Introductie: Aprilia Shiver en Dorsoduro Factory

De Shiver is nooit het verkoopsucces geworden wat Aprilia zelf had gehoopt. Terwijl bij Ducati de Monsters als warme broodjes over de toonbank gingen, verliep de verkoop van Shiver’s slechts mondjesmaat. Volgens de importeurs die ik tijdens deze introductie sprak moest de oorzaak van de tegenvallende verkoopcijfers worden gezocht in de nogal kleurloze kleurstelling zonder flair waarmee de fiets drie jaar geleden op de markt was gezet. Daar waar merken als BMW en Honda met de meest afgrijselijke grauwgrijze kleurstellingen probleemloos wegkomen, verging het Aprilia met de Shiver heel anders. Nu kan ik me wel in de redenatie van die importeurs vinden, de Shiver was in dat opzicht niet bepaald spannend te noemen. Wat dát betreft heeft Aprilia de zaken voor 2010 heel anders aangepakt, het racing-red buizenframe in combinatie met de spetterende decals hebben de Shiver ineens een heel andere uitstraling gegeven.

Maar dat is niet het enige wat Aprilia voor 2010 aan de Shiver heeft veranderd. Ook de ergonomie werd verbeterd door toepassing van een smaller, comfortabeler zadel en hergepositioneerde voetsteunen. Daarnaast is ook de positie van het stuur veranderd. En comfortabel is ie, zo werd mij al snel duidelijk op de prachtige stuurwegen in het fraaie Zuid-Frankrijk, dat toneel was van Aprilia’s introductie. Een halve dag was de Shiver mijn metgezel, waarna ik de rest van de dag op de Dorsoduro Factory verbleef. Hoewel beide motoren in basis hetzelfde zijn is er een groot verschil in comfort tussen beide fietsen, in het voordeel van deze Shiver. En dat terwijl de Shiver voor 2010 een sportievere zithouding aangemeten heeft gekregen, meer voorover met meer gewicht en een directer gevoel aan de voorkant van de machine. 

Het frame dat is opgebouwd uit trellis buizen en aluminium gietstukken is het meest begeerlijke item van de machine, en staat boven alle andere features garant voor het sportieve gevoel van de fiets. De motor laat zich prinsheerlijk over de Franse wegen sturen en gedraagt zich uitstekend in de bocht, ondanks de voor Aprilia bescheiden veringselementen. De Shiver is een motor die van bochten houdt, dankzij dat uitstekende chassis uit Noale. Ondanks dat de machine zwaarder is dan de topconcurrenten uit haar klasse, voelt de machine solide aan en is ze eenvoudig de bocht in te sturen. Voor 2010 heeft de motor wavedisks aangemeten gekregen, die in combinatie met het ABS uitstekend aanvoelden.

De Shiver wordt aangedreven door de krachtigste uitvoering van de 750cc V-Twin en produceert 95 pk bij 9.000 toeren en heeft een koppel van 82 Nm bij 7.000 toeren. Nog steeds gebruik maak ik veelvuldig gebruik van de versnellingsbak, maar op deze Zuid-Franse wegen is dat geen straf.  In vergelijking met de Dorsoduro  legt de Shiver de nadruk meer op top-end vermogen waar de meeste actie – en behoorlijk snel – plaatsvindt, zodat ik in de snelste bochten met regelmaat meer toeren wilde draaien dan de Shiver beschikbaar heeft. In Sport-modus heeft de motor een agressieve gasrespons die zeker niet te boek zal staan als de meest soepele ter wereld . In Touring-modus was er geen beperking in het topvermogen, maar was de motor voelbaar soepeler in het middengebied. De Rain-modus liet ik voor wat het was aangezien deze, je raadt het al, voor een regenachtige dag bedoelt is. De verschillende standen zijn eenvoudig te selecteren, maar aangezien hiervoor de startknop moet worden gebruikt dient dit wel met draaiende motor te gebeuren. Het beste is dit te doen bij stilstand, rijdend kan wel maar alleen met gesloten gashandle.

Een klein fly-screen is nu standaard op de Shiver aangebracht, en neemt meer wind dan voorheen van je schouders. Aangezien de 750cc vriendelijk genoeg is en over een sterk middengebied beschikt, heb ik geen problemen de motor voor nieuwe motorrijders aan te bevelen. Hij is bovendien beschikbaar in een 25 kw uitvoering, mocht dat je beperking zijn. Voordelen voor een nieuwe motorrijder zijn het comfortabele zadel, het geluid van de grote motor en uiteraard ABS. Voor de meer ervaren rijders is het lastig te zien of de fiets je na een jaar ook nog kan vermaken, maar het is een prima instap naar Italiaanse motoren en V-Twins.