Test: Kawasaki 2017 Z1000SX

De Z1000SX is nieuw. Vernieuwd, geupgrade, er is een nieuwe Z1000SX. Als je voortaan zegt dat je er eentje hebt, is de tweede vraag ‘een oude of een nieuwe’? Want het is onmiskenbaar duidelijk. Al bij de bekendmaking van de vernieuwingen van de SX werd hier op de redactie al opgemerkt ‘dat dat wel meer is dan alleen een upgrade of Euro4-“vernieuwing”. Zeker de elektronica maken het verschil. Heb ik weer. De gaafste regio van Frankrijk, en dan dit weer...Maar is dat wel zo? Maakt het nou echt zoveel uit dat je omdat er een vangnet op zit, er anders mee zou gaan rijden? Als je het niet nodig hebt – en dat wensen we iedereen toe- merk je dan dat je ABS hebt? Dat geldt overigens ook voor auto’s, snorfietsen of skateboards, maar we blijven voor het gemak even bij het onderwerp. Hoeveel nieuwer is de Z1000SX nou werkelijk?

We treffen het in elk geval niet.. kom je eens naar de Cote d’Azur, is het grauw en nat. Maar goed, er zijn wel ergere dingen. Wat wel vervelend is, is dat je zo toch een stuk minder gemakkelijk op de motor zit. De wegen hier hebben een heel ander wegdek en zijn –zo blijkt maar weer- spekglad als het regent. Zodra we de kustweg en het drukste gedeelte verlaten kunnen we langzaam het tempo opkrikken. Jammer alleen dat de beloofde opklaringen nog flink op zich laten wachten. Geen idee of het daardoor is of om een andere reden, maar de voorrijder houdt het tempo betrekkelijk laag. En ik kan er niet eens rouwig om zijn, de combinatie koude S20’s en natte Franse wegen doet ’t niet echt bij mij. Of belijning, het lijkt wel alsof ze dat hier maken van groene zeep. Voorlopig moet ik me maar even op andere zaken concentreren. De motor voelt super vertrouwd, zit nagenoeg hetzelfde, reageert nagenoeg hetzelfde, het is onmiskenbaar een Z1000SX. Wat wel direct opvalt, iets wat je al merkt als je er op stapt, is het aangepaste zadel. Dit zit merkbaar anders en ik durf makkelijk te zeggen beter. Niet moeilijk, gezien het waardeoordeel wat we over de oude gaven na ons tripje naar Gibraltar. Grootste punten van ergernis waren het zadel en trillingen en beide zaken zijn nu aangepakt: andere snit, extra balansas, veel beter leven.

Al zou je dat van buiten niet zeggen: om maar meteen alle twijfel van tafel te vegen is namelijk ook het uiterlijk veranderd. Deels puur cosmetisch, deels ook voor minimale comfortverhoging: het ruitje is 15 mm hoger, de kuip een paar (tot 28) mm breder, de spiegels staan wat wijder uit elkaar, alles om je meer uit te wind te laten zitten en een beter zicht te geven. Randveranderingen, want direct merken doe je het niet.. het is eerder finetuning, zodat je er minder snel over zult klagen. Goed, voordeel is wel dat de weg schoon is van kip-caravan's en massa's wielrennersPrima, niks mis mee. Het smoelwerk is wel echt anders en dat misstaat ‘m niet. scherpere lijnen, iets langere neus ook, maar wat direct opvalt is dat Kawasaki nu werkt met LEDverlichting in de koplampen en dát merk je. Vooral als er eentje achter je zit en je in je spiegels al van heel erg ver ziet dat ‘ie die vrachtwagen voorbij is waar je net langs reed.

Dat zie je echter allemaal nauwelijks als je er op zit. Vanuit die stoel is het nog heel erg veel dezelfde SX als eerder, zelfs de bediening van de ruit is overgenomen op de nieuwe. Wat je wel ziet is het nieuwe dashboard, nu mét versnellingsindicator. En nog meer, want er valt ook meer te melden. Want, surprise surprise… de SX is nu ook uitgerust met een IMU. Zoals we van andere motoren al weten is dat een beestje wat beweging in alle richtingen kan meten en dat dus ook doorgeeft naar ABS en tractiecontrole. Het geeft ons wél een excuus om volgend jaar hier stiekem op herhaling te gaan. Dus heeft de Kawa meteen ook wat we op straat gewoon ‘bochten-ABS’ noemen, idem met de tractiecontrole. Tof, maar daar gaan we dus onder deze omstandigheden niet naar op zoek.

Dan hebben we nog de vermogens-settings laag en hoog, wat in totaal zo’n dertig procent scheelt. En de indicatielampjes voor richtingaanwijzers, neutraal, gebruik van ABS/TC, instelbare schakellamp en in de rechterhoek nog de tripmeters, klok en buitentemperatuurmeter. En ik nog wel denken ‘nu heb ik eindelijk die tractiecontrole aan het werk’, blijkt het gewoon de schakelindicatie te zijn… beide oranje, beide knipperen, niet beide hetzelfde. En door. Van de H2 overgenomen is trouwens de kleur van het display, wat helaas ook de afleesbaarheid betreft. Een instelbaar contrast zou leuk zijn, maar staat nog op de lijst van ‘dingen voor volgend jaar’. Oh en nog een geintje: naar het schijnt gaat ook de toerentellernaald rood oplichten bij naderen van maximumtoeren. Moeten we je schuldig blijven, hoewel erg dreigend is het niet zó donker geworden tijdens de rit.