Test: Indian Scout

De naam Indian op de tank is evenals het kenmerkend sierlijk lettertype welbekend, en ook bij het cruisen achter het brede stuur voelt de naakte Indian Scout zoals elke typische relaxte Amerikaanse V-Twin aan. Een eerste blik op de motor is echter voldoende om talrijke verschillen met het Chief model te ontdekken, het model waarmee het roemruchte Amerikaanse merk het afgelopen jaar uit haar as herrees en een spectaculaire comeback vierde.

Op de Highway achter Sturgis het gas opendraaien bevestigt die eerste blik: de krukas van de voor deze Scout nieuw ontwikkelde vloeistofgekoelde 60° V-Twin maakt 5.000 rotaties en klimt merkbaar de toerenladder verder op, om de motor duidelijk voelbaar te laten accelereren. Als de naald van de snelheidsmeter de 150 km/u heeft gepasseerd en de digitale toerenteller 8.000 omwentelingen per minuut noteert worden mijn schouders door de rijwind getart, terwijl de motor blijft accelereren en ik in de zesversnellingsbak de volgende versnelling selecteer. Het is niet overdreven om de Scout het predicaat ‘sportief’ te geven, want dit debuterend model van een nieuwe Indian familie is duidelijk toerengretiger, lichter en levendiger dan de grote Chiefs. De Scout heeft het als snelste en krachtigste Indian op een jonger en minder ervaren publiek voorzien – Gary Gray, Indians Product Director ziet een gemiddelde leeftijd wereldwijd van het publiek voor de Scout van 44 jaar.

Geen budgetfiets

Hoewel de Scout als instapmodel kan worden gezien is de motor van een totaal ander kaliber dan een budgetbike zoals de Harley-Davidson Street 750. De Indian verbindt traditionele styling met innovatieve functies zoals het nieuw ontworpen frame: twee lichtmetalen gietstukken voor het balhoofd en het scharnierpunt van de achterbrug zijn door middel van twee bovenliggende bruggen met elkaar verbonden, terwijl aan de onderkant het motorblok als dragend in de constructie is opgenomen. Samen met de twee extreem schuingeplaatste schokbrekers is een no-nonsense stijl met semi-hardtail look van de klassieke Scout uit de jaren ’20 van de vorige eeuw ontstaan. Desondanks oogt de Scout minder traditioneel dan een Chief, wat best wel eens aan de afwezigheid van een vet om het voorwiel gevouwen voorspatbord met daarop gemonteerde Indianenkop zou kunnen liggen. De Scout heeft daarentegen dankzij z’n volle banden, dubbelloops uitlaatsysteem en z’n stoere silhouet meer iets weg van een vette powercruiser. Daarmee is trouwens niet gezegd dat de Scout geen tradities in ere houdt: het alom bekende klassieke handschrift op de carterdeksel, kilometerteller of het LED-achterlicht, de contactsleutel in de vorm van een indianenkop of het cijfer 1901 op de verchroomde afdekkap van het gasklephuis – die je eraan herinnert dat Indian twee jaar vóór dat andere merk uit Milwaukee werd opgericht – zeggen wat dat betreft genoeg.

Voor wat betreft het kloppend hart van de Scout is Indian een totaal andere weg ingeslagen dan bij de luchtgekoelde 1.811 cc Stoterstangen-Twin van de Chief. Natuurlijk, het is nog steeds een vette V-Twin –hoewel met 1.131 cc wel een heel stuk minder vet, maar het motorblok is nu vloeistofgekoeld, heeft twee bovenliggende kettingaangedreven nokkenassen en een grotere cilinderhoek van nu 60°. De cilinderinhoud is verkregen uit een boring x slag van 99 mm x 73,6 mm, goed voor een vermogen van 100 k bij 8.000 toeren en een bruikbare powerband dankzij het breed uitgesmeerde koppel dat z’n piek van 98 Nm bij 5.900 toeren per minuut bereikt. Afgezien van de redelijk goed geïntegreerde radiator van het motorblok mag de Scout ook zonder de fraaie klassieke koelribben gezien worden, aangezien de oppervlakken de onderliggende techniek juist benadrukken. “Het was ons doel om t 
Klassieke lijnen rondom, maar dan wel volgens de hedendaagse norm
 
oeschouwer door middel van kleur en vorm van de deksels voor de koppeling, nokken- en balansassen evenals de oliepomp de achterliggende techniek te onderstrepen,” aldus Gary Gray.

Deze aantrekkelijke combinatie van eenvoudige lijnen en retro-details is bij het eenpersoons lederen zadel doorgezet, dat het dankzij een lage hoogte van slechts 635 mm voor elk postuur probleemloos heeft gemaakt met de voeten contact met moeder aarde te maken. Vanuit het zadel kijk je uit op een eendelig, licht naar boven en naar achteren gebogen stuur en een chroom omringd instrumentarium met daarin een prominente snelheidsmeter en een klein digitaal display. De verhouding tussen stuur, zadel en voetsteunen heeft voor een typische cruiser zithouding gezorgd. De naar voren georiënteerde voetsteunen zijn voor een gemiddelde lengte waarschijnlijk prima voor elkaar, maar voor mijn lengte van 1,93 mtr was het zadel voor grote rijders uit het accessoirepakket – dat meer ruimte voor de benen biedt – zinvoller geweest. Als gevolg van het laaggeplaatste zwaartepunt voelt de Scout al vanaf stilstand erg lichtvoetig aan – lichtvoetiger dan het rijklaargewicht van 255 kilo zou doen vermoeden.