Test: Yamaha MT01 vs. MT01 Stage III

Bomb the Bass

Er zijn een aantal zaken die opvallen zodra je met voor het eerst de MT-01 gaat rijden. Allereerst het gewicht; de motor weegt droog 240 kg - dat is pakumbeet 70 kilo meer dan een R1 - en dat voel je... zolang de motor stilstaat. Zodra je de koppeling loslaat en de wielen laat rollen wordt het echter een heel ander verhaal, maar daarover later meer. De zithouding laat zich nog het best omschrijven als een mix tussen een cruiser en een streetfighter. Streetfighter vanwege de rechtop-breed stuur zithouding, cruiser vanwege de massale omvang van de motorfiets. De motor oogt nogal fors en zo voelt hij ook aan. Stoer, massief, robuust. Dat is de MT-01 in een notedop. Alsof je naar een Sumo-worstelaar zit te kijken, daarmee is het misschien nog het best te vergelijken. Nog voordat je ook maar één meter hebt gereden boezemt de motor veel ontzag. Ga vervolgens rijden en het eerste wat in je opkomt is de vraag: is dit het nou? Tenminste, zo verging het ondergetekende. Ik had verwacht op een beest van een motor te stappen, een motor met zoveel koppel dat hij de straatstenen uit de grond zou trekken, maar daarvan is niets terug te vinden bij deze MT-01. Als een wilde stier die zojuist van zijn edele delen is ontdaan, zo laat zich de motor misschien nog het best omschrijven. Ruwe bolster, blanke pit. Wat trouwens niet wil zeggen dat hier een trage frikadel staat, het was gewoon niet wat ik ervan had verwacht. Hetzelfde als destijds met de Bulldog ook het geval was. Wil je de MT-01 op zijn kwaliteiten beoordelen, dan is het dus duidelijk zaak om een andere bril op te zetten. Niet die van een extreme streetfighter, maar meer die van een extreme cruiser (die wel stuurt). Al vanaf 2000 toeren per minuut levert de motor bijna 130 Nm koppel, wat maakt dat de motor erg schakellui te rijden is. Snel opschakelen naar z"n vijf en de motor laten tuffen is één manier om deze motor te rijden. De andere manier behoeft geen uitleg, behalve dat je heel erg snel moet schakelen. Iets boven de 5000 toeren per minuut grijpt de begrenzer in en dat is telkens sneller dan je gewend bent. Maar om nou te zeggen dat het motorblok indrukwekkend is? Natuurlijk, het blok op zich is beresterk en laat zich erg gemakkelijk rijden, maar op geen enkel moment merk je het waanzinnige koppel wat deze motor aan de weg weet te brengen. En dat is toch wel jammer. Het voelt eerder aan alsof zijn strot is dichtgeknepen en hij niet optimaal kan ademhalen. De zware ploffen uit de fraai vormgegeven uitlaatpijpen zijn een zwak aftreksel van wat eigenlijk zou moeten zijn. Met dank aan onze wetgevers uiteraard, die in een moment van verstandsverbijstering de geluidseisen als maar scherper hebben gezet.

Zo zwaar en robuust als de MT-01 zich presenteert, zo licht en eenvoudig laat hij zich sturen. De Sumo worstelaar maakt plaats voor een Judo kampioen. Met het grootste gemak laat de motor zich sturen en het is alsof het zware gewicht van de motor als sneeuw voor de zon is gesmolten. De afstelling van de vering heeft hierin trouwens een grote rol gespeeld. Ondanks de rijwieltechnische sportieve inslag is met name de voorvering duidelijk gericht op rijderscomfort. De vork is minimaal gedempt en hoogstwaarschijnlijk "af fabriek" voorzien van redelijk slappe binnenveren, waardoor bij gematigd gebruik de gehele beschikbare veerweg wordt benut. Iets wat bij die gematigde rijstijl enerzijds zeer zeker het rijderscomfort ten goede komt, en anderzijds bijdraagt aan het lichte sturen. Bij een sportieve rijstijl stuit je echter al snel tegen de beperkingen van die lichte demping. Oneffenheden in het wegdek worden niet meer opgevangen, bij (hard) aanremmen duikt de motor ver in zijn veren en heeft de voorvork geen reserve meer waardoor de voorband het (te) zwaar te verduren krijgt. Nadat de demping zowel in- als ook uitgaand op bijna maximaal was gezet (ingaand 7-39 kliks, uitgaand 4-30 kliks) werd de motor stabieler met aanremmen, maar ging daarbij ook beduidend zwaarder sturen. Helemaal optimaal konden we de voorvork trouwens niet krijgen, wisten we de vering op punt a te verbeteren, dan ontpopte zich een probleem b. Hard aanremmen resulteerde meer dan eens in een blokkerend voorwiel, veroorzaakt door enerzijds de - op sportief gebied - niet geweldige Metzeler ME-Z4 banden en anderzijds doordat de voorvork geen reserve had om al remmend nog oneffenheden op te nemen. Voor de sportieve rijders zouden derhalve andere (stuggere) voorvorkveren dan ook een uitkomst kunnen bieden ter voorkoming van een "te diep gaande" voorvork. Niet alleen komt dit de vering ten goede, daarnaast zul je dan wel het volle remvermogen van de radiaal gemonteerde remmen kunnen benutten. Radiaal gemonteerde remklauwen in combinatie met een radiale remtang zijn ingrediënten die garant moeten staan voor serieuze remvertraging, en zeker weten dat de motor veel beter kan remmen dan nu - vanwege het blokkerend voorwiel - het geval is. Het gebruik van een dunnere goede kwaliteit voorvork olie met een ietwat mindere luchtkamer in de voorvork zal tevens resulteren in meer en nauwkeuriger afstelbereik.