Zoeken

Test: Supermotard vergelijkingstest

Japanse brigade

22 december 2005
Inhoudsopgave
Test: Supermotard vergelijkingstest
Japanse brigade
Europese atleten
Honda FMX650
Husqarna SM610
KTM 640 LC4
Suzuki DR-Z400SM
Yamaha XT-660X
Vette éénpitters
Beoordeling
Big City
Where the streets have no name
Conclusie
Technische gegevens

Supermotards Superfun

Het doel van een vergelijkingstest als deze (en in principe elke vergelijkingstest) is het ten opzichte van elkaar beoordelen van een x-aantal motoren. Hetgeen op z'n best tot uitvoer wordt gebracht door een x-aantal dagen op stap te gaan met alle kandidaten. Samen rijden, samen vergelijken, praten, rijden, weer praten. En zodoende tot een welonderbouwde conclusie komen. Allemaal leuk en aardig als je zeeën van tijd hebt maar aangezien de meesten van ons zich nog elke dag bij een baas moeten melden om de schoorsteen te laten roken valt dat voor ons niet altijd mee. Zeker niet als je over vijf motoren praat die je onder de meest diverse omstandigheden, waaronder een afgesloten terrein, met elkaar wilt vergelijken. Je moet per slot van rekening maar allemaal tijd hebben. Dus zul je soms uit een ander vaatje moeten tappen. De een ophalen, een dag rijden, snel doorgeven aan een ander en zelf weer een andere fiets gaan rijden. Als een soort stoelendans zullen we maar zeggen, met dat verschil dat de stoelen blijven staan.

Supermotards Superfun
Jongens, wel ff opletten. Netjes dicht bij elkaar door de bocht.

Het verhaal begint als ik me naar Schiphol-Rijk begeef om daar de XT-660X op te halen. Een motor waar ik persoonlijk nogal sceptisch over was, alleen al vanwege het hoge gewicht van 173 kg (droog) wat de fiets volgens de technische gegevens moet wegen. Da"s 12 kg meer dan een nieuwe R6. Om even een vergelijk te maken. Na een eerste rit van ruim 100 km binnendoor naar huis maak ik even de balans op, waarbij datgene wat ik op voorhand had verwacht wordt bevestigd. Prima fiets, maar geen Supermotard. Qua uiterlijk heeft men bij Yamaha echt wel aandacht aan detail besteed, maar met rijden merk je daar zo verdomd weinig van. Of zou dit juist de sterke kracht van de XT-660X zijn? Uiteindelijk was het tempo in deze rit ook weer bovengemiddeld hoog en zou menig supersporter al eerder zijn afgehaakt. Supermotards SuperfunMaar toch, ik weet het niet. Bij een Supermotard gaat mijn eerste gedachte uit naar vette slides, brute wheelies en megastoppies, en vooralsnog is daarvan niets in deze XT-660X terug te vinden. We zijn inmiddels één dag verder als Vincent Burger zich bij mij komt melden. Hij heeft zojuist Honda"s FMX650 opgehaald, de tweede kandidaat van onze vergelijkingstest. Even blabla om vervolgens meteen een stukje lekdijk bij Nieuwegein af te knallen. Het eerste wat me opvalt is hoeveel uitdagender deze FMX is ten opzichte van die XT-660X. Om te beginnen de zithouding, die nét een beetje lager en dankzij het renthal stuur een stuk agressiever is. Qua wendbaarheid zijn de verschillen nihil en komt het op nuance aan. De remmen daarentegen voelen ook weer nét dat tikkie agressiever aan. Maar er zit ook een keerzijde aan de medaille, en dat is in dit geval het motorblok. Daar waar de fiets op zich precies de juiste uitstraling heeft, is het blok zo mak als een bejaard lammetje. En dat is jammer. Wat trouwens niet betekent dat de fiets niet vooruit te branden is, nog altijd lag het tempo boven de 120 km/u op dat stukje Lekdijk. Je zult alleen, wil je dit Supermotards Superfunsoort snelheden erop na willen houden, nagenoeg continue volgas moeten rijden. Hetgeen zich weer vertaald in een hoger brandstofverbruik, maar daarover is alles in het verbruikskader te lezen. Als ik 's avonds thuis de FMX zit te overdenken, gaat de telefoon. Daniëlle Goedhart aan de telefoon. Ze heeft die dag bij B.V. Nimag de DR-Z400SM opgehaald en doet haar eerste relaas over die fiets. "Wat een wijvenfiets is dit zeg!" Pardon? En wat ben jij dan? "Ja, snap ik wel en natuurlijk, ik ben ook een vrouw, maar dat is gewoon mijn eerste mening. Ik had er in eerste instantie dan ook helemaal overheen gekeken, dacht dat het een brommer was." Nou, daar zullen ze bij Suzuki blij mee zijn, met dit soort opmerkingen. Maar verder? "Tsja, wat zal ik ervan zeggen. Om te beginnen was het vrij nieuw voor mij om dit soort motoren te rijden. Ik rijd normaal gesproken alleen in het zand, tenzij ik bijvoorbeeld per motor op vakantie ga. Dus was dit wel even wennen ja. Wat me opviel aan de fiets is dat hij erg gemakkelijk stuurt, erg licht aanvoelt en een mooi stil motorblok heeft. Heel iets anders dan mijn eigen Husky crosser, dat kan ik je wel vertellen. Zo beschaafd, dat je geeneens het idee hebt dat de motor oorspronkelijk zijn roots in de cross cq. enduro heeft gehad. Vandaar ook mijn opmerking: een wijvenmotor".

Honda FMX650
Husqvarna SM610

De klokjes
De onderlinge verschillen voor wat betreft het dashboard hadden niet groter kunnen zijn. Daar waar de Honda nogal erm.. oubollig aandoet, blinkt de Soes juist uit in veelzijdigheid. Sterker nog: wil je bij die fiets eruit halen wat erin zit, zul je toch echt de gebruiksaanwijzing moeten doorlezen, zoveel mogelijkheden biedt het display. Naast dubbele tripmeting kun je namelijk ook laten aftellen in zowel afstand als ook tijd. Schril contrast dus met de Honda, die het met een simpel MT-brommer tellertje moet doen. De Husqvarna is trouwens de enige van de vijf die met een toerenindicator is uitgerust. Daarnaast heeft de Huskie als enige een onderhoudsindicator. Daar staat dan weer tegenover dat de zijstandaard indicator (groen licht) voor verwarring kan zorgen en je alleen met niet-lopende motor door het display kunt scrollen. De KTM behoeft weinig tekst en uitleg. Het display is op veel modellen (waaronder de Superduke, Supermoto en Adventure) terug te vinden. Het is overzichtelijk en geeft alle informatie goed en strak weer. De Yamaha tot slot is, zoals Yamaha gebruikelijk, voorzien van een reserve-dagteller. En dat blijkt in de praktijk toch weer altijd reuze handig te zijn.

KTM 640 LC4
Yamaha XT660X
Suzuki DR-Z400SM
Waren ons nog meer zaken opgevallen? Jawel: de Yamaha heeft als enige een chipkey startonderbreker, de KTM en Honda hebben een normale sleutel. En dan de Huskie en Soes, die moeten het doen met "enduro" achtige contactsloten. Misschien goed genoeg voor in het zand, maar in de stad willen we toch graag een "echt" contactslot. Wel zo veilig.