Test Moto Guzzi Special editions

Geeft allemaal niks, onderhuids zijn we allemaal hetzelfde en ieder heeft nou eenmaal zijn eigen smaak. En dáár gaat het nu om: Moto Guzzi wil graag even aandacht voor het volgende: het enorm brede scala aan accessoires –uit eigen huis- kant en klaar voor de gehele V7 lijn, of je er nu eentje nieuw wilt kopen of al een paar jaar dolgelukkig ermee rondrijdt. WLeuk hoor, laten ze ons zelf zo'n ding in elkaar zetten. Nu weet ik waarom ik altijd zo'n formulier moet ondertekenenant, zo beweert Moto Guzzi zelf, geen motor die zich zo leent voor een persoonlijke touch dan de V7.

Dat begint natuurlijk al bij de basis: al op de assemblagelijn kan de keus gemaakt worden voor de Stone, Racer en Classic. Ook een soort variaties op een thema, in alle gevallen blijven motorblok, rijwielgedeelte en elektronica gelijk. Enige verschil is het uiterlijk en daarvoor biedt de fabriek nu de gelegenheid dat zelf samen te stellen en in welke mate. Dat laatste is ook een klein beetje belangrijk, want in tegenstelling tot hoe het misschien over kan komen zijn het géén complete kits. De getoonde stijlen zijn het mógelijke resultaat van slim combineren van beschikbare onderdelen, maar het is niet, men herhaalt, niet verplicht.

De Moto Guzzi V7 kennen we inmiddels al een tijdje als een hedendaagse klassieker. En met recht, want het is zo’n beetje de meest eerlijke, meest basic machine die je je kunt voorstellen. Retro uiteraard, maar Guzzi. En dat gaat nou eenmaal heel goed samen. Het merk is nog altijd diepgeworteld in Mandello del Lario, een dorp met een van de minst praktische infrastructuur voor industrie als een motorenfabriek. Maar het hoort, het wordt geaccepteerd, nee, het móet zelfs, als het aan de inwoners van Mandello ligt. Precies hier ligt elk jaar van Moto Guzzi’s historie sinds het allereerste begin in 1921. Die sfeer, die uitstraling, is precies wat de V7 ademt. Nou is de motor weliswaar klassiek of retro, maar niet ouderwets. Dus heeft het ding onderhuids gewoon injectie, ABS en sinds een jaar zelfs tractiecontrole. Voor de rest is de machine zo ongecompliceerd als ‘ie zou moeten zijn en is iedereen olijk en tevree.

Doodeng dit...

En met een motor als dit en de trend van vandaag hoor je er dan per direct al helemaal bij. Je neemt een saai ding, vertimmert en versleutelt er het een en ander aan en je hebt een koning van een zelfgemaakte custom. Vermogen telt niet, plezier veel meer. En slimme mensen springen daar op in. N 
Wat je ook zou willen, het bestaat en is leverbaar. Van kapsjes tot tasjes, noem maar op

..en gelijk hebben ze. Mooi spul ook trouwens, best wel kwaliteit.iet per se uit commerciële overwegingen, maar soms gebeuren dingen gewoon uit passie. Al valt het voor Moto Guzzi natuurlijk wel te zeggen dat ze er ook niet op verliezen hoeven… het blijft natuurlijk wel geld kosten. Wat ze hebben gedaan is eigenlijk nog mooier: dezelfde designers die de motor in de basis al hebben gemaakt en ontworpen, zijn direct dóórgegaan met ontwerpen en hebben dus in exact dezelfde gedachtelijn een hele stapel aan spullen ontworpen. Dus je weet al bij voorbaat al zeker dat het past, zowel uiterlijk als ook daadwerkelijk op de motor.

Heel doordacht zien zij hun eigen V7 namelijk niet per se als vast product, als wel als platform, of als basis om op verder te gaan. En daarom is en wordt er hard gewerkt aan een heel breed scala aan accessoires, bijna buitenproportioneel veel. Voor een motor die slechts in heel bescheiden aantallen geproduceerd wordt en met standaard al enkele te kiezen opties, is de lijst uitzonderlijk. En niet alleen dat, er wordt niet eindeloos moeilijk gedaan over honderden uitlaattypes of afwerkingen of tien pagina’s verchroomde boutjes, we hebben het over échte, duidelijk andere zaken. Zadels, uitlaten, tassen, spatborden, velgen, dat werk.

Zit die uitlaat nog? En m'n voetsteun? Heb ik het gas thuis eigenlijk wel uitgedraaid?