Test: Harley-Davidson Forty-Eight

We schrijven januari 2010 als we op de redactie worden verrast met berichtgeving omtrent een nieuwe Sportster, die Harley-Davidson op de valreep nog voor modeljaar 2010 in petto bleek te hebben. Een motor die met razend enthousiasme op onze redactie wordt ontvangen, niet in de laatste plaats dankzij het schaars geklede fotomodel dat bij de fotoshoot was ingezet. Nu gebied de eerlijkheid ons te vertellen dat we altijd wel een zwak hebben gehad voor klassiek ogende Vintage motorfietsen, maar als iemand ons vijf jaar geleden had verteld dat wij enthousiast zouden worden van een nieuwe H-D dan hadden we direct een abonnement op de staatsloterij afgesloten, daar die hoofdprijs ons waarschijnlijker had geleken. Wij, de sportieve mannen van Motorfreaks, op een Harley, en het nog leuk vinden ook? Het zou niet gekker moeten worden. Toegegeven, menig Japanse chopper passeerde de afgelopen jaren wel onze redactie, maar een Harley? Dat waren toch van die langzame trekkers uit het land van ‘Supersize me’ die uit angst uit te worden gelachen alleen maar vermogens in koppel uitdrukten en nog zwaarder waren dan een Afrikaanse neushoorn? Sterker nog, toen twee jaar geleden tijdens de redactievergadering het idee ontstond om per Harley-Sportster verslag van het WK Superbikes te doen gaven Vincent en Chris zich pas na de nodige dwang van ondergetekende op als vrijwilliger om dit idee ten uitvoer te brengen. En nu, anno 2010 staan we al lekkerbekkend bij de poorten van het Harley-Center in Veghel om de nieuwe Forty-Eight voor een snelle test op te halen en kunnen niet wachten totdat we de Sportster de sporen kunnen geven.

Retecool, zo'n bril, zeggen ze dan. Had James Dean ook. En ik maar denken dat die meiden op de boulevard mij toelachten.

Het eerste wat opvalt zodra de Forty-Eight tussen het rijtje in de werkplaats aanwezige Harley’s wordt weggehaald is hoe ontzettend klein deze fiets eigenlijk is. Iets wat ons tijdens de lancering van het model in januari totaal niet was opgevallen, maar dat had volgens After Sales manager Jean-Claude alles te maken met de afmetingen van het model, dat een hoofdrol in een flauwe mop met acht bier, een pot klaverjassen en orale sex niet zou hebben misstaan. Met mijn 1’72 meter lengte een verademing om eens met beide voeten plat op de grond te kunnen staan, maar ook rijders met een lengte van 1’90 meter kunnen ondanks zijn lage afmetingen goed uit de voeten met de machine. Zonder daarbij als Lange Wapper op een kinderfiets te worden afgeschilderd, en dat is zondermeer goed te noemen.

Minimalisme ten voeten uit. Op het oog een simpele klassieke snelheidsmeter, maar dan met een slim digitaal display. Brilliant zijn de controlelampjes in het stuur, evenals de underbar spiegels die een zicht naar achteren bieden waar menig Japanner nog iets van kan leren.

De Forty-Eight is het achtste lid van de Sportster familie, die in 1957 door de Amerikanen werd geïntroduceerd. Tenminste, de XL serie zoals we ‘m nu kennen, voor de oorsprong van de Sportster moeten we zelfs teruggaan naar 1929, toen Harley het eerste 45 cubic inch (738cc) WL Sportster model introduceerde. Het model liep tot 1952 en werd toen vervangen door de K, die vijf jaar later het veld moest ruimen voor de XL. De huidige generatie XL Sportsters gaan terug naar 1986, toen Harley het nieuwe Evolution motorblok lanceerde met voor de Sportster familie een cilinderinhoud van 883 en 1100cc. Tien jaar later, we schrijven het jaar 1996, werd de 1100 opgevolgd door de 1202cc grote uitvoering die tot op de dag van vandaag dienst doet in de XL1200 serie. De XR1200, die weliswaar in basis hetzelfde motorblok heeft maar inwendig de nodige verschillen kent, buiten beschouwing latend is de Forty-Eight het derde model dat Harley-Davidson voor 2010 in het 1200 Sportster Gamma heeft opgenomen, naast de 1200 Custom en 1200 Nightster. Of eigenlijk het vierde model, als we de alleen in Amerika leverbare 1200 Custom Low ook meetellen.

Tot zover de geschiedenis van de Sportster familie in een notendop, terug naar deze Forty-Eight die ons al in zijn diepzwarte kleurstelling al glimmend al staat op te wachten en klaar is voor de confrontatie. Net als de eerder dit jaar door ons gereden Fat Boy Special is het bij deze Forty-Eight vooral géén blinkend Chroom wat deze Sportster doet stralen, maar zwart, heel erg veel zwart. Hoogglans uiteraard, want blinken moet ’t nog steeds, maar juist dat zwarte - in combinatie met de bolle 16” banden - geeft de fiets zijn robuuste ‘rebel without a cause’ uitstraling. Leren jack aan, Marlboro in de mond en het liefst nog zonder helm over de boulevard cruisen, om de wind goed door je haren te voelen gaan. Hoewel de motor voor een gewicht van 251 kilo droog is opgegeven is dat de motor niet bepaald af te zien. Zeker niet gezien het minimalisme wat ten grondslag lag aan deze Forty-Eight. Zo ontbreekt de duozit met bijbehorende voetsteunen, maar daarvoor hebben de Amerikanen een ‘Mirage Orange’ uitvoering bedacht waarbij je dan ook nog een sissybar krijgt. En mocht het standaard zadel je niet ‘hardcore’ genoeg zijn, dan heeft Harley ook nog een met ‘Vivid Black’ uitvoering in huis die van een klassiek geveerd zadel is voorzien, maar dat even terzijde.

Naast het eenpersoons zadel heeft de fiets een Peanut brandstoftank die zijn naam met een inhoud van welgeteld 7,95 liter wel heel erg veel eer aandoet. “Aha, Forty-Eight, da’s dus zijn actieradius,” grapt Vincent niet veel later als de motor zijn gebruikelijke fotoshoot moet ondergaan. Nu zijn achtenveertig kilometers wel heel erg weinig, maar vertaal het naar mijlen (per slot van rekening is het een Amerikaanse fiets) en je komt inderdaad in de buurt bij de afstand waarbij het benzinelampje gaat branden, maar daarover later meer. Om de inhoud te verkleinen werd de tank korter uitgevoerd, wat op zijn beurt weer werd opgevangen door een backbone montagesteun met gewichtsbesparende gaten. Het minimalisme is ook in het display van de Forty-Eight terug te vinden. In eerste oogopslag lijkt het instrumentarium te zijn beperkt tot een kleine ronde snelheidsmeter met klein ingebouwd digitaal display, maar een nadere inspectie leert dat de controlelampjes slim in de steun van het breed in de hand liggende stuur zijn ondergebracht. Hoezo subtiel. Hoewel slechts minimaal uitgevoerd zijn in het digitale display toch een de kilometerteller, twee tripmeters en een klokje ondergebracht. Én een ‘side-stand’ waarschuwing wanneer de motor op de zijstandaard staat en op contact wordt gezet.