Test: MASH Adventure 400

Eindelijk een fabrikant die het snapt. Niet iedereen heeft 20 mille in de la liggen voor een allroad. Waarbij ook gezegd moet worden dat de meeste allroads helemaal geen allroads zijn. Ze zijn te dik en te zwaar om het terrein mee in te gaan. Lichte reis-enduro's - zeker met A2-rijbewijskwalificatie - zijn zeldzaam. Eigenlijk is er maar een: de Yamaha XT660 Ténéré. Maar die kost zonder koffers al €8.499,-, in World Crosser uitvoering met koffers en ABS €10.499,-. Dan heb je natuurlijk nog de lichte allroads als de Honda CRF250 en de Kawasaki KLE250, net boven de 5 mille, maar die zijn niet geschikt om er koffers aan te hangen en zijn qua zitcomfort toch net te smal. Koffers kunnen weer wel op de Honda CB500X, maar dat is toch meer een wegmotor met allroad-schmink, met 196 kg rijklaar ook een tikje te zwaar voor echt offroad avontuur. En laten we wel wezen, de CB500X kost zonder koffers al 6.999,-. Met koffers mag je daar zeker een honderd of zes bij optellen. De 151 kg lichte Mash 400 kost inclusief aluminium koffers, bagagerek en hoge toerruit slechts 5.995,-.

Mash duikt met de Adventure 400 dus in een marktsegment dat door de grote merken totaal vergeten is. Want het is wel een echte allroad. Hij heeft voor een veerweg van 210 mm, achter 200 mm. Hij heeft een grote 90/90-21 voorband en een eveneens flinke 130/80-18 achterband, om goed over oneffenheden te rollen. De bodemvrijheid is met 260 mm riant. De voetsteunen zijn breed en kartelig voor goede grip als je staand, het stuur is breed en hoog genoeg om het staand vast te pakken. De uitlaat loopt boven het blok langs en niet onder het blok, waar hij rotsblokken tegen zou kunnen komen. Het motorblok wordt beschermd door de framebuizen en door een kunststof beschermplaat. Het luchtfilter is via het linker zijdeksel gemakkelijk te bereiken voor een snelle wissel na een stoffige dag, het oliefiltertje van het dry-sump smeersysteem is via twee boutjes aan de rechterkant snel te wisselen. De Unison spaakwielen hebben een extra "ventielgat", waarin je een bandenklem kunt vastzetten als je echte offroadbanden zou monteren, die je met lage bandenspanning gebruikt. Er is over nagedacht...

Hoe kan Mash zo'n veelzijdige machine zo goedkoop neerzetten? Heel eenvoudig, doordat de Franse "fabrikant" van Mash, Sima, de machines in China laat maken. Of om het precies te zeggen, is het een omgestickerde Shineray Kougar 400R, gemaakt in Hangu Town in district Chongqing. Daar waar werknemers tevreden zijn met een handje rijst, wat de prijs van zo'n machine aardig drukt. En wie denkt dat er uit China alleen slecht afgewerkte prut komt, die moet toch eens even goed om deze Mash heen lopen. De motorfiets heeft een moderne styling met een snavel, zoals een V-Strom XT of een BMW GS. De vormgeving is gewoon mooi, de bestickering maakt hem stijlvol. Hij heeft een conisch gevormd, a 
Mocht je nog nooit van Fast Ace vering hebben gehoord, geen schande, het is vering uit Taiwan

Grote 19 liter tank, alleen jammer dat 'ie bij 10 liter al op reserve gaat
 
De 297cc eencilinder levert 29 pk. Oogt trouwens best volwassenluminium stuur met crossbar, een digitaal dashboard met brandstofmeter, klok en tripmeter, een analoge toerenteller en daarboven een beugel voor je navigatie. Hij heeft standaard handkappen die ietwat wiebelig zijn, maar je wel beschermen tegen takken als je offroad rijdt. De hoekige uitlaatjes zijn leuk, het bagagerek is ook mooi vormgegeven, net als het rempedaal. Het koppelingspedaal heeft een scharnierend uiteinde. De achterbrug is niet van rechte, geëxtrudeerde buis, maar van mooi gevormd aluminium. De achterschokdemper wordt bediend via een linksysteem. En de schokdemper zelf is een juweeltje om te zien: een volledig instelbare, veelkleurig monoschokdemper met piggy-back reservoir en rode accenten. De 43mm voorvork, eveneens van FastAce Performance, heeft fraaie geanodiseerde knoppen onderaan voor het afstellen van de uitgaande demping.

Als er al iets aan te merken is op de afwerking, dan is het dat de bevestigingsbout van het zadel dwars door de bekleding heen gaat en dat de aluminium koffers en hun slotjes nogal fragiel zijn. Met lading in de koffers moet je trouwens goed uitkijken waar je de motor neerzet, want hij staat normaal al erg rechtop op de zijstandaard. Met belading in de koffers staat hij al gauw op kantelen. De koffers zijn trouwens ook niet waterdicht, maar dat claimt Mash ook niet. Ze lijken trouwens verdacht veel op Trax koffers, maar dat mag je verwachten van de Volksrepubliek Xerox. Ze zien er in elk geval leuk en wereldreizerig uit en ze maken de motor niet te breed, hoewel er toch 40 liter per koffer in gaat. Daar kunnen gerenommeerde merken dan weer iets van leren. Verder is de vraag natuurlijk: is het alles goud wat er blinkt? Vering kan er prachtig uit zien, maar het gaat natuurlijk om wat er aan de binnenkant gebeurt, waar je niet in kunt kijken. En ook dat valt dan weer reuze mee. Tenminste, nadat ik wat aan de diverse stelschroeven had gedraaid. De ingaande demping stond voor en achter volkomen dicht, waardoor de wielen moeite hadden het asfalt te volgen en de vering ook erg stug leek, omdat-ie onderin bleef hangen. Vooral voor, waar het voelde alsof de voorvork gevuld was met vloeibaar schuurmiddel in plaats van olie. Hij had de stick-slip van een vliegenstrip. Bleek dus weer mee te vallen, al bleef hij een tikje stug aanvoelen omdat de dempingsschroef van de linker vorkpoot muurvast zat. Welke onverlaat... Nou ja, tijdens het rijden voelde de vering na het afstellen in elk geval best aardig. Voor een tikje stug en hobbelig op slecht wegdek, maar dat geeft ook een beetje feedback. Op de dijken naar Pannerden had ik in elk geval weinig over het comfort te klagen. Hobbels worden met de snelheden die de dijken en de Mash toelaten goed geabsorbeerd en de machine deint niet, waardoor je controle houdt en je er toch snel op thuis voelt. En offroad valt het helemaal mee. De ruime mate van demping zorgt er dan juist voor dat de voorvork niet doorslaat en dat de motor tamelijk strak blijft.