Introductie: Kawasaki Z800

Veertig jaar na de geboorte van de eerste Z komt Kawasaki met een nieuwe, agressieve noot in de met extroverte modellen gespekte historie van dit model. Een model dat het segment van de sportieve middenklasser in zijn zoektocht naar méér definitief naar een grotere cilinderinhoud-klasse heeft geduwd. Tot voor enkele jaren waren het de hoogtoerige 600cc motoren die de dienst uitmaakten in deze sportieve middenklasse van naakte motorfietsen. De Honda Hornet, Suzuki GSR600 en Yamaha FZ6 stonden te boek als meest geliefde motoren in dit segment. Vanaf het begin koos Kawasaki echter voor z’n eigen strategie en betrad in 2004 met de Z750 de arena, waarmee de tot dat moment geldende begrenzing van cilinderinhoud als maatstaaf voor de term middenklasse ruimschoots overschreed. En met succes, meer dan 158.000 units werden er sinds de lancering door Kawasaki in Europa weggezet, naar volste tevredenheid van de desbetreffende man of vrouw. Team Green had met de Z750 een marktaandeel van maar liefst 26,6% en liet hiermee de concurrentie ver achter zich.

Echter, de concurrentie bleef niet achter en heeft inmiddels in zake cilinderinhoud aardig uitgepakt. Suzuki lanceerde de GSR750, Yamaha kwam met de FZ8, motoren waarvan niet alleen de cilinderinhoud was vergroot maar die tevens agressiever en dynamischer waren gestyled, waarmee de achterstand op Team Green werd goedgemaakt. Voor Kawasaki was dit het beste teken om de Z750 niet alleen van een nieuw fris uiterlijk te voorzien, maar tevens de cilinderinhoud te vergroten. Daarover later meer, eerst terug naar het nieuwe maatpak dat de Z800 heeft aangemeten gekregen. Voor zover een massaproduct überhaupt als Streetfighter aan kan worden gemerkt is men daar bij Kawasaki met de Z800 zeker in geslaagd. Puur optisch concentreert zich de massa rond de bullige tank, bij bijna als een bochel op het voorwiel is gericht en licht uitdagend in een bitterboze koplampgezicht uitmondt. Het wilde aangezicht van het nieuwe front is een van de wezenlijke stijlelementen van het wilde nieuwe design.

Zo scherp als het aangezicht is ook de minimalistische achterkant met LED-achterlicht, waarvan de lampen trouwens in een fraaie Z-vorm worden opgelicht, dat alle blikken naar zich toe weet te trekken. Het biedt de concurrentie, die wat Kawasaki betreft er achter rijdt, in ieder geval een fraai uitzicht op de Z. Het kontje steekt hoog in de lucht met een mini-zitkussen voor zowel de rijder als de eventuele passagier en het markante design van de voetsteunophanging, dat voor de rijder en passagier een eenheid vormt, biedt een vrije blik op de 180 brede achterband. De rest van de  
Fraaie ophanging van de voetsteunen voor rijder en passagier. Net als bij de oude Z750R is de vering instelbaar qua veervoorspanning en uitgaande demping

Het mag er misschien best zonnig uitzien, maar geloof mij: het was een échte Kawasaki launch. Ofwel, regen, heel erg veel regen...Streetfighter-ambities komen voor rekening van het hoekige carterdeksel en het tot onder het motorblok van beschermplaat voorziene vier-in-een uitlaatsysteem, dat net voor de achteras eindigt. Om het uitlaatsysteem toch de nodige lengte te geven zijn de bochten voor het motorblok wulps gevormd.

Het Streetfighter gevoel wordt verder versterkt zodra op de motor is plaatsgenomen. De voetsteunen staan licht naar achteren en zijn hooggeplaatst, het nagenoeg rechte stuur zit agressief naar voren en biedt uitzicht op een compacte digitale cockpit-eenheid in Captain Future Look. Ondanks dat het display maar weinig ruimte in gebruik neemt is toch veel informatie af te lezen. Over de smaak van het volledig digitale drie-delen LCD display valt te twisten, maar een analoge toerenteller is gewoon beter afleesbaar dan een fragiele zuilenweergave, en ziet er wat ons betreft stukken fraaier uit. En dat een Z-rijder niet zit te wachten op een aanduiding economisch aan het rijden te zijn moge duidelijk zijn. Hoewel hij of zij daar ongetwijfeld wel mee zal kunnen leven. We zeiden het al, de zithouding is –als vanouds- sportief, maar zeker niet oncomfortabel. De knieën sluiten perfect op de tank aan, terwijl het stuur en de armaturen lekker binnen handbereik zijn. Resultaat is een sportief maar wel ontspannen totaalpakket dat op maakt lijkt te zijn gemaakt voor de bochtige kustwegen en enge bergwegen langs de Côte d’Azur, waar de Z800 aan de wereldpers werd voorgesteld. Enkel de grote schouders in de spiegels verstoren het geslaagde beeld van de Z.