World SBK per Harley Sportster

Kruisen of Cruisen

De haast wordt er niet minder om en spoedig scheuren we ons los van de keurende blikken en spoeden ons verder richting Drentse Hei. Dat de motoren niet gemaakt zijn voor een kruissnelheid van 140 mag zijn, maar dat maakt onze verwoede pogingen er niet minder op. Knooppunt Hoogeveen dient zich aan: in tegenstelling tot veel andere medeweggebruikers die zich vanwege de drukte met gepaste snelheid door de driekwartcirkel bewegen is diezelfde snelheid voor een Sportster al een heel avontuur.  Een klein beetje aftasten resulteert al snel in een fraai spoor op het asfalt en het duurt niet lang voordat de rest van de driekwartcirkel in één vloeiende beweging begeleid wordt door het geluid van een slijtboutje die het aflegt tegen Rijkswaterstaat’s Beste. Schijnt dat enkele achterliggers even een streepje gas minderden om het schouwspel goed in zich op te kunnen nemen, heel vreemd allemaal. Niet veel later is daar de verlossende afslag en is het de komende uren tijd voor heel andere sportuitspattingen.

Huiswaarts 

Eenmaal de laatste wedstrijd achter de rug is het, evenals alle honderdduizenden andere sportfans, tijd om om te kleden, in te pakken, motor- en huiswaarts te gaan. Aangezien het overgrote deel van de toeschouwers al is vertrokken na de tweede race van de Superbikes en wij nog hebben genoten van de Dutch Superbikes staan de Harleys er inmiddels eenzaam bij op de parkeerplaats. Echter, nog niet zo eenzaam dat ze geen aandacht meer trekken. Eenmaal ter plaatse nemen we nog even gepaste afstand van de motoren om daar de latste hand te leggen aan kleding, oordoppen, helm en handschoenen alvorens de huisreis te aanvaarden, als een argeloze voorbijganger zoals velen voor en minstens evenzovelen na hem, pas op de plaats houdt om de tweewielers in zich op te nemen. Zullen we vertellen dat wij toch echt van plan zijn daarop weg te rijden? Wat later begeven twee Sportsters, in het gezelschap van een gestreetfighterde ZZR en nieuwe GSX-R, zich onder het circuit langs en door het Drentse landschap, op weg naar het laatste staartje file, wat te eten, benzine en vooral huis. Dit is net zo’n moment dat je je sterk bewust wordt van de verschillen tusen de ene motorfiets en de ander; waar de twee sportief aangelegde types zich keer op keer schrap zetten zodra de weg een andere windrichting kiest, is het op de Harleys zaak vooral zo vloeiend mogelijk en zonder al te veel haast de bocht te ronden.  Eenmaal de snelweg opgedraaid verdwijnen de verschillen grotendeels dankzij de file die zich nog steeds een weg west- en zuidwaarts baant. Ook een superontwikkelde GSX-R kan zich verantwoord maar met een bepaalde snelheid langs stilstaand automobielijzer bewegen, de twins gestaag in zijn zog duldend. Dat dit niet opschiet is duidelijk en al snel verandert de omgeving weer in een binnendoorpaadje richting Westerbork; dan maar eerst een hap eten.  En warempel, niet alleen voorbijgangers, maar ook het bedienend personeel is erg gecharmeerd van de twee stijliconen. Staat daar verdorie een nagelnieuwe GSX-R naast, waarvan nog amper een paar uur daarvoor nog meerdere over het Asser asfalt rondjoegen! Daar ga je voor, die wil je zien! Dé aantrekkende factor van het WK Superbike ligt immers verscholen in het feit dat de coureurs op veredelde versies van de normaal verkrijgbare straatmotoren rondracen en het dus kinderlijk eenvoudig is er ‘net zo een’ in de schuur te zetten. En hebben we dan ook echt een ‘netzoeen’ in het parkeervak staan, gaat nóg alle krediet in de richting van de twee Amerikanen. Heel bijzonder.