Tourtest Suzuki V-Strom 1000

Bij het afleggen van afstanden zijn een aantal zaken cruciaal. Comfort is er een, het brandstofverbruik twee en de informatievoorziening is drie. Het zitcomfort is goed, het veercomfort is dat in eerste instantie niet: de vering is behoorlijk uit balans, en dat merk je nogal als je over de belabberde Belgische snelwegen rijdt. De voorvering reageert enorm stug op hobbels en ribbels in het wegdek, terwijl de achterkant van de motor deint als een oude Buick. Nu is de voorvering volledig instelbaar, terwijl van de achterkant de veervoorspanning en de uitgaande demping kan worden ingesteld. Bij de eerste parkeerplaats pak ik dus al een schroevendraaier ter hand en doe dat bij diverse volgende parkeerplaatsen nog een keer. Uiteindelijk met goed resultaat, maar dan staat de ingaande demping voor geen acht, maar 14 klikken uitgedraaid, de uitgaande demping staat nog altijd op acht klikken. Achter is de uitgaande demping bijna geheel dichtgedraaid, hij staat nog een kwartslag open. Maar dan werkt de vering ook helemaal naar mijn smaak: er is nog steeds een goede feedback van de grip onder het voorwiel, maar oneffenheden worden nu goed geabsorbeerd, terwijl de motor niet meer nadeint. Deze rust in het rijwielgedeelte zorgt ook voor een betere stabiliteit en het zorgt ervoor dat je minder moe wordt, waardoor je het maximale van de actieradius van de 20 l tank kunt benutten. Die tank is overigens 2 l kleiner dan bij het vorige model. Maar de nieuwe Suzuki is zuiniger: In de WMTC modus is de efficiëntie gestegen van 18 km/liter naar 20 km/liter, waardoor je dus 400 km zou kunnen halen op een tank. Helaas is de snelweg geen WMTC-traject: het reservelampje gaat doorgaans rond de 250 km aan, 270 km is zonder risico's haalbaar. Een enkele keer haal ik 313 km. Het brandstofverbruik varieert gedurende de hele reis tussen de één op 14,5 en één op 18,5, waarbij die laatste natuurlijk op secundaire wegen wordt gereden. Gemiddeld haal ik één op 16,73 en dat is bijzonder netjes voor motorfiets die is uitgerust met zijn koffers, die tenslotte extra wind vangen. U 
Accessoires in overvloed. De ruit is eenvoudig in hoogte aan te passen

Overduidelijk: een duizend dus...
 
Hadden we de fraaie acceessoires al genoemd?it ervaring weet ik dat koffers ruim 10% in het brandstofverbruik schelen. Interessant is verder om te weten dat ik nooit meer dan 17 l heb getankt, ook al stond de benzinemeter al een kilometer of 30 op reserve en gaf de "remaining range" aanduiding aan dat ik nog wel een kilometer of 50 had gekund.

Modern

Die aanduiding van de remaining range is dus redelijk precies, want ik had altijd nog een liter of drie over. Op een toermachine vind ik zo'n precieze aanduiding ook cruciaal, want zo kun je precies bepalen wanneer je tankt: op de Franse snelwegen staat de volgende pomp altijd nauwkeurig aangegeven en zo kun je er maximaal gebruik van maken. Wat dat betreft is het dashboard van de Suzuki perfect. Ik moet zeggen, het ziet er uit alsof ze een dashboard van een andere motor hebben gepakt en die in een grote, zwarte, plaat van Lada-plastic hebben gezet om een groter dashboard te creëren. Dat had fraaier gekund, maar het werkt. Het dashboard heeft een grote, analoge toerenteller en een digitale snelheidsmeter. Onder de snelheidsmeter zit een display, waarop de twee tripstanden en de kilometerstand te zien zijn, de buitentemperatuur en de tijd en de instelling van de tractiecontrole. Onderin dit display is ook nog de tankinhoud te zien en het resterende kilometrage, de accuspanning, het gemiddelde en het momentane brandstofverbruik. Het mooie is dat je tussen deze informatiebronnen kunt schakelen met de mode-schakelaar op de linker stuurhelft, zodat je er geen halsbrekende toeren voor hoeft uit te halen.

Zo hoort dat op een moderne motor. En modern is de V-Strom, want ze heeft nog veel meer interessante noviteiten aan boord, zoals LED knipperlichten, een LED achterlicht/remlicht, een 12 volt-stopcontact onder het dashboard en diverse controlelampjes, waaronder een voor mogelijke ijsvorming. Daarnaast is deze V-Strom ook voorzien van twee halogeen schijnwerpers, die op stalen valbeugels zijn gemonteerd. Die komen uit de goed gevulde accessoirecatalogus van de V-Strom, net als de handkappen, de stickers op de tank, op de zijpanelen en op de velgen. Hetzelfde geldt voor het aluminium kettingscherm en de kunststof carterbescherming. Die laatste beschermt voornamelijk tegen nieuwsgierige blikken: wil je de in de g 
De V-Strom 1000 heeft veel instelmogelijkheden, en daar hebben we dankbaare gebruik van gemaakt

Het zadel heeft voldoende comfort om 1.000 km in één ruk af te leggen
 
Zoals het hoort: bediening van het display en menu op het stuur. Het dashboard zelf is modern en compleet, alleen de behuizing had wat fraaier kunnen zijnevarenzone geplaatste uitlaat daadwerkelijk tegen onheil beschermen, dan heeft Suzuki ook nog een aluminium carterbescherming in de aanbieding. Verder is deze Suzuki voorzien van een TomTom, die met een hele handige bevestiging midden op het stuur is geplaatst. De toegang tot het contactslot wordt er wel een beetje lastig van, maar dat wordt goedgemaakt door de uitstekende werking van de TomTom en het feit dat deze goed in het zicht is geplaatst, zonder dat deze het zicht op het dashboard belemmert..

Troeven

Het mooie van allroads is, dat ze niet alleen comfortabel zijn op lange stukken, maar dat ze ook in de bergen de vloer aanvegen met alle andere typen motorfietsen. Dat komt door de motorcross-achtige zitpositie en de soepele vering met relatief lange veerwegen, die de carrosserie ook op slecht wegdek rustig en controleerbaar houdt. Natuurlijk kan de wendbaarheid wel worden beïnvloed door bagage, maar die kan na aankomst in Le Puy en Velay achter in een auto geknikkerd, zodat ik frank en vrij op pad kan. En dan blijkt de V-Strom echt helemaal in zijn element te komen. Door een goed gekozen geometrie - met een scherpere balhoofdhoek en een kortere naloop dan het oude model - een goede gewichtsverdeling, een perfecte zitpositie en een - inmiddels - goed afgestemde vering kan de V-Strom in het Massif Central zijn troeven optimaal uitspelen: de motor stuurt met de precisie van een hartchirurg. Het zou wel te ver gaan om te zeggen dat de motor licht stuurt. Het zwaartepunt ligt voelbaar aan de hoge kant, waardoor de motor niet superflitsend een bocht ingekwakt kan. Maar hij stuurt ook niet zwaar, laten we dat voorop stellen. Veel mensen verwarren trouwens "licht" met "goed" en "zwaar" met "slecht". Is zout beter dan zoet? Is zuur beter dan basisch? Aan zwavelzuur brand je net zo goed je klauwen als aan natronloog. Water is neutraal en beter. De waarheid ligt dus ergens in het midden en is sterk afhankelijk van voorkeur. Een te licht sturende motor is nerveus en instabiel. Een te zwaar sturende motor vergt veel kracht. In druk stadsverkeer stad vind ik een superlicht sturende scooter ideaal, hier op de bergen zou ik er gek van worden. Hier heb je meer aan een iets rustiger en beheerster sturende motor en dat is precies wat de V-Strom is. Hij duikt nauwelijks bij het remmen en dat wil wat zeggen, want de radiale vierzuigerstoppers van Tokico zijn van grote klasse. Ze pakken goed aan en bouwen snel remkracht op als je doorknijpt, waarbij je niet hard hoeft te knijpen om een sleuf in het asfalt te remmen. En natuurlijk wordt de remkracht tegenwoordig bewaakt door een Bosch ABS systeem. Het draagt allemaal bij tot een uitstekend weggedrag en een goed stuurgedrag. De V-Strom is controleerbaar, blijft rustig en laat zich gewillig elke bocht inrollen, ook als je behoorlijk aan het vegen bent. Hij heeft ook geen onder- of overstuurneigingen. Hij valt dus niet de bocht in en wil ook niet naar buiten, maar laat zich heel precies op de door jou gekozen lijn brengen, terwijl je ook in de bocht nog goed van lijn kunt veranderen als je dat wilt. Hij reageert ook nauwelijks met stuurreacties op remmen of gas geven in de bocht. Je moet het heel bont moet maken als je niet op je eigen weghelft kunt blijven. Er zijn de laatste tijd maar weinig motoren geweest die ik zo plat in een bocht durf te leggen!