Zoeken

Test: Aprilia Shiver 900

Druk segment

8 september 2017

Suzuki GSX-S 750, Kawasaki Z900, Triumph Street Triple, Yamaha MT09, Ducati Monster: medium naakt fungeert al jaren als fundament in de modellenlijn van menig fabrikant. De logische spelers staan hierboven al vermeld; daar is voldoende marketingbudget tegenaan gesmeten om ze vol op V-Twins bokkig en dus niks voor in de stad? Dat dacht ik dus ook, tot nu...het netvlies van de motorrijder te projecteren. En dan ineens volgt het nieuws dat Aprilia de Shiver 750 een stevige update heeft gegeven. Vervolgens dan denk je ‘verrek, die was er óók nog natuurlijk!’  Zeker geen slechte machine, maar toch veroordeeld geweest tot een bestaan als model-in-de-marge van de grote namen. En waar die grote namen allemaal alweer een generatie verder zijn, klopt nu dus ook Aprilia aan de deur om te melden dat hun Shiver wel degelijk nog bestaat en daarbij door is ontwikkeld om een robbertje mee te kunnen knokken in dit drukbezochte stukje markt.

Goed, vanuit vertrekpunt 750 zijn we na een kleine machinekuur doorontwikkeld naar 900 cc, om een beetje bij te blijven bij de rest. En omdat Aprilia toch een wat klein en eigenwijs merk is, zien we dat die grotere longinhoud niet heeft geresulteerd in meer pk’s, maar in een soepeler motorkarakter met meer koppel: van 82 Nm naar 90 Nm bij een lager toerental. Ook niet onbelangrijk: de Italiaan heeft nu dus ook het Euro-4 certificaat, zodat je er ook in de toekomst gewoon mee mag rondrijden. Het blok levert dus onveranderd 70 kW, 95 pk en dat is in het segment niet overdreven veel. Wel is het met dit vermogen mogelijk om een 35 kW-variant te bestellen, fijn voor de A2-generatie.

Door naar de rest van de lijst, want Aprilia heeft méér aangepakt dan de 90-graden twin. We beginnen aan de achterzijde, waar de dempers onder het kontje nu zijn voorzien van opvallende schoteltjes voor de openingen. Apart, en bedoeld om eventueel omhoog wervelende uitlaatgassen tijdig af te laten buigen, zodat ze niet in de buurt van rijder en passagier kunnen komen, aldus de charmante Aprilia PR-dame. We zullen alert onze neus in de gaten houden… Gelukkig is het nooit écht druk in ScheveningenHet kontje is verder mooi kort gehouden terwijl de duo zowaar redelijk wat plaats voor een passagier biedt. Even onthouden in deze klasse. Dan door naar de voorzijde waar tank, zijpanelen en voorspatbord meteen opgefrist zijn. Niets mis mee, zeker in de wit-zwart-rode kleurcombi die wij onder de kont hebben. Frivool, goed van proportie en niet over-the-top. Laat dat ontwerpen maar aan Italianen over. Nog iets leuks: De Shiver heeft inmiddels het kleurendashboard van grote broers RSV en Tuono overgenomen en dat levert echt een schitterend dashboard op. Superhelder en duidelijk, met gave (zelf instelbare) shiftlights en een hele rits handig te bedienen instellingen. Ook handig: als het donker wordt, spring hij automatisch in de nachtstand.

Komen we meteen bij een stevig pluspunt van de Shiver, want zeker gezien de prijs van fors onder de 10 mille, is de 900 voorzien van een flinke dosis digitale spielerei. Zo is-ie voorzien van een instelbare tractiecontrole en kun je kiezen uit drie verschillende rijmodi: Tour, Sport en Rain, waarbij in het laatste geval ook de power wordt teruggeschroefd naar 70 pk. Daarbij is de bediening kinderlijk eenvoudig: met één knop op de linker stuurhelft bestier je alle instellingen. Heel handig. Die drie rijmodi zijn overigens heel bruikbaar: Tour is prima voor negentig procent van de tijd; Sport is lekker hitsig voor bochtjes krullen in de Ardennen en Rain is fijn om achter de hand te hebben voor als het écht herfstig baggerweer is. In alle gevallen heb je daarbij in principe genoeg aan het eerste standje van de tractiecontrole. Die laat lekker spelen lang toe zonder in te grijpen, maar bij een onbedoelde wheelie is’ ie duidelijk en onverbiddelijk. En ja, voor als je daar wel trek in hebt: hij kan ook uit.