Test: Suzuki Bandit 650 S - van Bandiet tot brave borst:
2: Nieuw, maar niet vernieuwend
Inhoudsopgave |
---|
Test: Suzuki Bandit 650 S - van Bandiet tot brave borst: |
2: Nieuw, maar niet vernieuwend |
3: Mag het een pondje meer zijn? |
4: Conclusie |
5: Technische gegevens |
Een nieuw stationair regelsysteem (ISC-systeem) regelt automatisch de hoeveelheid lucht naar het stationaircircuit in het gasklephuis, verbetert de koude start en zorgt voor een stabiel stationair toerental onder alle omstandigheden. De overvierkante motor heeft een boring x slag van 65,5 x 48,7 mm, waardoor de boring/slagverhouding 0,744:1 is. Een symmetrische cilinderlayout, met de nokkenasaandrijving in het midden en met minder ruimte tussen de beide buitenste cilinderparen, reduceert de breedte van de cilinderkop. De klepstoters worden rechtstreeks bediend door de dubbele bovenliggende nokkenassen, waardoor de motor soepeler ronddraait en de kleptiming bij hogere toerentallen nauwkeuriger is. Vier kleppen per cilinder, geplaatst onder een smalle hoek van 17 graden in een compacte verbrandingskamer, zorgen voor een betere ademhaling. Het lichtmetalen cilinderblok, waarvan de cilinderboringen gecoat zijn met nikkelfosforsiliciumcarbide (past dat op een scrabblebord?), een materiaal dat zijn bestaansrecht in wedstrijden ruimschoots bewezen heeft en bekend staat onder de afkorting SCEM (Suzuki Composite Electrochemical Material), zorgt voor een betere warmteoverdracht en een reductie van de blowby-gassen en lagere mechanische verliezen.
Daar waar de concurrenten hun machines in deze klasse nogal eens ingrijpend aanpassen of van model wisselen (of nieuwe merken hun intrede doen) blijft het bij het merk uit Hamamatsu bij een enkele facelift. Meest in het oog springend bij het 2009 model is de tophalf (met nieuwe koplamp, doet in de verte wat denken aan het 2000 model). Ook werd de Bandit, conform de geldende trend, met veel zwart opgesierd. Zo zijn blok, frame (10% stijver) en voor- en achtervork in stemmig zwart uitge-voerd. De voorvork heeft 41 mm dikke poten en heeft een veerweg van 130 mm; de veervoorspanning kan worden aangepast aan de mate van belading en de voorkeur van de rijder. De wielophanging achter bestaat uit een enkele schokdemper met een progressief werkend stangenstelsel met variabele overbrenging, ontworpen voor het optimaal verwerken van kleine en grote oneffenheden in het wegdek en een royale veerweg. De uitgaande demping en de veervoorspanning zijn instelbaar. Ook de tophalf, zijpanelen en radiateur ontkwamen niet aan zwart kunststof. Oh, en zwarte spiegels natuurlijk. Grappig detail zijn de retro mini luchtfiltercovers die in contrasterend chroom zijn uitgevoerd!
In de tophalf, waarvan de ruit niet verstelbaar is (er is wel een optionele hogere ruit met verstelbare windgeleider), vinden we links en rechts een opbergvakje. Deze zijn overigens niet afsluitbaar en dat is dan weer jammer. In het linker opbergvakje is wel een 12 Volt aansluiting aanwezig, handig voor je GSM of GPS. Het instrumentenpaneel werd ook herzien en opgefrist en beschikt nu over een versnellingsindicator, handig. Suzuki's hadden dat in de jaren '70 ook al en na een lange afwezigheid zie je dat nu weer terugkomen. Een brandstofmeter, dubbele tripmeter en klokje zijn eveneens aanwezig. Het stuur en zadel zijn beiden in hoogte verstelbaar. Bij het stuur gebeurt dat door blokjes (worden meegeleverd) waardoor de hoogte met 10mm is te aan te passen. Bij het zadel doe je dat door enkele bevestigingstukken om te draaien en dat scheelt dan 20mm. Rem- en koppelingshandle zijn in 4 standen verstelbaar, ABS en middenbok zijn standaard.