Test: Honda 2015 Crossrunner

Dat je op de nieuwe Crossrunner een beter contact met de motor hebt betaalt zich prima uit op de soms krappe en soms ruimgevormde bochtige wegen in het acherland van de Costa del Sol, waar de fiets door Honda werd gepresenteerd. Gooi je been over de Crossrunner en het voelt direct goed en vertrouwd, wat in het verleden wel anders was. Sterker, de nieuwe Crossrunner heeft bochtenwerk licht en eenvoudig gemaakt: zonder veel kracht kan de motor op een oor worden gelegd, moeiteloos op bochtige wegen worden omgegooid en door krappe bochten worden gestuurd. De op comfort afgestemde vering bieden een uitstekende comfort, ook als over asfalt van mindere kwaliteit wordt gestuurd. Voor wie het wat strakker wenst kan de uitgaande demping zowel voor als achter wat dichter worden gezet en de veervoorspanning verhoogd, wat bij de achterveer nu hydraulisch wordt gedaan. Met de vering in de strakkere stand is ook bij sportief genomen snelle bochten evenals rechtuit geen onrust in het rijwielgedeelte te ontdekken.

Het rijgenot wordt gecompleteerd door de karaktervolle aandrijving van de Crossrunner, vooral als bij het vernieuwde VTEC systeem onder duidelijke toename van het markante V4 geluid alle vier de kleppen nadrukkelijk aan het werk worden gezet. Zoals gezegd heeft Honda veel aandacht aan het overgangsgebied besteed, waardoor dit nu minder abrupt en direct is en er minder onrust in het rijwielgedeelte ontstaat. Enkel als het gas ineens vol open of dicht wordt gedraaid is een lichte storende gasreactie te bespeuren, maar buiten dat reageert de Crossrunner prima op het gas. Onder de 4.000 toeren is er niet al te veel actie te bespeuren, maar daarboven gaat de Crossrunner er al lekker vandoor. En wordt de motor té enthousiast aan het werk gezet, dan grijpt de in twee standen instelbare tractiecontrole in en wordt het vermogen afgeroomd, wat in het display aan een flikkerend oranje licht te herkennen is.

Het vernieuwde remsysteem past ook prima bij het sportievere gedrag van de fiets. De radiaal gemonteerde vierzuiger remklauwen en 310 mm remschijven voor en enkele 256 mm schijf achter met tweezuiger remklauw worden niet meer door middel van Combined-ABS geactiveerd, maar werken nu los van elkaar. Met als resultaat een veel beter te doseren drukpunt, wat in combinatie met het laat ingrijpende ABS late remacties voor de bocht ten goede is gekomen. En dat is misschien nog wel het grootste verschil met de eerste Crossrunner, die bij sportief remmen alles behalve het goede wilde doen. Ook als nu in de bocht moet worden geremd is het opstelmoment van de Pirelli Scorpion Trail banden minimaal.

Het display is compleet vernieuwd, net als het windscherm dat echter helaas niet in hoogte instelbaar is. Voor motorrijders tot 1.75 meter is de windbescherming waarschijnlijk wel oké, maar de grotere motorrijders onder ons zitten met de kop direct in de wind, met alle herrie tot gevolg. Het volledige LCD-display oogt overzichtelijk en is goed afleesbaar, en is nu bovendien van een versnellingsindicator voorzien. Daarnaast is de stand van de in vijf standen instelbare handvatverwarming in het display af te lezen. Via knopjes kan door het menu worden gescrold, maar helaas moet daarvoor wel de linkerarm worden gesterkt. Bediening op het stuur zou zondermeer beter zijn geweest. Daar staat tegenover dat de Crossrunner met automatisch uitschakelende knipperlichten is uitgerust.