Eerste test Energica Eva

Daaromheen, voor de zekerheid, toch nog wat kunstig gevormd plastic. Om het aluminium blok uit beeld te houden, om de motor wat knuffelbaarder te laten lijken, om specialbouwers nog wat speelruimte te geven. Onder het kunststof schuilt een dikke caféracer die schreeuwt te worden vrijgelaten, aldus iemand die het weten kan. Tot die tijd doen we het met de italiaanse jas die Eva van huis uit heeft meegekregen. In het blikveld is alles hetzelfde gebleven, met het multifunctionele display dat alles weergeeft wZo'n Tesla zie je inmiddels ook overal, waarom rijdt de Schipholtaxi nog niet met Energica's?at je ooit zou willen weten, de selectieknop links op het stuur en alles wat we van de Ego al kennen. Alleen is het stuur recht, missen we de topkuip en moeten we nu eindelijk eens ophouden met zeuren en gewoon gaan rijden.

Isgoed, doen we. Als we zitten, (flinke fiets), is het weer even checken. Het menu is hoewel uitgebreid, toch redelijk intuïtief en dus is het een kleine moeite hier later, rijdend, iets mee te doen. “starten” was een oh ja: om de motor bedrijfsklaar te krijgen moet de voorrem ingeknepen blijven. Vanaf dan staat ie klaar om te rijden. We beginnen met zowel de mapping als de motorrem in de middelste stand, om niet al te gek van start te gaan onder het toeziend oog van de Italiaanse fabrieksafvaardiging….. Zou lullig wezen, de eerste twee preproductiefietsen meteen van een Hollandse dijk af gooien. Doen we niet, pas als we uit zicht zijn. Het regent, dus we hebben eventueel een excuus.

Zou jij een motor kopen die Eva heet?

Natuurlijk is het gewicht te voelen, het is dan ook niet zomaar een brommer: 258 kilo schoon aan de haak. Dat merk je. En het is geen cruiser die magischerwijs een kleine tig kilo’s verliest zodra de wielen rollen, dus je merkt het ietsje beter dan een vergelijkbare fiets. Maar, moet gezegd worden, behalve in de onderste tien kilometers per uur heb je er geen last van. De vering is Italiaans straf maar wordt door de massa goed aan het werk gezet en is daar ook op berekend. R 
Ja, die uitrusting... laat die Italianen maar schuiven
 
Achter de wolken schijnt de zon. Achter dit kuipwerk...
 
Overal over nagedacht. Knoppen werken 'logisch', opladen doe je onder de tank, kan niet foutesultaat is een prima rijdend geheel dat hobbels naar behoeven wegwerkt. Verder leer je er na verloop van tijd mee omgaan en ga je er naar rijden. Bochten snij je liever net iets vloeiender aan en dan merk je er niks meer van. Kleine tip: op snelheid werkt dat beter, dan doe je het toch al….

De motormappings werken als vanouds en naar wens kun je dus economisch, ‘gewoon’ of sportief met de stroom omgaan, waarbij wij uiteraard nieuwsgierig zijn naar de 170 Nm die de Eva nog aan boord heeft. Ze zitten er allemaal, maar het is wel weer even wennen aan de manier waarop ze aan de weg gezet worden. Klein detail, is inderdaad zo aan te wennen. Gekker, of althans wat een verbrandingsmotor niet heeft, is de instelbare motorrem. Hoe meer, hoe meer power er teruggepompt wordt in de accu. Logisch, want dan is het gewoon een grote dynamo die je snelheid omzet in elektriciteit. Dat kun je dus instellen en derhalve de motorrem. Op de snelweg kan die bijvoorbeeld uit zodat je als het ware door blijft zweven als je je gas loslaat. Maar we zitten niet op de snelweg en dus gaat ‘ie op maximaal, waarbij je dus plots echt flink kunt afremmen op de motor. Genoeg om de remmen een stuk minder vaak te gebruiken. Als je je medeweggebruikers al aan ’t pesten was met het gebrek aan herrie of de acceleratie, dan kan het nog net even wat erger door te doen alsof je helemaal niet remt. Wie beweerde er ook alweer dat elektrisch rijden niet leuk kon zijn?

Gewoon een stukkie toeren. Zoals met elke andere motor. Bijna.