Test: Kawasaki Vulcan S

Of die stijl ook gevolgd gaat worden is een tweede, maar nu niet belangrijk. Kawasaki zet een leuk en eigenwijs ding neer zonder uit de toon te vallen. De oorsprong ligt duidelijk bij de ER-6, waar de Vulcan het blok en stijl van het frame van heeft overgenomen. Natuurlijk niet honderd procent, gezien de compleet andere geometrie is er echt een nieuw frame ontwikkeld, maar je herkent ‘m wel. Komt ook bijvoorbeeld doordat de achterschokbreker op dezelfde typerende plek is gemonteerd. Maar de rest is allemaal anders.

Komt het bekend voor?Zelfs dat blok is niet honderd procent hetzelfde. Om de Vulcan wat meer –bij gebrek aan een andere omschrijving- cruiserachtig te laten lopen, wat rustiger, minder hoogtoerig en meer van onderuit, is de kop ietsjes aangepast. Inlaatkelken zijn wat langer, nokkenassen net wat anders, kleppen licht afwijkend. Alles voor meer koppel onderin. De vermogensopgave is dus ook net ietsjes anders dan die van een ER of Versys, maar niet extreem veel. Verder moet de motor vooral heel lief en toegankelijk zijn, dus is daar ook extra aandacht aan gegeven. De zithoogte is zo dat bijna iedereen met beide voeten plat kan staan, daarvoor is de taille van de motor ook bewust smal gehouden. Qua geometrie is het ook een iets relaxter ding dan z’n familieleden, maar is nog wel enigszins levendig gehouden om er toch lichtvoetig mee te kunnen rijden. Ook omdat er rekening is gehouden met z’n gewicht: niet extreem hoog, maar een supersport is het ook weer niet. Verder is er vooral veel onder het mom ‘niet-intimiderend’ toegepast: de enkele schijf voor (en achter) die wel prima werken maar niet agressief bijten, de beide verstelbare hendels op het stuur voor eventueel kleine handen. Laagdrempelig is het toverwoord. Dat is niet hetzelfde als ‘voor vrouwen’, al is het wel de bedoeling dat echt iedereen er op weg kan rijden. En daarvoor heeft Kawasaki een leuk idee in het leven geroepen: Ergo-fit. Kawasaki maakt het mogelijk dat met enkele simpele aanpassingen zowel heel kleine als heel lange mensen toch comfortabel kunnen zitten. Vanuit de standaardmotor zijn er zadels beschikbaar die je zowel verder naar voren als verder naar achter zetten, de voetsteunen zijn in de lengterichting verplaatsbaar en om het af te maken is er ook een stuur beschikbaar dat je wat verder laat reiken. Het resultaat, ter beoordeling op verschillende machines gemonteerd, is verbluffend…

"Pak je koffer maar, je gaat naar Almeria!" Automatisch denk je aan dat andere, maar de lol is er vandaag niet minder om

Steunen als op een cruiser, maar dan anders. Urban Cruisen?Er is ook niet echt bezuinigd. Natuurlijk is het blok in principe gewoon geleend, maar voor de rest is zo’n beetje echt alles anders. Inclusief de remmen (niet zomaar van de ER overgenomen), inclusief de velgen die een heel nieuw design hebben. Dat de vering is aangepast op het gewicht en de andere belasting is één, maar kijk je iets beter dan zie je zelfs een linksysteem op de achterschokbreker, iets wat de anderen niet hebben. Frame: nieuw, tank nieuw, koplamp nieuw, alles is nieuw. Een dapper besluit en het resultaat is zichtbaar. Zo is er ook ook voor detail: de motor loopt niet over van chroom of glimmertjes, maar heeft op strategische plaatsen toch iets meegekregen. Zo staan de glimmende ‘koelribben’ op het blok ‘m best oké, iets wat terugkomt in de afdekking van de radiator en afwerking van de velgen. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld de schetsplaten van de voetsteunen, die omdat ’t verstelbaar moet zijn net even wat anders zijn opgehangen dan normaal.