Test: MV Agusta Brutale S

Tamburini"s opdracht was eenvoudig en doeltreffend. Maak een naakte versie van de F4 en zorg ervoor dat deze motor net zo exotisch is als de F4. Ze hadden het al eerder gedaan, Castiglioni en Tamburini. Begin "90-er jaren, toen Castiglioni nog president van Ducati en Tamburini hoofd van de ontwerpafdeling was. Het resulteerde destijds in de geboorte van de (overigens door Miguel Galluzzi ontworpen) Ducati Monstro, een motor die de uiteindelijke redding was voor die Italiaanse fabriek. En wat ze destijds was gelukt bij Ducati, dat zou nu toch zeker weer moeten lukken?

Work of Art
Werp voor het eerst een blik op deze MV Agusta en je zult direct de overeenkomsten met die Ducati Monstro herkennen. Waarbij, net als bij de F4, je eerste gedachte dan ook zal zijn: "Dit had dus de opvolger van de Ducati Monster moeten zijn." Hetgeen nog geeneens een zo gekke gedachte zou zijn geweest. Sterker nog, vergelijk deze motor eens met de Monstro S4R en je zult zien wat wij bedoelen.

Tamburini heeft weer een motor aan zijn erelijst toegevoegd en wij zijn er maar wat gelukkig mee. Ook deze Brutale is geen gewone motor, maar een rijdend kunstwerk. Nu had de kleine Italiaanse fabriek zijn naam hoog te houden, iets waar ze met deze Brutale dan ook met vlag en wimpel voor zijn geslaagd. Tot in het kleinste detail is deze MV Agusta gewoon af. Van de supersexy voorzijde tot en met de in het oog springende enkelzijdige achterwielophanging in combinatie met de zeer fraai vormgegeven dubbele einddempers (die overigens een sensationeel geluid ten gehore brengen zodra de toerenteller de 7000 tpm is gepasseerd). Samen met de Benelli Tornado en de Kawasaki ZX-10R goed voor de top3 van mooiste motorgeluiden van dit millennium.

Geen Euro2
Opmerkelijk is trouwens dat, ondanks het feit dat de motor Euro2 is gehomologeerd, hij vooralsnog in Euro1 uitvoering wordt uitgeleverd. Dus zonder geregelde katalysator. Het blok levert nu 127 pk, hetgeen ongeveer 15 pk minder is dan bij de F4. Topvermogen werd ingeleverd in ruil voor meer koppel bij lage toeren. De eindoverbrenging zowel als de versnellingsbak verhoudingen zijn verder bij deze Brutale veel korter gehouden als bij de F4. Iets dat overigens duidelijk merkbaar is, zodra je met deze Brutale gaat rijden. De trekkracht en het acceleratievermogen die deze motor ten tonele spreidt zodra je aan het gas gaat lurken zijn ongekend. Hij heeft dan ook meer het rijkarakter van een SuperMotard dan van een SportNaked.

Bekend concept
Voor wat betreft de tellerpartij en schakelaars deed men een beroep op de bestaande F4 onderdelen. Overbodig te vertellen dat die dan ook identiek zij aan die van de F4. Dubbele tripmeter, koelvloeistoftemperatuur, klokje, benzinelampje en schakelindicator. Meer hebben we niet nodig. En dus hebben we (wederom) niets te klagen. Tenzij.... Nee, we zullen het ditmaal eens niet hebben over die startknop als bedieningsschakelaar. Want hoe vreemd en griezelig het in het begin ook is om met rijdende motor op de startknop te drukken, het blijft nog altijd vele malen beter dan een reset knopje op het (onder het rijden veelal onbereikbare) display zelf. Het nadeel is alleen dat je nu alleen met lopende motor door het display kunt zappen.

Er zei licht
Ander nadeel, nu we het toch over schakelaars hebben, is de verlichting. Aangezien in Brussel nu eenmaal is afgesproken dat nieuwe motoren continue verlichting moeten voren, is ook bij deze Brutale geen aan/uit schakelaar voor de verlichting meer aanwezig. En daarmee hield het verhaal bij MV Agusta dan ook op. Men verwijderde de schakelaar, niet meer en niet minder. Hetgeen betekent dat de verlichting dus meteen gaat branden, zodra je de motor op contact zet. Iets waar wij niet bepaald gecharmeerd van zijn, want dit zal ongetwijfeld voor startproblemen kunnen zorgen, zodra je accu wat minder fris geworden is. Wij zouden hier dan ook graag een schakeling in willen zien, die ervoor zorgt dat de verlichting pas gaat branden nadat de motor is gestart. Een kleine moeite, maar met een groot effect.