Introductie: Triumph Street Triple R

Hoe groot de verschillen met z’n voorganger zijn wordt ons snel duidelijk als de snelweg voor de fraaie bergwegen heeft plaatsgemaakt. Om te beginnen het voorwiel, dat zeker op het gas nog maar met moeite richting luchtruim wil gaan. Nu doen wij dat normaal gesproken sowieso uiteraard nooit en had Triumph Sneller dan je eigen schaduw... of zoietsbovendien aangegeven dat er geen wheelies, stoppies en burnouts mochten worden gemaakt, maar geen wheelies op een Street Triple is als de oktoberfeesten zonder bier. Spontane wheelies in tweede versnelling, in onze ogen een van de pluspunten van het huidige model, zijn de motor nu vreemd, wat grotendeels voor rekening van de nieuwe gewichtsverdeling komt. Meer gewicht op het voorwiel betekent nu eenmaal minder gemakkelijk dat wiel in de lucht. Bovendien rijden we inmiddels een flink stuk boven het Nieuw Amsterdams Peil, rond de 2.000 meter om precies te zijn, waardoor de motor volgens de geleerden zo’n 15% aan vermogen heeft ingeboet.

Hetgeen ook aan de acceleratie is te merken, hoewel het tempo er wel goed inzit voelt volgas niet écht als ‘volgas’. Ook de nieuwe versnellingsbak speelt hierbij een rol, ten opzichte van z’n voorganger is de eerste versnelling verlengd (de Street Triple R heeft nu dezelfde 1^e versnelling als de Daytona 675), wat onder normale omstandigheden (lees: vlak Nederland) wel maar op dit knaltempo hier hoog in de bergen niet bepaald een voordeel is. Ten opzichte van de standaard setting heeft Triumph de vering zachter afgesteld, maar is zeker aan de voorkant nog steeds erg hard. Bij een normaal tempo voelt de fiets nog prima aan, maar zodra het tempo wordt opgevoerd en er in snelle bochtencombinaties snel van richting moet worden veranderd wordt dat wel anders.Waar z’n voorganger het toonvoorbeeld was van gemakkelijk en vergevingsgezind stuurgedrag, is de Street Triple R een stuk zwaarder over het voorwiel te sturen. Een krappere (en daarmee plattere) lijn kiezen staat de fiets niet toe, waardoor meer dan eens de volle breedte van het wegdek moet worden benut.

Hoewel het nog steeds wel prima vertoeven is op de Street Triple R zijn we toch lichtelijk teleurgesteld. Voor ons gevoel staan de stuureigenschappen van de Street Triple R nu een stuk dichter bij de Speed Triple R, waarmee op een deel van de funfactor van de Street is ingeboet. Op ons verzoek wordt tijdens de lunch de afstelling van de vering aangepast, voor wordt de ingaande demping zachter gezet, terwijl aan de achterkant de vering juist strakker wordt gezet. Met de maag weer goed gevuld blijkt al snel dat we een goede keus hebben gemaakt en lijkt het alsof we op een compleet andere machine zijn gestapt. Van onderstuur is geen sprake meer, de feedback van de voorvork is aanzienlijk verbeterd en de Street Triple R reageert als vanouds op elke commando wat wordt gegeven.

Zon... check, fraai asfalt... check, lekkere fiets... check. Er zijn slechtere manieren om je werkweek te beginnen

Dit is de Street Triple R zoals hij zou moeten zijn. De hoge bergpas heeft bovendien plaatsgemaakt voor een prachtige stuurweg op qua hoogte meer Nederlands niveau, waardoor de 675cc driecilinder weer heerlijk krachtig aanvoelt. De Triple verwent ons met een prachtig in- en uitlaatgeluid, wat bij Arrow-uitvoering nog extra wordt versterkt. Volgens Triumph is het complete inlaattraject aangepast,
De hogere zithoogte van nu 820 mm komt voor rekening van de langere achterveer met nu 10mm langere veerweg. Uiteraard is de vering rondom volledig instelbaar, zelfs de uitgaande demping van de voorvork zoals op ons verzoek door Triumph werd gedemonstreerd

Dan is het bij ons toch maar behelpen met de Cauberg in Valkenburg

De optionele quickshifter is nu in de ECU geïntegreerd, wat een aanzienlijke verbetering is. Het kontje is welliswaar smaller vormgegeven, maar heeft nu wel ruimte voor een beugelslotwat het inlaatgeluid een stuk agressiever moet hebben gemaakt. Bijkomend voordeel is dat de welbekende fluit, die bij met name de Tiger 800 erg irritant is, nu een stuk minder aanwezig lijkt. Een fluittoon die door de backlash gear eliminator wordt veroorzaakt, een getande ring die onder veervoorspanning achter het tandwiel van de koppeling en de balansas wordt gemonteerd om mechanische geluiden te elimineren. Nieuwe driedimensionale meetapparatuur zal dat in de toekomst overbodig maken. Naast het nieuwe inlaattraject is de fiets van nieuwe gasklephuizen en EFI injectie voorzien, waardoor de toepassing van Ride-by-wire niet noodzakelijk was. Bovendien claimt Triumph dat bij stads gebruik de motor nu 30% minder brandstof verbruikt.

Ondanks dat aan het schakelmechanisme van de versnellingsbak geen veranderingen zijn doorgevoerd schakelt de fiets voor ons gevoel nu beter, zeker als wordt overgestapt op de versie die van de verbeterde quickshifter is voorzien. Stelde de oude quickshifter, die wij vorig jaar nog reden op de Daytona 675 R, nog teleur voor wat betreft het schakelen op deellast, door de quickshifter nu volledig in de ECU te integreren behoort dat tot de verleden tijd. Bovendien gebeurt er nu in zesde versnelling niets als de schakelpook wordt aangetikt, waar bij z’n voorganger ook dan de ontsteking werd onderbroken. Ook op het gebied van remmen stelt de Street Triple R niet teleur, de Nissin radiale remklauwen weten een flinke vertraging te realiseren met een goed en direct gevoel in de remhendel, zonder daarbij té agressief te zijn. Daarbij zal de Street Triple (R) voor het eerst met ABS leverbaar zijn (het Nissin ABS systeem brengt slechts 1,5 kilo op de schaal), hoewel deze versie in Spanje nog niet beschikbaar was.