Introductie: Honda CB600F Hornet

Dit jaar in modieus wit, klassiek zwart en sportief geel

De Hornet zoals we die de laatste vier jaar hebben gekend is namelijk gewoon heel erg in orde. Dus wat zou je daar aan moeten doen? Nou is volgens sommige filosofen stilstand weliswaar achteruitgang, maar dat gaat al een stuk meer op voor de echte frontrunners dan voor de middenmoot en achterhoede. Zoals de supersports tot voor kort met een heel hoge frequentie verbeterd, vernieuwd en aangepast werden, zoveel gemoedelijker gaat het er aan toe in de naked klasse. Topvermogen is veel minder belangrijk, topsnelheid evenmin en windbescherming, eh… we hebben het hier over naked bikes. Praktisch nut en handelbaarheid staan veel hoger aangeschreven en daar was in het verleden al heel weinig over te klagen. Daar staat wel tegenover dat de concurrentie ook niet stilstaat en zij wel met andere motoren komen waarbij we een verschuiving zien richting de 800cc, maar Honda heeft gekozen hier (nog) niet in mee te gaan. Of dit terecht is zal de toekomst ons wijzen. En we kunnen ook altijd nog verrast worden door een volgende stap, waarbij Honda juist onderhuids werkt in plaats van aan het uiterlijk. Eigenlijk is dat de eerste vier maal ook al gebeurd. Maargoed, dat is nog een bijzonder grijs gebied. De Hornet was goed en is er niet slechter op geworden.

Wat is er precies veranderd? Ondanks dat de foto’s veel duidelijkheid verschaffen zullen we het verhaal nog eens de revue laten passeren. Aan de achterzijde is het oude ‘tweetraps’ idee overboord gegooid en vervangen door een zitunit die nu wel heel erg weinig om het lijf heeft. Zelfs de duohandgrepen hebben plaatsgemaakt voor stiekem weggewerkte grepen in het plasticwerk, waardoor een heel cleane achterzijde ontstaat. Parallel hieraan is ook de koplampunit aangepakt. Beide hebben duidelijk meer smoel van de CB1000R gekregen waardoor de familiegelijkenis nu een stuk duidelijker is geworden. Kijken we naar de achterzijde dan zien we dat het idee van de handgrepen daarvan is overgenomen. het achterlicht is zelfs identiek. De koplamp heeft  nu enkele stijlelementjes gekregen, maar is net een haartje slanker gelijnd. Tegelijkertijd is ook het dashboard meegenomen in deze renovatie, waarbij het nu één geheel is met de koplamp in tegenstelling tot de twee losse delen van de 2007-Hornet. Voortaan moeten we het doen met een volledig digitaal verhaal. Hierbij is de styling van de toerenteller wel redelijk ver doorgetrokken, veel meer dan een dunne balk is het niet meer. Maar de uitstraling is wel een flink stuk ‘lichter’ dan bij de oudere Hornet.

In de praktijk echter, met name in een zondvloed zoals wij die treffen in de heuvels rond Rome, is van het hele display maar weinig af te lezen. De snelheid is nog het best leesbaar; weliswaar is dit ook het meest belangrijke gegeven op een motor als deze, maar  onder deze donkere wolken vinden we door alle beslagen vizieren en water overal de afleesbaarheid van de rest nog een tikje tegenvallen. Dit wordt wel beter als de hemelsuizen zich even sluiten en de zon komt kijken, maar echt overtuigend is het nog steeds niet. Wordt het eenmaal donker genoeg om de dashboardverlichting te zien, dan zijn de meeste problemen verleden tijd. Maar dat lijkt ons niet de bedoeling; het is wel eens beter geweest.

En dat binnen 24 uur. Jantje lacht, Jantje... lacht nog veel meer. Regenrijden is zelden zo leuk geweest