder bouwt z’n vermogen mooi op en is eigenlijk over het hele toerenbereik behoorlijk sterk, om nog maar te zwijgen van het geluid dat als keiharde porno in je oren klinkt. Nu zullen critici ongetwijfeld stellen dat de fiets nog niet aan Euro 4 voldoet en dat het feest straks afgelopen is, maar voorlopig genieten we er nog maar mooi van. Bovendien heeft Kawasaki met de nieuwe ZX-10R al laten zien dat geluid met Euro 4 echt niet saai hoeft te zijn.

Niet dat we daar rouwig om zijn, en de Z1000SX evenmin