Test: Yamaha NMAX 125

Dankzij de enorme wendbaarheid is de NMAX 125 een heerlijk stadsfietsje. Hij is razendvlot en heel gemakkelijk in de bediening. Natuurlijk heeft hij een automatische CVT-transmissie, die zorgt dat je bij de acceleratie het meeste effect hebt van het koppel, dat de NMAX uit de beperkte cilinderinhoud weet te sleuren. Met een boring x slag van 52 x 58,7 mm en vier kleppen, die door een enkele bovenliggende nokkenas worden bediend, weet het vloeistofgekoelde eenpittertje 11.7 Nm bij 7.250 tpm aan de krukas te brengen. En daarmee brul je dan toch heel vlot naar de 80 km/uur, waarbij ook opvalt dat het injectiesysteem een lekker directe, maar goed beheersbare gasreactie opwekt. Niet heel moeilijk natuurlijk, want het is nou niet zo dat de straattegels je om de oren vliegen als je het gas ineens helemaal open draait.

Het blijft een 125 en dat is helaas ook te merken aan de topsnelheid. Ik heb 114 gehaald, met de wind in de rug, de zon in de uitlaat en een flauw hellinkje naar beneden. Normaal is 105 km/uur de grens, windkracht 3 tegen doet de top dalen naar 96 km/uur. Je mist met een 125cc-machine - elke 125cc-machine - gewoon de broodnodige punch om even vóór een vrachtwagen in te voegen of om een vrachtwagen voorbij te komen, als je na het slipstreampje naar links gaat en zelf tegen de wind moet opboksen. Automobilisten achter je begrijpen dat niet. Het is de vloek waarmee iemand met het A1-rijbewijs moet leven. Een rijbewijs waarmee je de snelweg o 
De enkelzuiger remmetjes brengen de XMAX tijdig tot stand, en met ABS. Stil is 'ie wel
 
Het zadel is best comfortabel, de vering is een goed compromis tussen comfort en stabiliteitp mag met een motor die daar eigenlijk niet toe in staat is. De regeringsfunctionaris die denkt dat hij de veiligheid met deze rijbewijsklasse een dienst heeft bewezen, moet zich laten nakijken.

Lekker zuinig

Maar goed, Yamaha kan het niet helpen dat de A1 klasse en het hele huidige stappenrijbewijs is verzonnen door een stel Europese idioten met een verkeersfobie. Als motormerk moet Yamaha proberen de slachtoffers van die idioten toch een leuk, veilig en aantrekkelijk voertuig te bieden en wat dat betreft hebben ze knap werk geleverd. De eenpitter levert een lekkere acceleratie en een topvermogen van 9.0 kW bij 7.500 tpm. Er zijn concurrenten die dat bij lange na niet halen uit 125cc. En er zou iets meer uit te halen zijn - 11 kW is voor het A1 rijbewijs het maximum - maar er zijn ook nog belangrijke eigenschappen als levensduur, NVH (Noise, Vibration and Harshness, oftewel een geciviliseerde, trillingsvrije motorloop) en brandstofverbruik.

Yamaha heeft er duidelijk voor gekozen om op die punten te scoren en dat is te merken. Het blok loopt zijdezacht, snort lekker onder je als je op de buitenwegen zit en verbruikt weinig benzine in de WMTC-Rijcyclus. Helaas rijd ik in de praktijk geen WMTC-rijcyclus, dus 1 op 46 haal ik niet. Maar in gemengd verkeer haalde ik ruim 1:30 en dat betekent dat je toch zo'n 180 km uit het 6,6 litertankje kunt halen. Dan sta je aan de pomp wel mooi iedereen uit te lachen...