Test: Yamaha YZF R1 2004

Voor deze R1 geldt net als voor zijn soortgenoten en concurrenten dat het overgrote deel van de motorrijders die deze motorfiets aanschaffen, slechts zelden op het circuit te vinden zijn. Natuurlijk, er zijn altijd rijders die ook de nodige circuitkilometers maken maar het merendeel zal deze R1 hoofdzakelijk op de openbare weg in het dagelijkse verkeer gebruiken. En hoe je het ook wendt of keert, het is en blijft een fiets voor de openbare weg en daar moet hij dan ook op worden beoordeeld. Dat een Yamaha R1 niet in de eerste plaats ontworpen en gebouwd is voor dagelijks gebruik is een duidelijke zaak, als we deze motor dan ook op praktisch gebruiksgemak zouden beoordelen zou de R1 gigantisch door de mand vallen. Een andere vraag is of het wel mogelijk is om met deze 180 pk sterke machine naar je werk of naar tante Truus te rijden. Vanaf de (saaie) snelweg begeven we ons nu richting het Zuid-Limburgse heuvellandschap, gezegend met fraaie bochten, lekker lange rechte stukken en interessante hoogteverschillen. De R1 verrast ons al snel in een aantal opzichten. Het motorkarakter van deze R1 is onwaarschijnlijk soepel en smeuïg: reeds vanuit de lagere toerenregionen is er meer dan genoeg vermogen bDagelijks verkeer?
Een motor als deze Yamaha R1 bezit eigenschappen die zo afkomstig zijn van een pure racemotor die zijn leven uitsluitend op de circuits zal doorbrengen. Als deze "straat"-R1 net zoals de echte racers ook uitsluitend op het circuit gebruikt zou worden, dan was uiteraard datzelfde circuit de uitgelezen plek om de eigenschappen van de R1 te kunnen testen en beoordelen. Bovendien is het circuit zo ongeveer de enige plek waar je het potentieel van een motor als deze volledig en relatief veilig kunt beoordelen. Het kwam dan ook even bij ons op om met deze R1 richting het Belgische circuit van Zolder te gaan, om aldaar het nodige testwerk te verrichten. Na even nadenken veranderden we echter van gedachten: de Yamaha R1 zou op de gewone weg getest gaan worden. Hoe "racy" een nieuwe motor ook is, als het een fiets betreft die bijna uitsluitend op de openbare weg gebruikt gaat worden, dan is diezelfde openbare weg dé plek om hem te testen.eschikbaar en zelfs als je een keer vergeet om tijdig terug te schakelen klimt de R1 helemaal van onderuit weer in de toeren. Beresterk, maar tevens erg beheerst. De motor reageert erg precies op de gashandle en hoeveel vermogen je ook aanspreekt, de power komt er heel erg netjes "in", hetgeen hem erg controleerbaar maakt, dit in tegenstelling tot zijn voorgangers. Het is opvallend dat, ondanks de 30 pk die deze motor met wind in de neus extra produceert ten opzichte van de 2003 versie, het eigenlijk helemaal niet zo aanvoelt.

Power wheelie, no problemo
Wil dit zeggen dat de 2004 R1 een stuk saaier is geworden? Nee, absoluut niet. Hij voelt zelfs een stuk sterker dan de vorige versies. Het grote verschil is dat de nieuwe tevens een stuk soepeler is. Als we de R1 vanaf pak-um-beet 160 km/u in z"n vierde versnelling de sporen geven laat hij meteen zien waarom hij de sterkste 1000cc denkt te zijn. Vanuit de airbox zowel als de seatpipes schreeuwt de motor het uit. Wow, wat een geluid! Andere dempers? No thank you. De digitale snelheidsmeter gaat met rasse schreden richting de 200 km/u (en we rijden nog steeds in de vierde versnelling). En dan gebeurt het: als de snelheidsmeter zo"n 210 kilometer per uur aangeeft en de toerenteller voorbij de 9.500 toeren schiet, tilt de R1 als uiting van pure vreugde zijn voorwiel zo"n dertig centimeter los van het asfalt om voluit krijsend in de vierde versnelling een pure "hardcore" powerwheelie te maken! Eerlijk is eerlijk, ook wij werden wel even verrast door al dit brute geweld. De R1 niet, die gaat vrolijk op zijn achterwiel door met accelereren. Als we vervolgens toch maar opschakelen naar de vijfde versnelling zet de R1 zijn voorwiel weer netjes terug op het vaderlandse asfalt, waarbij het digitale display 250 km/u aangeeft. En om het bizarre verhaal compleet te maken, het overschakelen naar z"n zesde en laatste versnelling gaat bij 285 km/u. Hoezo tam en saai? Kanttekening was wel dat boven de 200 km/u er een enigszins "wazig" en licht gevoel in het stuur optrad, wat wordt veroorzaakt door een te rechte zithouding. Wanneer het echt snel begint te gaan is het dus zaak om je bovenlichaam richting tank te bewegen en zodoende de rijwind geen kans te geven om de voorzijde van de motor licht te maken. Bij het rijden op deellast valt op dat de R1 weinig tot geen last heeft van het zogenaamde "aan-uit" effect (de motor voelt dan aan alsof de injectie maar niet kan beslissen of er nu constant gereden wordt of dat er acceleratie verlangd wordt). De meeste injectiemotoren hebben hier last van, maar bij deze R1 valt het erg mee. De motor loopt ook op deellast erg mooi. Bij het van deellast overgaan naar acceleratie pakt de motor goed en zonder mokken op. Wat wij wel een minpuntje vonden is dat bij de overgang van "gas dicht" naar "iets gas", bijvoorbeeld bij het rijden tussen het verkeer, de overgang nogal schokkerig is. Dan wil de R1 meteen op de loop gaan.