Introdutie: Ducati Multistrada 1200 S Touring

Ik neem plaats op het 850 mm hoge zadel. De 2013 Multistrada 1200 S Touring staat een straat verwijderd van het Guggenheim Museum in Bilbao en dus zullen ons we tijdens spitsuur eerst een weg uit de hoofstad van het Baskenland moeten banen. Voordat de motor op contact is gezet staat de Ducati Skyhook Suspension in zijn hardste veer-stand, wat vergelijkbaar is met de Sport-modus, als veiligheidsmaatregel mochten om wat voor reden dan ook alle systemen uitvallen. Om deze reden zal de fiets in de showroom niet als de meest comfortabele Multistrada worden ervaren, maar dat veranderd snel zodra de motor wordt gestart en de vering zich naar de vooringestelde rij-modus aanpast en daarmee - al naar gelang - een stuk zachter wordt.

Plaatsgenomen op het zadel van de 2013 Multistrada wordt duidelijk dat Ducati veel aandacht aan ergonomie heeft besteed. Aan de zithouding, waar bij de ontwikkeling van de eerste Multistrada 1200 een intensieve studie met zowel CAD ontwerpen als herhaaldelijk testen van prototypes was vooraf gegaan, heeft Ducati geen veranderingen doorgevoerd. De motor zit nog steeds erg ruim en comfortabel en de Adventure-stijl handkappen weten de wind goed uit mijn handen te houden. Bovendien is de Multistrada standaard voorzien van handvat verwarming, maar op deze prettige ochtend hoeven we daar geen gebruik van te maken. Oké, het ziet er misschien als een Duitse legerhelm uit, maar...We draaien de snelweg op en zetten koers richting de kust, wat mij de gelegenheid geeft het nieuwe ‘druk-en-glij’ verstelbare windscherm eens uit te proberen. Hoewel de kuipruit slechts twee standen kent, omhoog en omlaag, is het een innovatieve mechanische oplossing die een stuk gemakkelijk in gebruik is vergeleken met het oude model. De ruit is bovendien hoger en breder, waardoor we op de snelweg nog  beter uit de wind worden gehouden. Daarnaast heeft Ducati ook de vergrootte opbergruimte in de kuip verbeterd, door deze van een handschoenvriendelijk ‘druk-druk’ klepje te voorzien. Onder het zadel is drie liter opbergruimte voorzien, en bovendien is aan beide zijden van het zadel een 12-volt aansluiting aangebracht. Tot slot is de nieuwe Multistrada van een nieuwe koplamp terug te vinden, die nu deels met LED-verlichting is uitgevoerd; het grote licht is hetzelfde gebleven, maar bij klein licht is – net als bij de Panigale – nu LED-verlichting toegepast.

Net als het eerste model heeft ook het 2013 vier verschillende basisinstellingen; Sport, Tour, Urban en Enduro. De Urban modus is een optie die je als voorzichtige motorrijder in de stad zou kunnen kiezen, maar voor mij voelt het meer als een regen-modus dankzij een té veel ingrijpend traction control en het beperkte vermogen van 100 pk. We beginnen de dag dan ook in de Sport-modus. Opmerkelijk is hoe weinig de motor in z’n vering duikt zodra het anker flink wordt uitgegooid, of hoe weinig de motor lift als er flink wordt opgetrokken. H
Na het ultramoderne kleurendisplay van de Panigale hadden we bij de 2013 Multistrada 1200 wel iets moderners verwacht. Het in samenspraak met Sachs ontwikkelde Skyhook systeem is zondermeer subliem

Is dat knallen of is dat knallen...

Meer koppel en minder verbruik, het tweede generatie Testastretta 11º DS motorblok is flink verbeterd. Het ABS is nu in 3 standen instelbaar en kan daarnaast worden uitgezetet doet nog haast het meest denken aan BMW’s Para- en Telelever systeem, maar dan comfortabeler en gerealiseerd met een conventionele voorvork en achtershock. Nu hoor ik je al denken dat de Sachs vering allesbehalve conventioneel is, en dat is helemaal correct daar de 48 mm Sachs upside down en achtershock worden geregeld door het Ducati Skyhook Suspension systeem, wat een semi-actief veersysteem is dat door middel van elektronica en ingewikkelde algoritmen wordt aangestuurd.

Nu zouden we alleen al een apart hoofdstuk aan deze techniek kunnen wijden, maar niet in de laatste plaats omdat het ook onze pet te boven gaat hebben we het in een notendop voor je samengevat. Het Skyhook veersysteem heeft als doel je als rijder continue op dezelfde positie te houden en je als het ware door de lucht te laten zweven, en maakt daarvoor gebruik van sensoren op het afgeveerde en onafgeveerde deel van de fiets en een denkbeeldig punt boven de fiets. Door continue de afstand van het punt tot de sensoren te berekenen is het systeem in staat daar daadwerkelijk in te slagen. Sachs heeft met het Skyhook systeem  goed werk afgeleverd, wat vooral blijkt als bijvoorbeeld een verkeersdrempel wordt genomen of over slecht wegdek wordt gereden. Waar in het verleden je op een hevige veerbeweging en een doorslaande voorvork zou worden getrakteerd, maar daar is ditmaal geen sprake van. Bovendien is de vering via het DSS nog aan te passen, met plus of min twee stappen om de vering harder of zachter dan de standaard setting in te stellen. Wanneer je rijdt met volle bagage en duopassagier, dan kun je eenvoudig de instelling in het LCD scherm kiezen en Skyhook zal de rest voor je doen.