Dubbeltest: Suzuki GSX-R1000 en SV1000SZ

Inmiddels zijn de bandenwarmers uit de kast gehaald om wat warmte in het zwarte rubber te brengen, hetgeen het leven voor ons journalisten een stuk aangenamer moet gaan maken. Het is immers nog steeds amper een paar graden boven nul en dan zijn bandenwarmers een welkome accessoire. Ondanks de zonnige, heldere hemel is het heel erg koud, met dank aan de gure wind. Hoe dan ook, het zal toch moeten gebeuren. Als ik voor het eerst ga plaatsnemen op de GSX-R1000, heb ik mijn vuurdoop reeds gehad. Bij B.V. Nimag had men voor deze introductie namelijk flink uitgepakt en meerdere modellen meegenomen, maar daarover binnenkort meer.

Suzuki Power
Het is opmerkelijk hoe comfortabel de GSX-R1000 zit. Zeker als je net van een 600 of 750 afstapt is het verschil enorm. Net alsof de motor minder op z'n kop staat, iets wat met sturen trouwens totaal niet is te merken. Na onze vergelijkingstest tussen de zeven-en-half en de duizend vorig jaar (lees hier de test) stelden wij al dat men, om de ideale duizend te bouwen, bij Suzuki alleen het blok van de duizend in het rijwielgedeelte van de zeven-en-half hoefde te stoppen. Toch gooide men het bij Suzuki het over een totaal andere boeg door de GSX-R1000 van de eerste tot de laatste schroef compleet te vernieuwen. Dat neemt niet weg dat men wel hetzelfde doel voor ogen had: het stuurgedrag van de zevenvijftig combineren met het vermogen van de duizend. Alleen deed men het bij Suzuki iets extremer. Niet alleen nam het vermogen met 14 pk toe naar nu 178 pk, nog indrukwekkender is het koppel wat deze motor produceert: volgens specificatie 117 Nm, maar de door ons gemeten Superstock racer van Arno Visscher wist al meer dan 120 Nm aan het achterwiel te leveren. En dat vette koppel, dat merk je met rijden. Zonder problemen was het korte circuit met z’n krappe bochten op koppel te rijden, de GSX-R1000 liet zich in tweede versnelling net zo gemakkelijk over de baan leiden als in vijfde versnelling. Bizar, zeker als je in ogenschouw neemt dat Guadix een Mickey Mouse type baan is waar je eigenlijk helemaal niet met een dikke duizend op wilt rijden.

Speels gemak
Ga er flink voor zitten en je komt al snel handen en voeten te kort. Nog voordat je goed en wel een bocht bent uitgeaccelereerd, moest je alweer in de ankers voor de volgende bocht. Nu is dat op zich geen probleem als je Robert Menzen of Ron van Steenbergen heet, maar voor een gemiddelde rijdende chicane als uw redacteur was het behoorlijk vermoeiend om deze GSX-R1000 over het circuit te rijden. Wat overigens meer over mijn rijkwaliteiten dan over de rijeigenschappen van de Suzuki zegt, maar dat terzijde. Want eerlijk is eerlijk: op de rijeigenschappen was, voor zover ik in staat was de motor op deze baan te pushen, absoluut niets op aan te merken. De motor liet zich met speels gemak van de ene naar de andere hoek gooien op een manier die heel erg aan de R1 doet denken. Maar dan wel met een blok dat vele malen krachtiger is.

Antihop 
Vanwege het extreem koude weer had Barry Veneman de motor erg zacht afgesteld, wat ook wel te merken was in de werking van het rijwielgedeelte. Dat was op zich een bewuste keuze, aangezien (te) strakke vering tegen je gaat werken. Je voelt dan te veel wat er onder je gebeurt, waarbij de banden te veel moeten opvangen en zodoende hun grip kunnen verliezen. Opvallend was trouwens hoe goed de Bridgestone BT014 banden zich hielden bij temperaturen van 5 graden boven nul. Alleen de eerste ronden koud uit de pitstraat was een gebrek aan grip voelbaar, daarna kon je zonder problemen op het gas. Voor het eerst heeft Suzuki een anti-hop koppeling op zijn GSX-R1000 toegepast en dat hebben we gemerkt. Of eigenlijk juist niet. Zonder problemen ram je door de versnellingsbak terug naar de eerste versnelling, zonder dat het achterwiel ook maar wil gaan stuiteren. En dat terwijl je absoluut niets voelt in de koppelingshandle.

 Halleluja
Is het dan allemaal halleluja wat deze GSX-R1000 ten toon spreidt of waren er ook minpunten te bespeuren bij deze motor? In alle eerlijkheid: heel erg weinig, of je moet het constant gebruiken van de achterrem ter voorkoming van wheelies een minpunt willen noemen. Nu was de tijd te kort en het weer te koud om de motor serieus aan de tand te voelen, daarvoor zullen we hem binnenkort voor langere tijd aan de tand gaan voelen.