Test: Suzuki Gladius SFV650 Trophy

Beeldvorming, dat is waar het in de vrije markeconomie om draait. Beeldvorming is wat een merk kan maken of kraken en wat de kerntaak van elke Marketing en Communicatie Pief is. Je zou dan ook verwachten dat grote bedrijven dat soort zaken prima voor elkaar hebben, maar zo nu en dan slaat men ook daar de plank volledig mis. De Suzuki Gladius is het levende voorbeeld van zo’n misgeslagen plank. De motor werd in 2009 gelanceerd als opvolger van de SV650 en was net als die SV voor een zo breed mogelijk publiek bedoeld. Over de vraag hoe dat moest worden gecommuniceerd hadden de Japanners echter niet goed nagedacht. A 
Het neuwje smoelt niet aleen goed, maar zorgt ook voor de nodige windbescherming. De velgstickers zien er gewoon vet uit

De Suzuki Gladius Trophy in een notendop
 
Het kontje oogt beduidend strakker, de Leo Vince uitlaatpijp is net zo stil als de standaard kachelpijp, maar ziet er wel stukken beter uitan de ene kant was er de stoere ‘Gladius’ anekdote, waar de naam Gladius werd uitgelegd als het oude zwaard dat door het Romeinse leger en gladiatoren werd gebruikt omdat het een efficiënt steekwapen was - compact en uitgebalanceerd, net als de motor zelf. Het stoere verhaal moest de mannelijke motorrijder aanspreken, terwijl tegelijkertijd voor de vrouwelijke motorrijdsters de slogan ‘Fashion meets Technology’ was bedacht. Met als resultaat een motor die – mede ook vanwege het wel heel erg trendy design – direct het stempel vrouwenfiets kreeg opgedrukt en niemand nog interesse had. Vrouwen zetten zich af het idee van een ‘vrouwenfiets’, terwijl het laatste wat mannen willen is op een ‘vrouwenfiets’ worden gezien.

Dat Suzuki de Gladius met het totaal verkeerde marketing verhaal enorm tekort heeft gedaan blijkt opnieuw als deze SFV650 Trophy bij de Belgische Suzuki importeur is opgehaald. De Trophy is weliswaar optisch de nodige modificaties ondergaan en staat er daardoor frisser bij dan het standaard model, maar rijwieltechnisch zijn er door Moteo geen aanpassingen gedaan. Desondanks bekruipt ons voor geen meter het gevoel met vijf jaar oude techniek op pad te zijn. Sterker, had Suzuki deze replica als opvolger gepresenteerd en een verhaal bij verzonnen dat ‘ie op alle fronten verbeterd zou zijn, dan hadden we daar geen moment aan getwijfeld. Nu waren we ten tijde van de introductie ook al lovend over de fiets, maar net als bij de rest van Nederland verdween de Gladius ook bij ons al snel naar de achtergrond – omdat hij ook bij ons werd bestempeld als een ‘vrouwenfiets’. Zo werd in de loop der jaren op de redactie een confrontatie met de ER-6n afgeketst bij gebrek aan een geschikte vrouw voor op de Gladius en bleef de fiets ook tijdens ons recente uitje naar Texel thuis, ‘omdat ‘ie toch te sterk verouderd zou zijn.’

Ronde van Schalkwijk

Terwijl met de Gladius met speels gemak meermaals over het lokale circuit, excuus…  de ronde van Schalkwijk over de Lekdijk wordt afgelegd laat de fiets zien hoe zeer een mens zich toch vergissen kan. Met de ervaring van de andere Budgetbikes nog vers in het geheugen valt het me op hoeveel gemakkelijker alles op de Gladius gaat. De motor is met het gemak van een Duplodoos van richting te veranderen en volgt elk commando van z’n rijder direct op, wat mede komt doordat z’n gewicht met 202 kilo rijklaar zo lekker licht is. De zithouding is voor mijn lengte van 1.72 meter perfect, dankzij de zadelhoogte van 785 mm kan ik met beide voeten perfect aan de grond en de voetsteunen zitten daarbij niet te hoog, waardoor de houding van de benen ontspannen is. Ook het stuur zit binnen handbereik, zodat er niet krampachtig voorover moet worden gebukt. Het verchroomde stuur oogt misschien ietwat smal, maar ligt toch lekker in de hand waardoor we niet het gevoel hebben met een brommer onderweg te zijn. Ten opzichte van de standaard uitvoering heeft Moteo aan de voorkant een klein koplampkuipje aangebracht, wat de motor een sportievere uitstraling geeft. Aan de achterkant heeft het originele kontje het veld moeten ruimen voor een sportiever exemplaar uit de catalogus van S2 Concept, de Franse onderdelenboer die ook het minikuipje leverde. Het zijn exact dezelfde onderdelen als in Frankrijk voor de cupracer gebruikt en in 2012 al als SFV650 Trophy Replica op de markt gezet. Mocht je ‘m in het verleden al in Frankrijk hebben gespot, dan weet je nu waarom.

Naast de S2 Concept accessoires heeft ook de kentekenplaathouder het veld moeten ruimen voor een minuscuul en fraai gevormd aluminium exemplaar dat direct onder het kontje is geplaatst en stukken beter oogt dan de lompe kunststof bak die door Suzuki standaard is aangebracht. Beter ogen ook de kleine knippers, hoewel aan de achterkant de afwerking ter plaatse van het schroefdraaddeel wat netter had mogen zijn. Een aanzienlijke verbetering is ook de taps gevormde Leo Vince uitlaatpijp. Tenminste, voor wat het visuele aspect betreft, want qua geluidsbeleving is de Gladius er niet op vooruit gegaan. De motor klinkt nog steeds heel erg stil, maar ook zonder die extra geluidsbeleving zouden we zondermeer voor dit exemplaar gaan: het ziet er stukken beter uit dan de als een schelp gevormde uitlaat die Suzuki zelf had bedacht.