Test: Suzuki Bandit 650 S - van Bandiet tot brave borst:

De Bandit S - met tophalf - zoals wij hem reden is met zijn 247 kilo geen lichtgewicht en een stuk zwaarder dan zijn klassegenoten. Vooral bij het manoeuvreren merk je dat je een hele puist motorfiets aan het verplaatsen bent. Ook rijdend merk je dat de Soes wat gewichtig is, de bandiet heeft een goed leven gekend en is wat pondjes aangekomen zeg maar. In verhouding tot zijn klassegenoten voelt hij misschien wat topzwaar, toch weet hij dat nog aardig te compenseren door een uitermate goed rijgedrag. De 85 paardenkrachten geven de Bandit een behoorlijke acceleratie en op de provinciale (of snel -) weg is een draai aan het gashandle meestal voldoende voor een inhaalactie of simpele versnelling. Als er tenminste geen (dubbele) doorgetrokken streep aanwezig is, iets wat je steeds vaker tegenkomt. Het blok is een toonbeeld van souplesse en pakt bij ieder toerental soepel op waardoor het rijden bijna vanzelfsprekend gaat. Het vermogen wordt zeer lineair afgegeven en is daardoor zeer bruikbaar, van laag tot hoog in toeren.

Trek je het gas echt open en jaag je de toerentellernaald richting het rode gebied - begint bij 12.500 tpm. - dan schreeuwt de Bandit het uit van plezier. Niet dat je veel mensen lastig zult vallen met dat geschreeuw want de (behoorlijk) grote uitlaatdemper houdt het aantal decibellen binnen de perken. Vreemd dat Suzuki er nog zo'n grote pot naast hangt terwijl het een van de voorlopers was van kleine dempers, denk aan de GSX-R 600 en 750. Zo'n demper zou hem optisch in ieder geval goed doen. Die 12.500 tpm haal je eigenlijk nooit. Het topvermogen wordt namelijk geleverd bij 2000 tpm minder en dat getal zul je op de tellerschaal al niet vaak aantikken, gewoon omdat het niet nodig is. Bij lagere snelheden geeft de Bandit je een rotsvast vertrouwen en ondanks zijn (over-)gewicht blijft hij je ook op hogere snelheden verbazen over zijn stuurgedrag. Snelle(-re) knikken of lange(-re) doordraaiers, hij neemt ze als op rails waarbij de vering uiterst comfortabel blijft. Alleen op wat minder goed wegdek merk je dat met name de voorvering het niet helemaal blijft volgen, maar dat is logisch bij een middenklasser in deze prijsklasse. Er moet ergens op bezuinigd worden en dat gebeurt dan meestal op het gebied van vering. Maar geen klagen hoor, de Soes doet wat je van hem vraagt en doet dat bovenmatig goed.

Het rijgedrag in combinatie met de prima zit maakt dat je het lang vol kunt houden op de Bandit S. De afstand tussen het comfortabele zadel en stuur en de hoek die je kniëen maken is zeer goed gekozen. Ook de tophalf met prima ruit dragen bij aan dat comfort, hoewel er enig turbulentie waar te nemen was. Dit is vrijwel altijd een kwestie van hoe lang je bent en gelukkig is er een hogere ruit leverbaar. De tank heeft een inhoud van 19 liter en met het door ons behaalde gemiddeld verbruik van ongeveer 1 op 16 kom je dus net niet aan de 300 kilometer. Nou kennen wij weinig mensen die in een ruk dat aantal killometers rijden dus met de actieradius zit het wel goed. Wat minder goed ging het met de versnellingsbak. Suzuki heeft normaal gesproken patent op goede versnellingsbakken maar dit is echt de eerste die in onze ogen nukkig genoemd mag worden. Opschakelen, hoewel wat stroef, gaat nog wel maar terugschakelen gaat niet als het bekende mes door de boter. De bak heeft dan een harde hand - voet - nodig en ben je een keer nog niet klaar met terugschakelen als je ergens stil komt te staan dan heb je een probleem. De bak is dan moeilijk in de vrijstand te krijgen. Jammer en een smet op het blazoen van deze keurige bandiet.

Gelukkig zijn de stelen waar de spiegels op staan nu eens wel lang genoeg en heb je dus prima zicht op wat er zich achter en (schuin) naast je afspeelt, een goedmakertje. De bediening van koppeling en remhandle gaat niet bijzonder licht en hebben beiden een stevige hand nodig. Toch leidt dat niet tot vermoeide of verkrampte handen, het is meer dat het wel eens lichter gaat. De Bandit beschikt zoals gezegd standaard over ABS en zeker aan de voorkant leveren de twee 310 mm schijven voldoende remkracht. Je voelt wat van het ABS, dat mooi laat ingrijpt, wel maar hinderlijk is het niet. Het remmen voelt eerst wat zacht aan maar knijp je flink door, en doordat je weet dat je over ABS beschikt doe je dat ook makkelijk(-er), dan blijkt er zeker genoeg 'bite' te zijn. De achterrem is er een van het soort 'daar heb je wat aan'.