Introductie BMW R1200 GS - appendix

Geen mooiere GS dan een vuile GS. Da's dan voor het eerst dat we blij zijn dat de motoren bij aanvang niet gewassen zijn

Wil je een motorfiets als de GS verbeteren, dan zul je goed je huiswerk moeten doen. Nou hebben we het wel over BMW “dus dat komt wel goed”, maar desondanks is het ook voor hen een flinke uitdaging. We hebben het nog steeds over dé GS en dus wordt wat je ook doet door hele volksstammen minutieus onder een vergrootglas gelegd. En vinden zij het niks, houd dán je adem maar in. We illustreren het nog maar een keer; de GS is niet zomaar het vlaggeschip van BMW Motorrad, het is direct dankzij het succes van dit model dat we ons überhaupt kunnen verbazen over bijvoorbeeld de S1000RR. Je moet eerst geld verdienen voor je het uit kunt geven en in Berlijn (meer München) doen ze dat zo.

Mede daarom is het project Waterkoeling (dat heette toen echter nog niet zo) reeds in 2007 gestart, toen we nog maar net aan het nadampen waren van de indrukken die wat we nu het vorige model noemen achterliet. Ook in motor-ontwikkel-land is dat knap lang. Waarom het zo lang geduurd heeft laat de motor het liefste zelf zien en voelen. Geen detail is niet minutieus onderzocht en doordacht en bekeken met de vraag ‘hoe kunnen we dit nou nóg beter maken?’ Dit strekt zich zelfs uit tot het achterwege laten van het hoesje voor het boordgereedschap om gewicht te besparen, om alvast een kleine indruk te geven. Een detail waar projectleider Toine Ruhe net zo enthousiast over is als over de waterkoeling, de verticale opstelling  van de verbrandingskamer, de verstelbare ruit of welk ander nieuw onderdeel dan ook.

Voor het zicht is het brede deel nu iets omhoog gehaald. Staat sportiever, blijkbaarAls uitgangspunt van het project waren de drie pijlers genomen waar de GS in uitblinkt: reizen, ‘dynamisch rijden’ en Enduro. Als Reise-enduro heb je een naam hoog te houden en ook al bewijst de praktijk iets anders, volgens BMW zou het geen GS zijn als het niet op z’n minst zou kúnnen. Offroadrijden, welteverstaan. Ook al zal jouw liefje nooit een spat regen, korrel pekel of graantje zand tegenkomen, je hebt ‘m in de schuur staan omdat het wel kán. Welnu, die drie karakterpunten dienden stuk voor stuk verbeterd te worden, zonder compromis. Dat komt zo’n beetje neer op een compleet nieuwe motorfiets, maar dan wel eentje die nog het idee van een GS geeft en laat dat nou net zijn wat meneer Ruhe vandaag aan ons uitlegt.  Voor de chauvinisten onder ons; Toine is van oorsprong Nederlander, de Wasserkühler is dus stiekem een beetje een Nederlandse motor.

De lijst is haast eindeloos, dus we halen er maar enkele punten tussenuit. Het feit dat de verbrandingskamer nu een kwartslag gedraaid is, is te danken aan een zoektocht naar een optimale verbranding. “Met de oude opstelling zaten we aan het maximum haalbare vermogen; de beperking zat ‘m in een paar hoeken in het traject waar we niet omheen konden. Dat hebben we nu opgelost en dat is zowat het enige dat direct voor de vermogenstoename zorgt. Voor het grootste deel in ieder geval”. Dat de uitlaat loopt zoals ze loopt heeft daarop twee redenen; ten eerste moet de uitlaat een voldoende lengte hebben om de katalysator zijn werk goed te laten doen, “ten tweede smoelt het beter. We hebben tijdens de ontwikkeling zitten spelen met het kleimodel van de motor en daar verschillende ideeën op losgelaten, toen we het zo deden was er plots geen commentaar meer”. En het feit dat er nu geen inlaatkanalen meer zijn om je schenen tegen te schoppen? “Leuke bijkomstigheid, meer niet”. Verdorie, en dat terwijl het nu zoveel eenvoudiger is; door eerst het nieuwe blok, vervolgens het nieuwe frame en tenslotte een nieuw gesneden zadel is de motor tussen de benen smaller geworden zodat je makkelijker de beide voeten aan de grond zet. En juist voor het toeren is het zadel aan de achterzijde breder gemaakt, maar dat is niet alles. Natuurlijk niet. Het bestuurderszadel is opnieuw in hoogte verstelbaar, maar nu aan voor en achterzijde onafhankelijk. Zo is het dus ook mogelijk het zadel naar voren danwel naar achteren te laten hellen. Wat nou, zadelpijn? En als je dan toch bezig bent, het duozadel is in lengterichting verstelbaar, zodat een passagier van een niet overdreven grote bestuurder net zo makkelijk tegen de partner aan kan schuiven als de meer doorsnee GS-rijder.

Onderweg naar de Costa Brava. Die sneeuw is allemaal leuk en aardig hoor, maar genoeg is soms gewoon genoeg