Test: BMW 2019 R 1250 RT

Knappe jongen die het verschil ziet. Heel knap. Pak Google er maar bij, doe wat je wilt, maar BMW heeft absoluut het minimum aan wijzigingen in het uiterlijk toegepast op de nieuwe 1250. Dus behalve voor de hand liggende zaken als het typeplaatje op de flanken en de nieuwe cilinderkop is er niets, absoluut niets, wat je vertelt dat je aan het rijden bent met het nieuwe toerwapen. 

En toch ziet iedereen het. Sta je net op Scheveningen, na een schijnbaar eindeloze rit door Den Haag door wegopbrekingen en gewoon onwijs veel verkeer (maar wat wil je; op de meest zonnige zaterdag die oktober ooit gezien heeft), word je al direct aangesproken. ‘Hee, is dat die nieuwe? Ja toch?’ en wég is de verrassing. Oke, misschien had ik er niet als een fotograaf omheen moeten Hoezo knie buitenboord belachelijk? D'r zit toch een R in de naam? Wacht, zelfs tweelopen, dat zal het ook wel weggegeven hebben. Want van een bestaand model maak je zulke beelden niet. Tenminste, dat zal de redenatie zijn geweest. Weten zij veel; misschien had ik ‘m net gekocht en was er trots op. Maar het zijn hoe dan ook heel oplettende lezers. Dus als ik vertel voor wie ik werk, weten we alvast zeker dat er twee mensen zijn die op dit verhaal zitten te wachten. 

Maar goed, bracht me wel op een idee. De volgende keer dat we zo’n model tegenkomen, zal ik eens op zoek naar iemand met ’t oude model. Om direct te vergelijken, maar ook om het eens aan een ander te vragen. Want de laatste keer dat ik met een RT reed is alweer een poosje terug. En om dan alle subtiele verschillen op te vangen, da’s pas moeilijk…. 

Nou hebben we tegelijkertijd óók nog een GS meegenomen. Gewoon, omdat het kan. En omdat die ook vernieuwd is, dus dat varkentje kan meteen mee in de was, het sop is nog warm. Maar goed, zo’n GS heb ik wél recent nog mee gereden, dus kan ik de verschillen toch nog een beetje boven water halen. Als ik ze rug aan rug zou kunnen rijden, tenminste. Doe je dat niet, dan moet je van heel goeden huize komen om het nog te kunnen merken. Of veel meer met de 1200 hebben gereden.

Hoe dan ook, kan ik wel de ervaring met de GS vertalen naar de RT. Makkie, want die RT heb ik toch aardig gereden. Het is een toermotor, dus daar moet je mee gaan toeren. Dus hup, pak eens een paar herkenbare plekken! Hupsakee! Waarvan akte.

Nou is alle ophef natuurlijk over dat blok. En hiermee treedt BMW ook toe tot de fabrikanten met rammelnokken, want of je nou een draaiende nokkenas hebt zoals Ducati, een centrifugaal geval als Suzuki of een complete schakelwals zoals BMW, het idee is hetzelfde: optimale vullingsgraad onder alle omstandigheden, inclusief zuinigheid, koppel, respons… noem het maar op. Powerbands zijn iets van vroeger, tegenwoordig moet je áltijd en óveral uit de voeten kunnen. En eigenlijk is het dan raar dat het bij
Je zult echt goed moeten kijken om de verschillen te ontdekken. TFT is wel vet

Inmiddels bekend beeld, de knoppenwinkel bij BMW. Keyless Ride, uiteraard, wie wil er nog een ouderwetse contactsleutel?

Zeiden we het niet? R in de naam, dus radiale remklauwen BMW nog zo lang geduurd heeft. Als er één fabrikant is die z’n reputatie te danken heeft aan ‘vlak’, dan zijn het de Duitsers wel. Of je nou een viercilinder plat legt, een V-twin openvouwt of zes cilinders als een turbine laat lopen, het is allemaal liefst zo vlak mogelijk. En daar komt nu dus ook de vermogensafgifte bij. Je kunt het ook soepel noemen natuurlijk. Of ‘altijd thuis’. En dat laatste, daar gaat het om.

Nou kom je daar rijdend ook wel achter, dat je graag direct power hebt daar waar je het verwacht en als je dat optelt bij het idee ‘toermotor’, dan heb je er een idee bij.

Dus grijpt BMW naar de hippe techniek. Hoe dat werkt is kort geleden al uitgelegd bij de GS, óf het werkt is punt twee. Of anders gezegd, of het altíjd werkt. Nog meer dan de GS is de RT echt een toermotor, met de bijbehorende doelgroep. Die gaan niet moeilijk doen, gaan niet offroad, gaan niet ‘oneigenlijk’ rijden, die willen het liefst gewoon de koffers volgooien en gaan. En gaan… paar dagen snelweg, dagje wijn proeven, dag N-wegen, dan de bergen. Nieuwe mindset en herhalen. Slingers, passen en echte espresso, maar vooral: reizen. Daarbij zijn de RT rijders eerlijker dan de GS-rijder; die doen exact hetzelfde maar bluffen vaak nog dat ze ruig bezig zijn. Nergens voor nodig, als je toch nooit naast het asfalt rijdt, is een RT zelfs een betere keus. Maar ja.