Test: Yamaha YZF R1 2004

Brave maar brute geweldenaar!

Bochtig parcours
Als we een bochtig parcours opzoeken om de stuureigenschappen van de motor aan de tand te voelen, worden ook de voorvork en de achterschokdemper volop aangesproken. De voorvork leek ons op het eerste gezicht wat aan de slappe kant en wij hadden onze twijfels over de instelling. Maar tijdens het hard rijden van bochtige wegen die niet allemaal voorzien zijn van de beste kwaliteit asfalt, blijkt de voorvork erg goed. Zelfs grove oneffenheden in het wegdek worden prima weggedempt. Aan de achterkant hetzelfde verhaal, niks mis met die achterschokdemper. De motor blijft ook bij een harde behandeling netjes in het gewenste spoor en de standaard gemonteerde Michelins Pilot Powers laten zich van hun beste kant zien. Zowel bij het uitaccelereren, het insturen en uitkomen van de bochten en het vol aanspreken van de voortreffelijke radiale remmen geven de vering en het frame geen krimp en lijken ze het allemaal aan te kunnen.

Minder nerveus
Bij het uitaccelereren van de bochten valt op dat deze R1 aan de voorzijde een stuk minder nerveus is dan zijn voorgangers. De neiging om aan de voorzijde licht te worden bij vol op het gas gaan is nog steeds aanwezig, maar het is een hele geruststelling dat het "high-sider gevoelige" stukken minder is bij de 2004 R1. Ondanks het feit dat er vanaf het eerste model in 1998 veel verbeterd is op dit gebied, bleef het een fiets voor rijders met een gevoelige rechterhand. Een iets te enthousiaste gasreactie bij het uitkomen van een bocht is menig R1-rijder reeds (letterlijk en figuurlijk) duur komen te staan. En dat brengt ons bij een minpunt dat we bij deze motor konden ontdekken, namelijk de standaard gemonteerde, niet-verstelbare stuurdemper. Als je de grenzen gaat verleggen en op een ietwat oneffen wegdek voluit accelererend tussen de 9.000 en 14.000 toeren de R1 snel van het ene op het andere oor wilt leggen, dan schiet deze standaard stuurdemper helaas te kort. Tot twee keer toe moesten de clip-ons meer dan stevig omhelst worden om te voorkomen dat ze door het wild zoekende en halfzwevende voorwiel uit de handen geslagen werden. Op zulke momenten is er duidelijk behoefte aan een zwaarder in te stellen demping. We hebben het hier over extreme rijomstandigheden die niet iedere R1-rijder dagelijks in de praktijk zal brengen, maar toch. Op zoek naar de meer extreme sportieve eigenschappen van deze nieuwe R1 kom je er snel achter dat deze motor gewoon erg goed in balans is. Je bent al heel gauw veel sneller onderweg dan je in de gaten hebt en je hebt niet gauw de indruk dat het te hard gaat, tenzij je eventjes een blik op de kilometerteller werpt. Half naast het zadel hangend in een snelle bocht voel je door het stijve frame, de sportieve vering en de wat harde zit precies aan wat er onder je gebeurt. Je kunt met deze R1 dan ook redelijk vroeg op het gas bij het uitkomen van een bocht en tot 9.000 toeren zal hij redelijk gemoedelijk zijn werk doen. Echter, vanaf dit toerental tot ca. 14.000 toeren(!) krijgen de hersenen moeite de signalen van de ogen tijdig te verwerken. De acceleratie van de R1 binnen dit toerenbereik is pure waanzin en in welke versnelling je ook verkeert, het voorwiel toucheert hooguit zo nu en dan het asfalt. De nieuwe R1 is dus wederom een motorfiets die respect afdwingt bij zijn berijder. Want hij is weliswaar een stuk amicaler en vriendelijker geworden, maar ook een flinke partij krachtiger.