Test: Over Cheaters... (en de Master Bike)

Aprilia RSV1000R Factory

Als laatste kandidaat van dit epos betreedt de Aprilia RSV1000R Factory de arena. Een motor die net als de GSX-R750 voor modeljaar 2006 flink onderhanden werd genomen en als zodanig dus als nieuw mag worden bestempeld. Was de Soes vanuit zijn historie bekeken de oudste fiets, dan staat hier de jongste fiets uit dit gezelschap. We schrijven het jaar 1998 als de fabriek uit Noale zich naast de welbekende tweetakten gaat toeleggen op de productie van viertakt supersports, waarbij meteen werd gekozen voor het hoogst haalbare, de vette superbike. Een fiets die, vanwege zijn 998cc tweecilinder (60 graden V-Twin) configuratie, net als zijn uit Bologna afkomstige evenbeeld (de 996, red.) meteen door velen als "Cheater" werd bestempeld. En wie zijn wij om dat tegen te spreken? Racen met 250cc meer dan je viercilinder concurrentie is per slot van rekening gewoon valsspelen.

Punt.

Of toch niet? De tweecilinders mochten in die periode dan wel het voordeel van de cilinderinhoud hebben, dat feit op zich was niet per definitie een garantie tot succes. Niet alleen was het Haga die de (750cc viercilinder) Yamaha R7 bijna tot wereldkampioen wist sturen, daarnaast is ondanks het gelijktrekken van de cilinderinhoud drie jaar geleden nog steeds de Ducati Twin een erg sterke factor gebleken. Maar dat even terzijde. Dat een tweecilinder in principe een nadeel heeft ten opzichte van een (gelijkwaardige) viercilinder werd ook bij de Master Bike verkiezing pijnlijk duidelijk. De Twins waren in het verleden wel als groepswinnaar uit de bus gekomen maar het was tot dit jaar geen enkele twin gelukt met de hoofdprijs naar huis te gaan. Inderdaad, tot dit jaar toen Aprilia vriend en vijand verraste door met de titel Master Bike 2007 naar huis te gaan. Zowaar een bijzondere prestatie voor een fabriek die enkele jaren geleden nog op het randje van de afgrond stond.

Het feit alleen al dat Aprilia de Master Bike 2006 wist te winnen geeft al aan waar de prioriteiten lagen bij de ontwikkeling van deze RSV1000R Factory. Van a tot z schreeuwt deze motor zijn circuitaspiraties van de daken. Van Öhlins vering en radiale remklauwen tot carbon kuipdelen en Supercorsa banden toe. Toch bleef zo op het eerste oog de fiets nagenoeg ongewijzigd ten opzichte van zijn voorganger. Enkel het nu bronskleurige frame in combinatie met het vetzwarte - en van veelvoudig carbon voorziene - kuipwerk met ietwat grotere luchtinlaat verraden dat het hier om een nieuw model gaat. De waslijst aan modificaties werden al in een eerdere test besproken (en waarvan een verwijzing elders in dit artikel), maar ondanks deze modificaties - en onze lovende woorden ten tijde van de introductie op Qatar - kunnen we ons niet aan de indruk onttrekken dat de fiets tammer aanvoelt dan zijn voorganger. Terwijl de fiets er volgens opgave toch een stuk of zes paarden bij heeft gekregen. Enig verschil met die 2005 versie zoals wij "m reden was het uitlaatsysteem, wat in dit geval volledig standaard was. Bovenaan de verlanglijst met accessoires staat dan ook met stip een open uitlaatsysteem.

Het display van de RSV1000R blinkt uit in veelzijdigheid. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is uitleesbaar, tot gemiddeld gereden snelheid toe. En daarbij is teller zo´n 10 km/u nauwkeuriger dan de Jappen.

Niet alleen zal de motor er een stuk beter van gaan lopen, daarnaast ben je meteen verlost van het natte scheten geluid wat de motor nu in standaard trim ten gehore brengt.

De Aprilia is erg gevoelig voor de juiste veerafstelling, maar eenmaal gevonden...

De RSV1000R Factory laat zich nog het best beschrijven als erm... "agrarisch". Ongeacht de motorfiets die je er tegenover zult zetten, de Aprilia zal te allen tijde groot en fors aanvoelen. Maar hij is ook sterk, degelijk en duidelijk tegen zijn taken opgewassen. Dat het een circuitfiets pur sang is, is de fiets alleen al aan de gebruikte materialen af te lezen. Niet alleen is het veel blingbling wat het oog streelt, daarbij is er ook nog eens gebruik gemaakt van échte racespullen. En daar zit "m misschien meteen de kneep. Racevering is leuk, maar betekend wel dat één enkel klikje verdraaien meteen een wereld van verschil maakt. Goed als je Haga heet en de fiets tot in het kleinste detail naar je hand wilt zetten, minder als je "Jan-met-de-pet" heet en al snel door de bomen het bos niet meer zult zien. Eenmaal de juiste setting gevonden zul je van heel erg goede huizen moeten komen om deze Aprilia te verslaan, maar heb je "t mis dan stuurt ie meteen als een draak....

>

• Haarscherp sturen
• Gasreactie
• Blingfactor



• Afstelprecisie vering
• Acceleratievermogen
• Hakkerige bak