Test: Wunderlich BMW S1000RR Curare

Waar de naam Curare, die Wunderlich deze speciale S1000RR heeft meegegeven, je snel aan het Engelse curious doet denken blijkt er een heel andere reden aan de benaming van deze opmerkelijke BMW ten grondslag te hebben gelegen. Curare is namelijk het gif dat door de Braziliaanse Indianen in het tipje van hun pijlen werd gebruikt, ofwel een ‘giftige pijl’, en daarmee hebben de Duitsers de spijker precies op z’n kop geslagen. En eigenlijk ook weer niet, want waar de eerste generatie S1000RR sowieso al een giftige slang was waarvan je wist dat er een dag zou komen dat ‘ie je zou bijten, is deze Curare eigenlijk verre van dat.

Natuurlijk, de motor heeft nog steeds een enorme boost zodra het cijfer 7 op de toerenteller is gepasseerd, maar is bij lange na niet zo imponerend als de standaard 2010 versie dat deed. Met dank aan de Intermediate Performance Box, die voor een optimalisering van de koppelkromme heeft gezorgd en de karakteristiek van de vermogensafgifte heeft verfijnd.Nu zou je hieruit af kunnen leiden dat Wunderlich de motor tammer heeft gemaakt, maar dat is zeker niet het geval. Dat de motor minder imponerend aanvoelt ligt ‘m puur in het feit dat het vermogen nu veel lineairder wordt opgebouwd en de koppelkromme nog strakker dan een biljartlaken is geworden. Al vanaf tweeduizend toeren pakt de Curare goed op, en heeft daarbij een mooie donkere roffel uit het Remus uitlaatsysteem, die overgaat in een verslavende huil zodra het gas flink wordt opengedraaid. Zo zien, erm… horen we dat graag, relatief stil als er rustig door de dorpjes wordt gereden, en verslavend racy zodra op de bochtige wegen er flink kan worden geknald.

Zo gelijkend en tegelijkertijd tegenstrijdig als de naam Curare is, zo is ook het design waarbij de historische zacht blauw/oranje Gulf racekleuren het sportieve karakter van de fiets onderstrepen, terwijl tegelijkertijd de zadeltassen en een kleine tanktas ‘m als toerfiets neerzetten. De reden daarvoor is simpel, maar tevens verdomd doordacht. De specials van Wunderlich zijn in principeWunderlich heeft alle registers opengetrokken om de motor tot op het bot instelbaar te maken, van erg fraaie hendels...
Comfortabel genoeg om op en neer naar Saint Tropez te knallen, zeg je? Nou erm, wat dacht je ervan als we...
Tot naar eigen smaak te plaatsen stuur en volledig instelbare remschakelset. Bij de kroonplaat is een 12 volt stekker aangebracht, om bijvoorbeeld je navigatie op aan te sluiten  in eerste instantie rijdende vitrinekasten, waar zo’n beetje alles op wordt gemonteerd wat voor dat bepaalde model verkrijgbaar is, en dus is het logisch (en simpel) dat deze items zijn gemonteerd.Het doordachte is echter dat hiermee tevens de toereigenschappen van de fiets worden onderstreept, die dankzij de verbeterde zithouding aanzienlijk zijn verbeterd. Het ‘ActiveComfort’ SportEgo zadel zit niet alleen comfortabeler, maar biedt tevens meer grip waardoor je minder snel over het zadel zult schuiven, terwijl het boven de kroonplaat gemonteerde brede ‘Power Sportego’ superbike stuur je een erg ontspannen zitpositie geeft. Volgens Wunderlich biedt de Curare zo veel comfort dat je probleemloos even vlug op en neer naar Saint Tropez kunt knallen voor een frisse duik in de Middenlandse Zee, en daar is volgens ons geen woord van overdreven.

Sterker, de zoektocht naar een alternatief voor de hedendaagse supersport, die met een surplus aan vermogen en een té zeer op het circuit georiënteerde zithouding voor op straat een beetje te veel van het goede is geworden, levert dit als perfect compromis. Na ruim vijf jaar geleden mijn eigen 998 supersport te hebben ingeruild voor een naked Corsaro 1200 heeft mij de ervaring geleerd dat nakeds weliswaar veel wendbaarder zijn, maar ook beduidend minder comfort hebben waardoor dat weekendje Dolomieten alsnog veel afzien is. Deze S1000RR Curare biedt echter het beste van beide werelden: een aanzienlijk comfort dat voor een echte toerfiets haast niet onder doet, gecombineerd met het vermogen van een 200 pk supersport én de wendbaarheid van een naakte stuurfiets. Geen wonder dat de Duitsers al meer dan twintig jaar lang hun supersports van ‘superbike-lenker’ ombouwkits voorzien.

Volgens Thomas Hoffman is bij de Curare veel aandacht aan de geometrie van de fiets besteed. Om meer gewicht op het voorwiel te krijgen is de voorvork iets door de kroonplaat gezakt, terwijl voor het zadel nog een 2 of 4 centimeter hoger zitkussen beschikbaar is,waarmee je nóg actiever op de motor zult gaan zitten en de fiets nóg gemakkelijker te sturen zal zijn. De uit hoge-sterkte aluminium zelf ontwikkelde en bijzonder fraai ogende kroonplaat weegt slechts 1.800 gram, heeft TÜV goedkeuring en heeft ingebouwde aansluitpunten voor remleidingen, waardoor voor het brede superbike stuur geen nieuwe remleidingen zijn vereist.

De vering is rondom op Öhlins gezet, langs achteren een compleet instelbare Öhlins shock terwijl de standaard voorvork inwendig van Öhlins veerwerk is voorzien. Hetgeen de fiets absoluut ten goede is gekomen. Goede vering is het halve werk, zo had ons vorig jaar nog de van Öhlins voorziene Triumph Daytona 675R in een supersport vergelijkingstest met de 848 en GSX-R750 geleerd, en dat wordt bij deze S1000RR Curare andermaal onderstreept. De motor voelt te allen tijde bijzonder strak, maar wist ook de oneffenheden van het bij tijd en wijle minder strak Westerwalds asfalt goed te absorberen. Om de motor helemaal op je eigen lengte en gewenste zithouding aan te passen is een compleet instelbare rem-schakelset gemonteerd en zijn de VarioLever rem- en koppelingshendel in zowel lengte als bereik in te stellen.