Test: Triumph Sprint GT

Het is alweer elf jaar geleden dat Triumph de Sprint ST lanceerde, als vervanger van de Sprint 900. De motor werd aangedreven door dezelfde 955cc grote driecilinder die ook dienst deed in de Speed Triple en T595 Daytona, en was in feite een toursportieve variant op die sportievere Daytona. Met de motor zette Triumph de aanval in op Honda’s populaire VFR800, en niet onverdienstelijk.  Vijf jaar geleden onderging de motor zijn eerste modificatie en kreeg daarbij, naast de nieuwe 1050cc driecilinder, een compleet nieuw uiterlijk aangemeten. Een nieuw smoelwerk met breed uitgemeten koplamp en een fris kontje met hooggeplaatste einddemper waren de kenmerkende designdetails van de nieuwe fiets, terwijl het herontworpen frame een kortere wielbasis kende. Daarnaast werd het instrumentarium gemoderniseerd en kreeg de fiets – geheel volgens de trend – LED verlichting aangemeten.

Vijf jaar lang bleef de fiets nagenoeg ongewijzigd in productie, en nam daarbij al die tijd een niet onaardig aandeel in de verkopen van Triumph, in eigen land was de fiets jarenlang de best verkochte toursport. Hetgeen op zich niet eens zó vreemd was, per slot van rekening zijn Britten nog chauvinistischer als Les Francais wanneer het op auto’s en motoren aankomt. British rule, en dus ging het eiland massaal aan de Sprint ST, daar waar in Europa de fiets flinke concurrentie te duchten had in Honda’s VFR800, die vanaf dag één als de grote concurrent van de Britten werd gezien. Triumph had de Japanse evergreen echter goed bestudeert en wist in menig vergelijk de tere zieltjes van de Europese journaille voor zich te winnen.

Toch bleef het bij de Britten knagen dat men geen echte tourder in het gamma had zitten. De Sprint ST werd weliswaar als toursportief bestempeld, maar men miste een fiets waarmee de groottoerist kon worden verwend. Een fiets die van alle gemakken zou zijn voorzien, waarmee je met gemak die naar Zwitserland verhuisde achterneef zou kunnen bezoeken én die bovendien over een berg aan opbergruimte zou beschikken. Dat waren namelijk de wensen van de toursportieve klant, zo had het onderzoek Triumph geleerd. En dus werd werk gemaakt van een meer toeristische variant op de Sprint ST, die de afgelopen zomer onder de naam Sprint GT voor het eerst het levenslicht zag. De neus werd wat verfrist, de wielbasis werd met acht centimeter verlengd, het uitlaatsysteem ging vanuit het kontje weer terug naar langs de zijkant en de motor kreeg standaard twee 31 liter zijkoffers aangemeten, die zonder twijfel fraai in het ontwerp werden geïntegreerd. Ook zonder koffers misstaat het nieuwe kontje de GT niet. Sterker nog, doordat de uitlaat vanonder het zadel werd verplaatst naar de zijkant ziet het geheel er zondermeer strakker uit, terwijl nu voldoende ruimte is overgebleven om dat grote Triumph U-beugelslot onder de buddy op te bergen.

Aan opbergruimte geen gebrek bij de Sprint GT. Naast twee forse koffers is onder het zadel ruimte voor een heus -Triumph- beugelslot. In de kuip is bovendien een afsluitbare opbergruimte opgenomen.

Het verplaatsen van het uitlaatsysteem had twee redenen, enerzijds omdat de in het kontje geplaatste einddemper redelijk wat warmte ontwikkelde wat het behoud van zijkoffers (en inhoud) niet ten goede kwam, en anderzijds omdat een zijdelings geplaatste uitlaat meer ruimte overliet in dat kontje voor… een heus beugelslot. Waarmee we volgens Triumph de unique selling point van de Sprint GT te pakken hebben: het is volgens de Britten de enige motor in zijn segment waarbij een volledig U-beugelslot onder het zadel is op te bergen. Nu zouden we alle fietsen naast elkaar moeten zetten om dat te beamen, maar feit is wel dat opbergruimte de afgelopen decennia steeds minder prioriteit heeft gehad bij de heren motorontwerpers. Andere aanpassing bij de GT werd doorgevoerd onderging is het nieuwe digitale display, waar nu een waslijst aan informatie uit is af te lezen. Naast de gebruikelijke tripmeters is in grote cijfers ofwel de tijd, gereden tijd, gereden afstand, gemiddelde rijsnelheid, maximum gereden snelheid, actueel verbruik en gemiddeld verbruik af te lezen.

Dat de Sprint GT evenals de sportievere Sprint ST zich moeilijk in een hokje laat plaatsen wordt mij al snel duidelijk nadat ik de fiets in Alkmaar bij Triumph Benelux heb opgehaald. Was in het verleden de VFR800 het ijkwezen voor de Britse toursporter, anno 2010 zou dat de nieuwe VFR1200F moeten zijn, maar die vergelijking gaat op alle vlakken mank. Niet alleen beschikt de VFR met 170 pk over een karrenvracht aan extra paarden, bovendien is die fiets op een veel sportievere leest gezet. Niet voor niets dat Honda zich met de nieuwe VFR richt op de sportieve Fireblade rijder die het op straat een tikkie rustiger aan wil doen. Een K1300S dan maar? In direct vergelijk met die VFR bleek die nóg sportiever aan te voelen, dus die zal het ook niet worden. Een 1400 GTR? Die beschikt net als de Triumph weliswaar over een riante kofferset, maar is verder van een compleet andere planeet.