Introductie BMW R1200 GS - appendix

Huzarenstukje twee: de zo groots aangekondigde waterkoeling. Niet helemaal correct; de motor heeft wat BMW noemt preciesiekoeling. Dat wil zeggen dat die delen die met lucht niet voldoende gekoeld konden worden, nu waterkoeling hebben, de rest is nog gewoon luchtgekoeld. Prachtig stukje techniek, waarbij de radiators –twee, dankzij de telelever- ook nog eens zo klein mogelijk konden blijven. Dit is op hun beurt weer belangrijk om de motor op tankhoogte niet te breed te laten worden.  Volgen we het nog? Het frame is nu uit één stuk voor meer stijfheid, terwijl het subframe juist weer geschroefd is in plaats van gelast. Dit om het de wereldreizigers eenvoudiger te maken. Geloof het of niet, ook namen als Charlie Boorman en gelijken hebben hun invloed gehad op het ontwerp. Zo zijn de voetsteunen een haartje breder geworden op ‘the big Charlies’ aanraden zodat hij er met zijn modderpoten ook nog iets aan heeft.  Zijn we nog iets vergeten?

De ruit! De ruit is nu rijdend, met één hand en traploos verstelbaar. En volgens de kenners op een bijzonder uitgekiende wijze; deze schuift en draait tegelijk, zodat de turbulenties niet óp, maar áchter de helm ontstaan, wat een stuk stiller moet zijn. Maar natuurlijk is dat ook niet zomaar een stelknop, het zal namelijk opvallen dat deze aan de réchterkant van het ruitje zit. “waarom niet links, als je ‘m onderweg sowieso met links moet verstellen?”, zul je vragen.. “Omdat we dat uitgeprobeerd hebben” is het eerlijke antwoord. “Met de knop aan de linkerzijde zou je pols een onaangename hoek om het stuur heen moeten maken en dat werkt niet prettig”, aldus Ruhe. En dus is de knop verhuisd en staat deze zodanig schuin dat je ‘m met de linkerhand eenvoudig en moeiteloos verstelt.
“Het zal veel van jullie al opgevallen zijn dat de cardanaandrijving is verplaatst naar de andere zijde”. Persoonlijk gezegd is dat nou net een ding uit de categorie ‘verrek, nu je het zegt’ en ik kan me voorstellen dat meer dat hebben, maar het is dus blijkbaar zo. Het waarom is opnieuw een sterk staaltje doordenken. “Uiteraard is het zo mooier als de motor op de zijstandaard staat, nu kijk je direct op de open zijde van het wiel, maar de hoofdreden is dat als je offroad rijdt en je zou er even snel van af springen; de meeste mensen doen dat aan de linkerzijde. Nu is de uitlaat naar rechts verplaatst en dus kun je je daar niet meer aan verbranden”. Ik vind het prachtig.

Het wonderschone enduropark... willen we dit eigenlijk wel?

“Rij eerst maar een rondje in regenstand en zie wat er gebeurt”. Bert Duursma, voormalig BMW dealer, Enduro-goeroe en tegenwoordig instructeur in BMW’s Enduropark Hechlingen, dicteert. De motoren die we hier rijden zijn voor de gelegenheid uitgerust met iets toepasselijker banden dan de standaard Metzeler Roadtecs, maar had het niet gesneeuwd dan waren de noppen achterwege gebleven. Uit pure praktische overwegingen zijn ook de spiegels en handkappen verwijderd, verder is de BMW nog volledig intact en zijn we dus offroadoefeningen aan het doen met de volle 240 kilo’s. 'Dus eigenlijk hoef je zelf niks meer te kunnen, de motor doet alles voor je'De GS is voortaan ook uitgevoerd met verschillende mappings, ride by wire, aanpasbaar ABS en Dynamic ESA, de hele reut. Genoeg voor een avondvullend programma. De BMW laat zich echter  volledig voorspelbaar handelen en doet niets buitenissigs. Bijna saai, maar veel meer dan ‘gewoon rijden’ doet ‘ie niet. Vervolgens schakelen we de Enduromodus in en terwijl ergens onderin een ander mapje parameters wordt opgezocht voor injectie, gasrespons, ABS, demping en het nummer van de dichtstbijzijnde pannedienst geeft Bert nog een kleine toelichting. “Je zult merken dat alles in Enduromodus veel meer toelaat. Het ABS grijpt pas later in, net als de tractiecontrole. Hierdoor kun je dus tot zekere hoogte driften, waardoor je zult merken dat je meer tractie hebt. Zelfs in de bocht kun je doen of je Marc Coma bent, zonder dat het uit de hand loopt. Als het te gek dreigt te worden, komt de motor rustig weer terug. Daar hoef je zelf niets voor te kunnen, de motor regelt het allemaal zelf precies af”. En eenmaal weer staand op de voetsteunen zijn we weer een Dakar-held armer.

Wie zei nou dat een GS te zwaar zou zijn voor het terrein?Ook buiten het reservaat maakt de dikhuid goede sier, toeters en bellen incluis. Behalve de genoemde regen- en enduro stand zijn er nog Road en Dynamic, oftewel ‘aangenaam klassiek’ en ‘sportief-maar-zo-noemen-we-het-niet’ onder de rechterduim te vinden, aangevuld met afzonderlijk te kiezen ESA-settings Comfort, Normal en Hard en de optie voor solo, passagier, bagage of alledrie. Hoezo weinig keus? En niet te soft ook, de opties variëren van zeeziek binnen een kilometer tot kwalificeren in de middenmoot. Waarbij de ESA-settings alleen de vering aanpassen, de rijmodi gooien er tegelijk ABS, gasrespons (en vermogensafgifte) en ASC tegenaan. En met effect, uiteraard. Valt het verschil tussen het meest gekozen Road en Dynamic nog mee, Rain is echt merkbaar een stap terug. Desondanks voelt de Brommer met Wielen bijzonder fris en knapperig. Die 15 pk extra zitten er wel in. zo rondrossend vraag ik me plots af hoeveel nou precies het verschil is tussen Road of Dynamic en Rain en visualiseer me een prachtstukje Duitse Humor als dat nou eveneens precies 15 pk zou zijn: “weet je wat, we laten één mapping exact overeenkomen met de max van het oude model en noemen dat ‘rain’. Lachen!” Mij kun je in ieder geval wegdragen als het zo zou zijn.

Een motor die onderweg vanuit passerende auto's wordt gefotografeerd doet iets héél erg goed..