Introductie Dunlop Trailsmart

En dan is dit eigenlijk nog maar heel erg mild offroad...

En dan komt gelijk het slechte nieuws: twee zaken kunnen we niet uitproberen: levensduur en natte grip. Dat gaat je nou eenmaal niet lukken in één dag, in zuid-Spanje. Om de band te demonstreren heeft Dunlop een roedel motoren uit de doelgroep verzameld. En dat zijn er nogal wat, want tegelijk met de ontwikkeling heeft de fabriek gezorgd dat er haast geen maat is die niet in het assortiment zit. En bovendien al beschikbaar is; achter de schermen heeft de productie al op volle toeren gedraaid zodat de banden nu al bij de dealers liggen. Wat ons nog brengt op het laatste technische punt: van alle afmetingen, voor de uiteenlopende motoren, heeft Dunlop een passend karkas gebruikt zodat de band op zowel de allerlichtste als op de allerzwaarste machines naar behoren en naar wens werkt. Vandaag wordt uitgepakt met motoren varierend van F700, via Tiger 800 naar de zware jongens als SuperTénéré, Adventure 990 en vooral veel GS, van luchtgekoelde 1200 tot watergekoelde GSA. De keus valt op een ‘gewone’ GS en niet in de laatste plaats omdat die motor en ik nog een appeltje te schillen hebben.

Eigenlijk gewoon al een tof plaatje, maar duidelijk zichtbaar is het verschil in ongelijke frictie en dus slijtage. De linkerband ziet er opvallend herkenbaar uit na wat gebruik... dus dan zal de rechter ook wel kloppen, toch?

Overeenkomstig met het beoogde gebruik loopt de geplande route voornamelijk over de weg, maar zijn er ook enkele kilometers onverhard ingepland. Of iemand dat nou echt gaat doen of niet, als men beweert dat het kan, dan moet dat geprobeerd worden. Het wegdek van de verharde wegen varieert vervolgens van circuitkwaliteit tot ‘nagenoeg afwezig’, eveneens precies overeenkomstig met alles wat je zou kunnen tegenkomen op vakantie of eh… bezoek aan de zuiderburen, om maar wat te noemen. Nou valt er veel te zeggen voor een dergelijke opzet, maar een klein beetje de grens vervagen doet het natuurlijk wel: als je precies wilt weten wat een band doet, zorg je dat er zo min mogelijk storende factoren bij komen. Gaten, richels en losse ondergrond helpen dus niet echt… aan de andere kant geeft dat dan weer wel een indicatie van wat de band áánkan. En daar kunnen we kort over zijn: dat is waarschijnlijk meer dan we ze vandaag hebben kunnen geven. Alhoewel er toch hier en daar voorzichtig wat gemord werd over een eind aan de beschikbare grip moeten we reëel blijven: het houdt natuurlijk wel een keer op. Bovendien was dat meer een opmerking in de lijn van ‘ik had liever een andere band voor dat stukje gekozen’ waarbij gelijk de vraag gesteld kan worden hoe goed die banden dan in alle overige situaties zouden zijn.Wat zullen we zeggen... tekenend? Duidelijker kan haast niet

Met een leuk tempo op de onverharde paden is het –voor een angstige zandhaas als ondergetekende- toch wonderbaarlijk hoe goed de combinatie GS en Dunlop blijkt te zijn. Met nadruk combinatie omdat het toch een klein beetje een vraag blijft in hoeverre de motor, danwel de band verantwoordelijk is voor hetgeen er (niet) gebeurt. Hoe dan ook: het is tof en vraagt om meer. De GS rijdt voorbeeldig en geeft ondanks z’n voor offroadbegrippen massieve gewicht geen krimp. Wat me dus al snel doet besluiten van eerdere plannen om af te wisselen af te zien. We worden langzaamaan goede vrienden en ik heb het dik naar mijn zin. Ook terug op de weg is het een genot om te rijden met het eigenwijze ding. We kunnen eventueel wel harder rijden, maar het tempo dat de voorrijder aangeeft geeft juist de ruimte er nog wat meer van te genieten. Bochten worden netjes afgerond en er is geen noodzaak echt te planken, wat zowel GS als mijzelf eigenlijk wel prima uitkomt. En ander nieuws: motor en band complementeren elkaar perfect. Grip is zelden een probleem, sturen is nooit een issue en gecombineerd met het hernieuwde vertrouwen wordt ook de tractiecontrole vroeger en vroeger in de bocht op de proef gesteld. Slechts een enkele keer voel je de band echt ‘zetten’, een vroeg teken dat het niet lang meer duurt voor de electronica zal willen ingrijpen, maar dat is dan ook alles. En als de motor zelfs in het onverhard een keer simpelweg op het gas het voorwiel licht in plaats van het geplande stof opgooien is wel duidelijk: die grip is er wel.