Test: Kawasaki KLV 1000

Hoog op de poten Op deze motor kruipen vereiste enige mentale voorbereiding. Ik ben niet de kleinste, maar het ding staat behoorlijk hoog op de poten. De eerste gedachte was "Pas ik er wel op?" Daarna ga je op uiterlijke zaken letten. Wat is hij oranje! Twee uitlaten, heerlijk symetrisch, een gemis bij veel motoren. Sleuteltje erin en starten maar. Even wachten op de brandstof pomp, want dat is beter hebben we geleerd. Of is dat nou een fabeltje? De KLV loopt en ik moet ik er wel opkruipen, want een Kawasaki ZR-7S staat te wachten om me de weg te wijzen uit een verwarrend Hoofddorp. De zithoogte valt alleszins mee; beide voeten krijg ik plat op de grond.

Grondspeling
Een motor is er in de eerste plaats voor de fun, anders stap je wel in een door metaal omgeven auto. De KLV voelt zo vertrouwenwekkend aan dat we al in de eerste bochten van Hoofddorp de grenzen gaan verkennen. Al spelend met de KLV kom je snel tot de conclusie dat schijn bedriegt. Hoog op de poten, dat wel, maar de grondspeling is minder riant dan je zou denken. Later op de dag reed collega Capivara de motor in zijn eerste de beste bocht aan de grond, met een sadistische grijns van mij tot gevolg. Ik reed achter hem en zat er al op te wachten... Hoewel je de steuntjes snel aan de grond rijdt is de limiet nog niet bereikt, bij lange na nog niet: de andere motoronderdelen zijn nog ver genoeg van het asfalt verwijderd om rustig door te schrapen. Na een tijdje kun je er zelfs lol aan beleven om de vonkjes te voelen wegspringen onder je laarzen. Tenslotte zijn de verlengstukjes van de voetsteunen makkelijk te vervangen, dus who cares?

Haardspelden en Belgische wegen
Jammer dat je voor een ritje Eifel door hotsend en klotsend België heen moet. Belgie heeft geld uitgetrokken voor het wegennet, maar gezien de collega"s die hun supersports met moeite in bedwang houden is dat nog niet te merken. Hier komt dus het voordeel van de KLV naar voren: omhoog, kuilen, heuvels, slecht gerepareerd wegdek doen "m niets. De KLV walst overal soepel overheen en de bochten zijn het enige waar je je op hoeft te concentreren. Voor de lange doordraaiers kom je power tekort, maar de hele bouw en rij-indruk van de motor nodigt daar niet toe uit. Zelfs met slechts tachtig km per uur krijg je al een grijns op je gezicht! De top van de machine klokten we op 220. Een snelheid van 200 km/u is echt het maximum voor een bocht; de soepele vering wordt dan een nadeel in plaats van een voordeel.

In de bergen
Een ritje naar de Eifel vereist gewoonlijk wat extra bagage: in ieder geval een tent, slaapzak, kleren, kookspullen en wat vrijetijdskleding. Veel motoren zijn niet bagagevriendelijk en vereisen de nodige pak- en zakhoogstandjes.

De KLV1000 echter heeft ruimte zat, desnoods voor de hele groep. Achter het zadel vind je een plateau waar met gemak (zelfs met duo) een krat pils op past. Zelfs zwaar beladen is de motor nog goed in balans. Wel beginnen tegenliggers regelmatig te seinen, omdat de beide koplampen bij zware belading te hoog staan. Met een beetje handigheid is dit natuurlijk makkelijk te verhelpen.