Test: Yamaha Fazer8 GT

Bepakt voor de trip van vijf dagen zetten we koers naar het Thüringerwald, een bebost middelgebergte in het midden van Duitsland dat zich uitstrekt over een gebied van 120 bij 35 kilometer. Het Thüringerwald staat bekend als het geografische groene hart van Duitsland, waar met de Wartburg en de Rennsteig de beroemste burcht en het beroemste wandelpad van onze Oosterburen is terug te vinden. Ideaal terrein dus om een paar dagen heerlijk te sturen. Fraai voor als je op vakantie bent, maar voor een paar dagen sturen zijn de uiteindelijk toch de heerlijke slingerwegen waar ’t allemaal om draait.

Voor wat de rij-eigenschappen betreft is er amper verschil tussen deze GT en de standaard fiets te ontdekken. De Fazer8 doet –net als de FZ8- precies wat je van ‘m mag verwachten en geeft je veel vertrouwen, en dat is deze Fazer8 GT niet anders. Hoewel qua ergonomie (behalve de remhendel) niets instelbaar is, is de zit van de fiets zondermeer goed te noemen. De plaatsing van het stuur en de voetsteunen is goed gekozen, waardoor je in een licht sportieve zithouding naar voren zit. Perfect voor mijn lichaamslengte van 1,78 mtr en ook de knieën sluiten goed aan tegen de tank. Dankzij het brede stuur is de zit toch ontspannen, waardoor moeiteloos de nodige kilometers kunnen worden afgelegd.

Op de snelweg is het betere comfort van de nu complete stroomlijn en de verhoogde ruit goed te merken, een kruissnelheid van 160 km/u draait de Fazer zijn hand niet voor om. Weg van de snelweg wordt het echter een ander verhaal, bij een toeristisch tempo binnendoor wordt het steeds warmer rond ons kruis, wat erg verbazingwekkend is. Bij onze vorige ontmoetingen met de Fazer8 en FZ8 was ons dat totaal niet opgevallen. Nu waren tijdens onze test in het Thüringerwald wel met temperaturen tot 25° verwend, wat niet alleen ongekend was voor de tijd van het jaar maar ook een flink stuk warmer dan onze vorige testen vroeg in het jaar. Echter, ook de onderkuip zou best wel eens een aandeel in de kruisverwarming kunnen hebben gehad. In tegenstelling tot de Fazer8 wordt de warmte van het motorblok bij deze GT via de stroomlijn afgevoerd, waar dit bij de standaard versie de wijde wereld in kan gaan.

Dankzij het lage zwaartepunt en het brede stuur is de Fazer8 erg gemakkelijk te rijden. De fiets volgt keurig de aanwijzingen van z’n berijder op en geeft je snel een vertrouwd gevoel. Inderdaad, precies als de FZ8 en Fazer8. De SW-Motech zadeltassen hebben wat dat betreft geen merkbare invloed op het stuurgedrag, ook niet indien vol bepakt. Qua vering is Fazer8 redelijk zacht afgesteld, waardoor bij extreem knallen de grens al snel wordt aangegeven. Dat wil zeggen; de denkbare grens, want dan nog heeft de fiets veel reserve en  
Een tankpad mocht uiteraard ook niet ontbreken. Ook de middenbok is een handige accessoire, jammer dat een achterspatbord ontbreekt. Scheelt een hoop poetswerk en je achterveer zal er ook gelukkig mee zijn

Zeg duurt dat nog lang? Niet dat ik iets tegen gekookte eitjes heb, maar dan wel die voor het ontbijt... 
 
Op de afwerking is weinig aan te merken. Ook de onderkuip sluit naadloos aan. De stoppers van de Fazer8 zijn niet agressief en weten voldoende vertraging te realiserenzal je het wel heel erg bont willen maken voordat de pijp door de Yammie aan Maarten wordt gegeven. Voordeel van de zachte vering is wel dat oneffenheden goed worden geabsorbeerd, maar vooral de achterkant zakt erg in zodra een duopassagier is opgestapt. Dat hadden we bij eerdere testen al opgemerkt, maar het wordt bij deze Fazer8 GT nog eens extra versterkt doordat in de zadeltassen ook nog eens de nodige kilo’s kunnen worden meegesleept. Nu is bij de fiets wel de veervoorspanning van de achterveer in te stellen, maar daarvoor zal je wel met de onhandige haaksleutel te veld moeten gaan. En dat is niet handig, als je voor die sportieve trip met duo-passagier snel even je veervoorspanning wilt verhogen.

Het 106 pk sterke motorblok pakt goed op en heeft een uitgesmeerde vermogensafgifte, maar als rijdend op deellast tussen de vijf- en zesenhalfduizend toeren het gas snel wordt opengedraaid reageert de fiets trager en ietwat geknepen ten opzichte van wat je zou verwachten. Bij even snel een auto inhalen is terugschakelen een betere optie, wat ‘ie trouwens wel probleemloos doet. De versnellingsbak schakelt direct en is erg trefzeker, waarbij de koppeling licht te bedienen is. Toch is die kleine dip in het middengebied jammer, want behoudens dat is de motor wel degelijk schakellui te rijden. Vol op het gas is van de dip nog maar weinig te merken en wordt je verwend met een sterk zeulend blok dat vanaf 4.000 goed oppakt om bij 6.500 toeren voelbaar sterker te worden. Bij 8.000 toeren komt daar nog een schepje bovenop, maar een écht eindschot ontbreekt waardoor je niet snel in het 5-cijferige toerengebied zult bivakkeren.