Verslag: Supermotoschool Marcel van Drunen

En zo melden we ons dus op deze bewuste woensdagmorgen op het Midlandcircuit te Lelystad. Een verschil met de vorige keer in Valkenswaard, maar geen verkeerde. Destijds werd er nog gravel in het parcours opgenomen, nu rijden we de hele dag op asfalt. 'Okee mensen, let op, we rijden vandaag dus zónder zijwielen' Meneer in fluojas ziet het al helemaal zittenVoor beginners wel zo fijn. Overigens is Valkenswaard nog wel in gebruik als trainingslocatie, maar vandaag dus eventjes niet. 

Er zijn ook overeenkomsten: de cursus wordt nog net zo Brabants losvast georganiseerd als destijds en de motoren zijn ook nauwelijks veranderd. Nog steeds staat een tiental Yamaha WR450 te wachten op de nietsvermoedende cursist en nog steeds hebben we er onwijs veel zin in.

Daarom wordt er na de gebruikelijke plichtplegingen als aanwezigheidslijsten en een krabbel voor de aansprakelijkheid eerst eens flink theorie gegeven en uit de doeken gedaan wat er vandaag op het programma staat. Dat is nogal wat, want na wennen aan de motor komen de oefeningen. Houding, sturen, schakelen, remmen, alles is anders dan je gewoonlijk gewend bent. ‘Die koppeling, gebruiken we niet. Nee ook niet een beetje, gewoon niét. Bij wegrijden en als je weer tot stilstand komt, anders blijf je er helemaal van af. Begrepen?’ Voordeel is dan weer wel dat we zonder koppeling kunnen opschakelen zoals we dat op sportmotoren ook al zo vaak doen en de slipperclutch doet de rest bij het terugschakelen. Is ook noodzakelijk, Oh kijk nou... gewoon alles goed! Alleen de snelheid kun je niet zien op een foto....want anders krijgen we later nooit het achterwiel aan het glijden. Dat is dan nog wel een klein verschil met destijds, toen hebben we nog geleerd hoe hetzelfde effect met een koppelingshendel kon worden verkregen. Tijden veranderen dus toch iets. Dat remmen is ook een mooie, dat gaat ook anders dan op een wegmotor. ‘Eigenlijk heb je vier remmen: de voorrem, de licht slepende achterrem, de motorrem en de extra wrijving van de glijdende achterband als die opzij sleept. Daar doe je het uiteindelijk voor, met zoveel remvermogen hoef je dus ook pas veel later te remmen dan je anders zou moeten en in een race is dat waar het grootste verschil vandaan komt. Hoe langer je gas open kunt houden, hoe sneller je rondgaat. Toch?’ Er wordt wel aandachtig geluisterd, maar ook is aan de gezichten af te lezen dat er onder de schedel al hard gewerkt wordt. ‘Wacht even, dus we moeten gas dicht, remmen, terugschakelen, insturen en de voet uitsteken… en dat allemaal tegelijk? Hoé dan!?’

Maar voor die vraag aan de orde komt, kunnen we eerst wat losse oefeningen doen. En omkleden, voor wie dat nog niet gedaan heeft. De groep wordt in tweeën gedeeld en met een handvol motoren per groep wordt er begonnen aan de les. Les één: rondjes rijden tot de voetsteun de grond raakt. Mijn favoriet. Of eigenlijk iedereen die het al eens is gelukt, het gaat namelijk om het trucje en de combinatie van een paar dingen. Lukt het je een keer, Zoiets dus. Maar dan nog platter. Instructeur doet even zijn veters vastdan kun je het eindeloos herhalen. Maar goed; belangrijkste: gas constant houden, anders gaat de motor alle kanten op door z’n lange veerwegen.. en kantelen, niet sturen. Dat laatste is misschien nog lastiger, omdat je de hoek om wilt ben je geneigd het stuur te draaien, wat dus precies niet de bedoeling is. Doe je dat, dan wipt de motor je zo over z’n voorwiel heen en da’s nie goed. Hou je het stuur echter netjes, dan draait de motor ook en nog best strak ook. Als laatste komt nog de juiste positie van de binnenste voet (altijd de knie tegen de tank houden en de zool vlak, gewicht erop en ietsje naar voren steken tegen het happen. Laat die zool maar roken, dat boeit niet, als je die poot maar stevig op de aarde zet. En doe je dat allemaal netjes, dan hoor je vanzelf het gerinkel van gefreesd aluminium op asfalt. Oefening geslaagd, door naar de volgende.

Maar wie niet luisteren wil moet maar ... gewoon even zitten en opletten