Test: Suzuki Intruder C800

To Harley or not to Harley

Dat Suzuki met de Intruder serie een populair model in huis heeft, daarvoor hoeven we alleen maar even de verkoopcijfers te raadplegen. Dat de "C-serie" daarbij populairder is dan de "M-serie" is daarbij nog geeneens zo vreemd: hier staat een fiets met een traditioneel uiterlijk in combinatie met een moderne afwerking. Door niet motorrijdende passanten vaak omschreven als een nep Harley: de spatborden die aflopen, het stuur en binnen no time weet men nog meer punten op te noemen. En dan zijn het nog de leken, laat staan dat je te maken krijgt met een echte kenner... We kunnen ze gedeeltelijk geen ongelijk geven, de C800 heeft nou eenmaal best iets weg van een H-D, maar hij is ook zoveel meer. Zo is de afwerking van de fiets puur Suzuki en dat zie je aan alles; de aandrijving, het soepele blok, de beschaafde brul uit zijn uitlaatpijpen. De motor is zeer soepel en de overbrenging van het vermogen naar het wegdek is middels de cardan aandrijving zeer vloeiend. Waar de concurrentie gebruik maakt van een fraaie "belt-drive, riemaandrijving dus, kiest men bij Suzuki voor de onderhoudsvriendelijke, en zeker niet verkeerde, cardan aandrijving.

Checklist
Kloppend hart van de Intruder C800 is de 45 graden 805 cc tellende V-twin motor met vier kleppen per cilinder. Een motorblok dat twee jaar geleden al de traditionele carburateurs naar het grof vuil had verwezen en was voorzien van Suzuki"s in de racerij ontwikkelde brandstofinjectie. Het systeem herbergt Suzuki"s Dual Throttle Valve Systeem – what’s in a name - met dubbele gaskleppen, meergats brandstofinjectoren en een 32-bit-regelcomputer afkomstig uit de sportieve GSX-R-modellen. Het moet op de C800 zorgen voor gemakkelijk starten (check), een economisch brandstofverbruik (CHECK), een uiterst soepele reactie op het gashendel (hmm) en een ongekende vloeiende krachtsontplooiing (check).

M-C maar dan anders..
Nu was er inderdaad wel sprake van een soepele reactie in de gashendel, maar voor mij persoonlijk was deze wat teveel gespitst op de krachtsexplosie. Iets wat ik eerder zou verwachten bij de M-variant en niet deze C-cruiser. Cruisen met de motor gaat gemakkelijk, mits je toch even doorschakelt naar de hogere (luiere) regionen van de schakelbak. Alles gaat in lage snelheden dan ineens een stuk lekkerder en de hak-teen schakeling biedt dan zijn voordelen (dat ramt gewoon een heel stuk makkelijker). De koppelingskromme is heel vlak, je hebt maar weinig hikjes tijdens het rijden en dipjes zijn we dan ook niet tegengekomen (enkel toen de benzinevoorraad wel aan de heel erg krappe kant was, maar daarover straks meer). Het typische "achterwiel omhoog" effect van een cardan aangedreven fiets is ook nauwelijks merkbaar.