Test: Kawasaki 2017 Z1000SX

Als de beloofde opklaringen zelfs na de middag uitblijven zal het regenpak z’n dienst mogen blijven bewijzen, al worden de wegen wel beter. van krap en afgereden naar net even wijder en nieuw gesafalteerd, meer heeft de SX niet nodig om zich eindelijk te kunnen bewijzen als toerkoning. Gelukkig is er nog altijd iets als dag twee...Zaten we op te wachten, want dit is waar ‘ie voor Gelukkig is er nog altijd iets als dag twee...gemaakt is uiteindelijk. En hier hebben we ‘m voorheen ook genadeloos op afgebrand, dus letten we nu even erg scherp op. Nou heb ik inclusief thermo ondergoed, motorbroek met waterdichte voering en regenpak (een losse jas was er nou eenmaal niet en je moet iets), dus moet ik goed opletten of wat ik voel daardoor komt of in het zadel zelf zit, maar ik weet wel zeker dat het béter is.

Of zoals de altijd welbespraakte pr-meneer eerder al vertelde: ‘bij de oude had ik na een middagje het liefst een nieuwe kont getransplanteerd, nu is dat verleden tijd’. Het is net het verschil tussen opgelucht stoppen als de tank leeg is en balen dat je weer moet tanken… voorheen was ’t optie één, nu optie twee. En al heb ik geen idee hoe dat na drie dagen zal zijn, het is hoe dan ook een verbetering. Hetzelfde kunnen we zeggen over het blok. Hoewel technisch niet echt aangepast, is de ecu wel nieuw geprogrammeerd. Officieel voor een nog mooiere vermogensafgifte, maar Euro4 zal ook een belangrijke factor zijn geweest. Toch, het een sluit het ander niet uit en het resultaat is een blok dat loopt als pindakaas. Maakt niet uit welke versnelling je kiest, er is altijd trekkracht en nooit protest. En dan hebben we ook nog de extra balansas die qua trillingen een jas uittrekt.

Tot nu toe was het behelpen, maar nu het gespetter toch heel langzaam wat minder wordt, durven we eindelijk een beetje normaler te rijden en dat scheelt. Het onzekere gevoel in de voorkant verdwijnt en schept net wat meer vertrouwen. Dat is toch altijd jammer, als je een motor als dit hebt die je niet het juiste gevoel kan geven, waardoor je maar wat in de ruimte zit te gokken. Was ik al van plan om de vering als schuldige aan te wijzen, blijkt het toch voornamelijk de overmacht van de combinatie band-asfalt-hemelwater te zijn.
Nét effe wat scherper, en nu met LED. Display met eindelijk een versnellingsindicator, wel jammer dat het contrast niet instelbaar is

Nog steeds overduidelijk Z1000SX

ABS is nu aan IMU gekoppeld, ofwel: bochten-ABS!

Echt stukken beter dat nieuwe zadel. Performance is gelijk aan het huidige model, maar nu wel Euro4 en met balansas Dus als we er nog eens mee rijden in de toekomst, proberen we ook meteen even een Roadsmart III of iets anders. Het kan schelen. Zoals het is, heb je wel nog een flinke jongen aan de motor. Het is niet de allerlichtst sturende machine, maar de standaard instelling biedt nog ruimte voor verbetering aan beide kanten. Voor nu vond ik een half slagje ingaande demping wel genoeg, een beetje meer veervoorspanning zou ‘m nog net iets lichtvoetiger kunnen maken. Maar ook dat kan al een stuk beter worden met simpelweg een andere band. Toch is het prima rijden als de gemonteerde banden de kans krijgen, wat we heel luxe op dag twee konden merken. Geen regen, iets hoger tempo, een beetje meer vertrouwen en de SX rijdt weer als vanouds.

Hebben we dan niks gemerkt van de remmen? Eigenlijk niet. En dat is positief: bij de vorige generatie was nog wel goed te merken als hetzij ABS, hetzij tractiecontrole ingreep, nu is het allemaal een stuk verfijnder. Zodanig, dat als je niet constant op het lampje let, je dus zou kunnen missen als het een keertje wel ingrijpt. En dat is precies de bedoeling. Zoals men het zo bloemrijk wist te verwoorden is het KCMF ofwel het Kawasaki Cornering Management Function (het overkoepelende geheel dus) een systeem dat je hélpt, niet bepérkt. En dat op zo’n manier dat jij je dus alleen maar op het rijden zelf hoeft te concentreren, dan kijkt het KCMF, de IMU, ECU en alle sensoren wel heoveel vermogen je kunt hebben om dat te bewerkstelligen. Een hellingshoekmeter is gevoelig genoeg om ook de uitvoering heel subtiel te kunnen maken met als resultaat dat je er nauwelijks nog iets van merkt. Ook een onbehepte wheeliepoging wordt simpelweg in de kiem gesmoord, zonder commentaar.